کشف بازی تخته‌ای باستانی مایاها

بازی شطرنجی "سینیت" در حدود ۳۱۰۰ پیش از میلاد مسیح در مصر بازی می شد. بازی روی تخته جام آفریقایی "مانکالا" از سال ۱۴۰۰ پیش از میلاد مسیح انجام شده است.
تصویر کشف بازی تخته‌ای باستانی مایاها

به گزارش سایت خبری پرسون، بازی شطرنجی "سینیت" در حدود ۳۱۰۰ پیش از میلاد مسیح در مصر بازی می شد. بازی روی تخته جام آفریقایی "مانکالا" از سال ۱۴۰۰ پیش از میلاد مسیح انجام شده است. شطرنج بیش از ۱۵۰۰ سال پیش در هند پدید آمد. بازی "گو" یا "وی چی" قدیمی ترین بازی تخته ای تاریخ بشری که به صورت دو نفره انجام می شد، ۲۵۰۰ سال پیش در چین آغاز شد.

تمدن مایاها که از سال 2000 پیش از میلاد مسیح تا 1500 پس از میلاد مسیح در آمریکای مرکزی شکوفا شد چندین بازی محبوب داشت. تصور می شد که این بازی ها دارای قدرت ماوراء طبیعی برای پیش بینی جنگ هستند و بازی تخته ای شکل به نام پاتولی (یک بازی مسابقه ای رومیزی روی صفحه ای متقاطع در دوره آزتک ها) و بازی ای با توپ به نام پوک آ توک را شامل می شد.

به تازگی یک تابلوی امتیاز در چیچن ایتزا در مکزیک کشف شده است. به نظر می رسید که قوم مایا از آن برای انجام یک بازی آیینی با یک توپ سنگین استفاده می کردند. این بازی اهمیت فرهنگی و مذهبی قابل توجهی برای تمدن مایا داشت و بیش از یک فعالیت تفریحی ساده، باورها و ارزش ‌های ریشه‌ دار قوم مایا را بازتاب می داد. برای مایاها بازی ها بستری به منظور بیان توانایی های فیزیکی، برقراری نظم اجتماعی و ارتباط بین دنیای فانی و جهان الهی فراهم می کردند.

بازی کشف شده در چیچن ایتزا نمادی از تعادل ظریف بین نور و تاریکی است که تجسم یک مبارزه کیهانی می باشد. مانند سایر بازی های مایاها اعتقاد بر این بود که این بازی ها بر سرنوشت برداشت محصول، آب و هوا، جوامع و افراد تاثیر می گذارد.

در فرهنگ مایاها برنده شدن در چنین بازی هایی به عنوان نشانه ای از لطف الهی تلقی می شد. مایاها باور داشتند که افراد یا تیم های پیروز توسط خدایان انتخاب شده اند. آنانی که پیوسته می باختند گاهی به عنوان قربانی برای خدایان تقدیم می شدند. بازی های مایاها صرفا برای سرگرمی در نظر گرفته نشده بودند بلکه به عنوان راه هایی برای ارتباط با عالم الهی قلمداد می شدند.

مایاها با شرکت در این بازی ها حس هویت جمعی و تعلق خاطر را تجربه می کردند. آیین ها و باورهای مرتبط با بازی ها باعث تقویت درک جمعی و تقویت ارتباطات بین قلمروهای فیزیکی، معنوی و اجتماعی شد.

آنچه مربیان می توانند از بازی های باستانی بیاموزند

مفهوم "دایره جادویی" که توسط "یوهان هویزینگا" مورخ هلندی معرفی شد نشان می دهد که بازیکنان در طول بازی وارد دنیای موقت با قوانین و مرزهای خاص خود می شوند.

این موضوع نمونه ای در یافته های تازه درباره مایاها است که قوانین، تعلیق عادی بودن و تجربیات مشترک را شامل می شود. دایره جادویی نمایانگر فضایی آیینی است که هم متحول می‌شود و هم حس اجتماع را ایجاد می ‌کند. از درک این مفهوم می توان برای ترویج همکاری در آموزش مدرن استفاده کرد. تجربیات بازی در فضاهای بازی می تواند یادگیری را تسهیل کرده و حس تعلق خاطر را ایجاد نماید و کاری کند که شاگردان قادر به رشد و یادگیری جمعی شوند.

منبع: فرارو

486050

سازمان آگهی های پرسون