به گزارش سایت خبری پرسون به نقل از دیلی میل، «آوی لوب»(Avi Loeb) استاد فیزیک «دانشگاه هاروارد» باور دارد که اثبات علمی وجود حیات فرازمینی هوشمند ممکن است در کمتر از یک ماه آینده به دست بیاید.
به گفته لوب، قطعات فلزی ریز به دست آمده از محل سقوط یک بشقاب‌پرنده شبیه به شهاب‌سنگ که در سال ۲۰۱۴ به اقیانوس آرام سقوط کرد، به اندازه‌ای محکم بودند که می‌توانستند یک آلیاژ مصنوعی باشند. لوب که سرپرست تلاش‌های صورت‌گرفته برای لایروبی و بیرون کشیدن قطعات از سواحل جزیره مانوس در ژوئن امسال بود، گفت: احتمال دارد که این یک فضاپیما باشد.
لوب که مدیریت مؤسسه تئوری و محاسبات را در «مرکز اخترفیزیک هاروارد اسمیتسونین»(CFA) بر عهده دارد، گفت که نتایج بررسی‌های صورت‌گرفته در ماه جاری قطعا می‌تواند نخستین تماس بشر با موجودات فضایی را آشکار کند.
وی افزود: من منتظر شنیدن اخبار بیشتری در عرض یک ماه آینده هستم و به آن امید دارم.
لوب گزارش داد که کمتر از چهار موسسه پژوهشی در حال حاضر تجهیزات علمی و پرسنل خود را با نمونه‌هایی از قطعات فلزی به دست آمده آموزش می‌دهند.
تجزیه‌وتحلیل‌های لوب، «امیر سراج»(Amir Siraj) اخترفیزیک‌دان ایرانی و دانشجوی سابق دانشگاه هاروارد و همچنین دانشمندان «فرماندهی فضایی آمریکا»(SPACECOM) نشان می‌دهند این قطعات که ۵۰ کُره عمدتا آهنی با قطر حدود ۰.۱ تا ۰.۷ میلی‌متر هستند، احتمالا از جرمی در بیرون از منظومه شمسی ما نشات گرفته‌اند.
همکاران لوب در آلمان، پاپوآ گینه نو و در دو دانشگاه برتر آمریکا اکنون مشغول بررسی دقیق کُره‌ها هستند تا تعیین کنند آیا ایزوتوپ‌های اتمی، ترکیب شیمیایی و سایر جزئیات آنها می‌توانند وجود یک منشأ ماورایی را ثابت کنند یا خیر. لوب گفت: ما سعی داریم در عرض یک ماه یا بیشتر بررسی کنیم که این شهاب‌سنگ از چه چیزی ساخته شده است و آیا منشا فناورانه دارد یا خیر.
لوب و همکارانش این جرم را «IM۱» نامیده‌اند که از عبارت «شهاب میان‌ستاره‌ای ۱» گرفته شده اما نام فنی‌تر آن در کاتالوگ شهاب‌سنگ «مرکز مطالعات اجرام نزدیک به زمین»(CNEOS) ناسا، «CNEOS ۲۰۱۴۰۱۰۸» است.
در حال حاضر IM۱ از نظر استحکام مواد، در رتبه اول فهرست ۲۷۳ گوی آتشین موجود در کاتالوگ شهاب‌سنگ ناسا قرار دارد که نشانه اولیه ارزش علمی آن است. به گفته لوب، IM۱ به دلیل نیروی محرکه‌ای که داشت، سریع‌تر از ۹۵ درصد ستارگان نزدیک خورشید حرکت می‌کرد. همچنین، این جرم از مواد بسیار محکمی ساخته شده بود.
لوب این احتمال را نیز مطرح کرد که IM۱ ممکن است یک کاوشگر بیگانه بوده باشد.
اندازه این جرم شهاب‌سنگ‌مانند، در محدوده کاوشگرهای خود بشر از جمله فضاپیماهای «وویجر»(Voyager) ۱ و ۲ است که اکنون در اعماق کیهان حرکت می‌کنند. کاوشگر اکتشافی بدون سرنشین وویجر ۲ در حال حاضر خود به یک جرم میان‌ستاره‌ای تبدیل شده است که در حال حاضر بیش از ۱۲.۳ میلیارد مایل از زمین فاصله دارد اما همچنان سیگنال ضربان قلب خود را به ناسا می‌فرستد.
لوب خاطرنشان کرد: اگر چیزی شبیه به فضاپیمای وویجر در حال برخورد با سیاره ما باشد، به صورت یک شهاب‌سنگ ظاهر می‌شود. ما این موضوع را خواهیم فهمید.
