به گزارش سایت خبری پرسون، مولود چاووش اوغلو، وزیر خارجه ترکیه پیشتر اعلام کرده بود که آمریکا به آنکارا تاکید کرده تا سیستم‌های پیشرفته موشکی خود را که همان اس-۴۰۰ است برای اوکراین بفرستد؛ این سامانه‌ها ساخت کشور روسیه هستند.
چاووش اوغلو هم گفت بود: ما به این پیشنهاد جواب رد داده‌ایم. از آنجا که این پیشنهاد مداخله در حق حاکمیت ترکیه است آن را قابل پذیرش نمی‌دانیم.
در همین حال، "احمد براتچونکار"، از اعضای حزب عدالت و توسعه ترکیه با اشاره به این پیشنهاد گفت: این حمله به استقلال و حق حاکمیت ماست. ترکیه یک کشور مستقل است که تصمیمات استراتژیک خود را با توجه به منافعش می‌گیرد. ترکیه یکی از ایالت‌های آمریکا یا تحت فرمانداری آمریکا نیست. این یک پیشنهاد غیرقابل پذیرش است.
واشنگتن از ۲۰۱۷ مخالف تصمیم آنکارا برای خرید اس-۴۰۰ ها از روسیه بود و در آن زمان، دولت آنکارا پس از ناکامی در معامله خرید سیستم‌های دفاع هوایی از آمریکا، با روسیه به توافق رسید.
به گفته ناظران آمریکایی، ترکیه برای نخستین بار زنگ خطر را در مورد آسیب پذیری خود در طول جنگ خلیج فارس (۱۹۹۰-۱۹۹۱) به صدا درآورد، زمانی که آنکارا از ناتو خواست تا از کشور در برابر حملات احتمالی تلافی جویانه موشکی صدام محافظت کند. ائتلاف موافقت کرد که سامانه‌های پاتریوت خود را تحت پرچم ناتو مستقر کند. با این حال، برای آنکارا مهم بود که سپر دفاع هوایی خود را برای حفاظت از حاکمیت کشور بسازد.
اما واشنگتن از فروش این سیستم‌ها به ترکیه امتاع کرد و باعث شد تا آنکارا به سمت مسکو روی برگرداند.
مقام‌های ایالات متحده و ناتو با طرح آنکارا برای خرید اس-۴۰۰ ساخت روسیه مخالفت کردند و مدعی شدند که این سامانه‌ها با سیستم‌های نظامی ناتو سازگار نیست و تهدیدی برای برنامه رادارگریز اف-۳۵ این ائتلاف خواهد بود.
در این میان، عدم تمایل ترکیه به پیوستن به تحریم‌های ضد روسی واشنگتن به دلیل عملیات حمله به اوکراین توسط ناظران بین المللی به عنوان دلیلی برای افزایش فشار غرب بر آنکارا نام برده می‌شود.
با این حال، براتچونکار گفته است: این فشارها بی فایده هستند. آمریکا و اروپا در مورد سیاست خارجی خود تصمیمات مشخصی می گیرند و با ترکیه بحث نمی‌کنند و به همین دلیل هم ترکیه از تصمیمی که بدون اطلاع آنها گرفته شده حمایت نخواهد کرد.
وی افزود: ترکیه سیاست مستقلی را بر اساس منافع ملی و اولویت‌های امنیتی خود دنبال و تنها از قطعنامه‌های مرتبط سازمان ملل پیروی می کند. همچنین تصمیماتی که به صورت یکجانبه توسط سایر کشورها اتخاذ می‌شود الزام آور نیست.
