به گزارش سایت خبری پرسون، در سال های اخیر رسانه ملی در برنامه های مختلف اقدام به معرفی مجریان جدید کرده است که بخش عمده ای از آن ها چهره های جدیدی هستند که به مرور زمان در حال شناخته شدن هستند. در گزارشی حضور آن ها را در رسانه ملی بررسی می کنیم.
مجریان یکی از عناصر مهم در اقبال و موفقیت برنامه های موفق تلویزیون به خصوص آثار ترکیبی، مسابقات و ... هستند با یک نگاه اجمالی می توان گفت بخش عمده ای از چهره های نامدار صدا و سیما که سال ها در رسانه ملی تربیت شده‌اند امروز دیده نمی شوند و چهره هایی نو و تازه نفس جایگزین آن ها شده اند در گفت و گو با چهره های پیشکسوت عالم اجرا در تلویزیون موضوع را بررسی می کنیم.
با ژیلا صادقی گوینده و مجری تلویزیون که سابقه مجری گری برنامه «خانه فیروزه‌ای»، «خانه مهر»، «خوبی از خودتونه» را در کارنامه فعالیت های خود دارد به گفت و گو نشستیم.
این اتفاق هوشمندانه نیست، هر کاری به نیروی جوان نیازمند است ما هم از جوانی شروع به کار کردیم اما زمانی که شروع کردیم شانه به شانه نیروهای پیشکسوت چه بسا چند قدم عقب تر از آن ها فعالیت کردیم. در زمان ما نسل بندی شد مانند نسل یکی ها، نسل دویی ها و نسل سه‌ای ها. با این اتفاقی در رسانه ها رخ داده است انگار نسل کشی شده است. نمی توان به پوست اندازی تعبیر کرد، زمانی می توان گفت تلویزیون درحال پوست اندازی است که تحول عجیب و غریب و فضای متفاوتی ایجاد شود که با حذف کردن آدم ها اتفاق نمی افتد در واقع با فعالیت نیروهای جوان در کنار نیروهای پیشکسوت و کاربلد اتفاق می افتد. هیچ گاه یک جوانی که در حال گذراندن دوره انترنی است نمی تواند به اتاق عمل برود و جراحی قلب کند. فکر می کنم یک سیاستی در میان است که اکنون نه من و نه هیچ یک از افرادی که در این زمینه فعالیت می کنند نمی توانند آن را تشخیص بدهند.
حدود 4 ماه است که مسئولین کشوری و مسئولین رسانه با افرادی که در حیطه فعالیتشان سابقه خوبی دارند مانند مجریان، تهیه کنندگان و ... نشست های محرمانه می گذارند و این نشان می دهد که مسئولین رسانه به این نقطه رسیده اند که باید فضا را تغییر داد. این موضوع نشانه خوبی است و نشان می دهد که مسئولان رسانه دست همکاری به سمت نیروهای مجرب دراز کرده اند.
افرادی که علاقمند به مجری گری هستند و می خواهند وارد این عرصه شوند باید اطلاعات عمومی بالا و سواد بالا داشته باشند، گذراندن دوره های مختلف در این زمینه، همکاری با خالق آن اثر، تهیه کننده، سردبیر و مجری طرح و ... نسل جدید را چندان موفق نمی بینم با حضورشان در این عرصه مخالف نیستم اما با این شکل حضورشان مخالفم. برای حضور در این باید ابتدا از خودشان شناخت پیدا کنند و بدانند که آیا استعداد این کار را دارند یا خیر. 99 درصد این افراد خودشان را نمی شناسند، درست است که نسل جدیدمان نسل دهکده کوچک جهانی است اما این کار شوخی نیست و بیشترین مسئله ای که برای آن ها مهم است همان دیده شدن و مسئله درآمدی و اقتصادی است.
اجرا نابود شده است و در این دو سال اخیر برنامه ای که از نسل سوم چندان دیده شود، وجود نداشته است. مجریان ویترین رسانه و شناسنامه تلویزیون هستند و اگر سریالی هم روی آنتن تلویزیون پخش می شود در نهایت خروجی آن تبدیل به ویژه برنامه هایی می شود که مجریان با بازیگران آن ها گفت و گو می کنند و در نهایت مجریان هستند که این خروجی را تکمیل می کنند. در این تغییر ساختار و یا پوست اندازی کاملا پیشانی قصه نابود شد، زیرا اگر نگین انگشتر را از روی آن برداریم آن انگشتر را از بین برده ایم. یک زمانی در دهه شصت مجری پخش داشتیم مانند خانم بیدمشکی، آقای حسن زاده، آقای پاکدل و ... که اعلام برنامه می کردند. اکنون این وزنه را هم نداریم که دلمان خوش باشد که به سی سال قبل بازگشتیم، حداقل در این دو سه سال اخیر با شروع کرونا برنامه شاخصی نمی بینم که خیلی دیده شده باشد.
من تخصصم خانواده و کودک و نوجوان است و تنها علاقه ام مجری گری در همین حوزه است و با وجود پیشنهادهای کاری در زمینه بازیگری، تهیه کنندگی و ... را تنها به فعالیت در همین حوزه است.
فضای مجازی، فضایی نیست که کسی بتواند خودش را مطرح کند شاید برخی ها از طریق بیزنس های جدید مانند بلاگرها، اما اگر دقت کنیم تنها یک مدت محدودی دیده می شوند و عمر و ماندگاری ندارند. اما برای هم نسلان و همکاران من فضای مجازی فضایی برای دیده شدن نیست فقط برای حفظ موقعیت شغلی ما است. حضور من در فضای مجازی برای دیده شدن نبوده بلکه برای حفظ اسم و رسمم بوده است.
فضای مجازی که یک چاقوی دو لبه است، سواد بسیار زیاد و عجیب و غریبی را می طلبد که فعالیت در آن کار هر کسی نیست. یک زمانی افراد از فعالیت های روزمره شان عکس و فیلم منتشر می کردند و تمام جزئیات زندگیشان را با مخاطبان به اشتراک می گذاشتند، که این مدل ارتباط هم از میان رفت. اگر سواد استفاده از فضای مجازی را داشته باشیم می توان آن را رسانه همراه نامید و بتوان از طریق ان تاثیرگزار باشیم.
نسل جدید فکر می کنند که از طریق رسانه م یتوانند بیزنس کنند و درآمد کسب کنند اما فضای مجازی محلی برای دیده شدن نیست و به نظر من به شکل مستقیم و غیر مستقیم به فرهنگ جامعه آسیب می زند. اگر کسی به فضای مجازی به عنوان یک فضا برای دیده شدن و بیزنس نگاه می کند در اوج بی سوادی قرار دارد.
باتوجه به پوست اندازی که در تلویزیون رخ داده است تعداد مجریان محبوب هم کاهش یافته است و نسل ما دیگر تکرار نشد. در نسل سه به دنبال تقلید از مجریان نسل قبل خود بودند و نسل جدید هم که دیگر تماما نابود کرد.
هم نسلیان من به دنبال دیده شدن نیستند فقط به دنبال این هستند که به هر شکلی به جامعه کمک کنند و انگار تفهیم این موضوع به مسئولین رسانه سخت شده است و شاید هم خودمان هم بی تقصیر نبوده ایم و جاهایی که باید حضور داشتیم کناره گیری کردیم و خب این سکوت کمی به ضرر جامعه شد.
منبع: برنا
503090
