به گزارش سایت خبری پرسون،علیرضا نیاکان در یادداشتی نوشت: بر اســاس شــریعت اسـلام و نظر جمیــع فقها انجام مناســک حج برای افراد مستطیع از واجبات بر شــمرده شده هر چند شروع اعمال آن مستحب باشــد. همانگونه که می دانیم قیام امام حسین (ع) برای احیای دین و احکام شــریعت اسلام و سنت پیامبر (ص) بوده است.
بنابراین ایشان هیچگاه عملی بر خالف شریعت و احکام الهی انجام نداده اند. حتی در ظهر عاشــورا و در بحبوحه جنگ نابرابر حضرت نماز خود را ترک ننمود. با این تفاســیر شخصیت برجسته ای چون امام حسین (ع) چگونه می توانستند نسبت به مسئله حج و احکام آن در انظار مسلمانانی که از تمام سرزمین های اسلامی به شهر مقدس مکه آمده بودند بی تفاوت باشــند و یا برخلاف آن عمل نمایند. بر اساس نقل صحیح حضرت ابا عبدالله(ع) به احرام حج واجب محرم نشده بودند و این سخن که ایشــان حج خود را نیمه تمام گذاشت بر اساس شــواهد تاریخی نقل صحیحی نمی باشد. زیرا که ایشان در روز هشتم ذی الحجه از شهر مقدس مکه خارج شدند در حالی که شروع اعمال حج با احرام نمودن در میقات و وقوف در صحرای زیبای عرفات از شب نهم ذی الحجه آغاز می شود و در هیچ یک از منابع تاریخی ثبت نشده است که حضرت به یکی از مواقیت جهت احرام رفته باشند.
کسی که محرم به اعمال حج شده است نمی تواند اعمال حج را انجام ندهد مگر اینکه دشمن یا بیماری مانع از انجام این فریضه الهی شود. در این صورت با قربانی نمودن یا تراشیدن ســر می توان از احرام خارج شد و اعمال مفرده انجام داد. برای بیان اهمیت قیام حضرت سیدالشهداء(ع) نیاز به دروغ پردازی نیست بلکه بیان حقیقت با وجدان های پاک همواره سازگارتر است. اگر امام حسین (ع) پس از احرام با اجبار دشــمن مواجه می شدند می بایست با همین کیفیت قربانی می نمودند اما جنبه معنوی و پنهانی ماجرا این است که حجاج یا در مکه جمع شده اند یا از هر طرف به سوی شهر می آیند. ایشان هنگامی که از شــهر مکه خارج شدند به سمت منا و عرفات نرفتند بلکه جاده غدیر به سوی جحفه را در پیش گرفتند. این تنها جاده ای است که منتهی به شــهر مقدس مکه می باشــد.
حجاجی که برای مناسک حج به این شــهر آمده بودند بیرون رفتن حضرت را دیده بودند و زائرانی هم که در حال ورود به شــهر بودند خروج امام را مشــاهده می کردند و حس کنجکاوی مردم را برمی انگیخت که این قافله کیست؟ و قافله سالار این کاروان کیست؟ و هدف او از اینکه حج را به عمره مبدل نموده چیست و تکلیف امت در برابر این حرکت تاریخی چیست؟ سرنوشت یاران و دشمنانش چه خواهد بود؟
راه رســتگاری کدام است و... دکتر شریعتی در جایی از کتاب حج می گوید: ... حسین یک درس بزرگتر از شهادت اش به ما داده است و آن، نیمه تمام گذاشتن حج و به سوی شهادت رفتن است. حجی که همۀ اســلاف اش، اجدادش، جدش و پدرش برای احیای این ســنت، جهاد کردند. او این حج را نیمه تمام می گذارد و شــهادت را انتخاب می کند. مراســم حج را بــه پایان نمی برد تا به همۀ حج گزاران تاریخ، نمازگزاران تاریخ، مؤمنان به ســنت ابراهیم بیامــوزد که: اگر امامت نباشــد، اگر رهبری نباشد، اگرهدف نباشد، اگر حســین نباشد و اگر یزید باشد، چرخیــدن بر گــرد خانۀ خدا بــا خانۀ بت مساوی است.
در آن لحظه که حســین حــج را نیمه تمام گذاشــت و آهنگ کربلا کرد، کسانی که به طواف هم چنان در غیبت حسین ادامه دادند، مســاوی هستند با کسانی که در همان حال بر گرد کاخ سبز معاویه در طواف بودند، زیرا شهید که حاضر اســت، در همۀ صحنه های حق و باطل، در همــۀ جهادهای میان ظلم و عدل شاهد اســت، حضور دارد. می خواهد با حضورش ایــن پیام را به همۀ انســان ها بدهد که: وقتی در صحنه نیســتی، وقتی از صحنــۀ حق و باطل زمان خویش غایبی، هر کجا که خواهی بــاش. وقتی در صحنۀ حق وباطل نیستی، وقتی که شاهد عصر خودت و شهید حق و باطل جامعه ات نیستی، هر کجا که می خــو اهی باش، چه به نماز ایســتاده باشــی، چه به شراب نشســته باشی، هر دو یکی است. و این اهمیت توجه به ولایت پذیری و پیروی از امام را نشان می دهد.
منبع: آفتاب یزد
