به گزارش سایت خبری پرسون، در چند هفته گذشته پاریس درگیر داستان فوق‌‌ستاره‌ای بود که گفته می‌شود می‌خواهد آنجا را ترک کند. با این حال برای یک ساعت در پارک دو پرنس فضا برای همدلی فراهم آمده بود، زیرا تیم پاری‌سن‌ژرمن که با مسی و نیمار به عنوان دو بال برابر بایرن‌مونیخ به میدان رفته بود عملکرد وحشتناکی داشت. عملکرد بدی که درنهایت به باخت یک بر صفر منجر شد. حالا پاریسی‌ها می‌ترسند فصل برای آنها در رقابت‌های اروپایی قبل از فوریه به پایان برسد.
امیر قطر برای تماشای بازی رفته بود تا در مرحله یک‌هشتم نهایی عملکرد پاریس را ببیند. او از جایگاه ویژه بازی را نگاه کرد. البته چه کسی می‌داند؟ شاید نیم‌نگاه او از آنجا به شمال‌غربی انگلیس بود.
در پاریس در مورد علاقه امیر قطر به خرید باشگاه منچستریونایتد ناراحتی‌هایی وجود دارد. گفته می‌شود ایلان ماسک هم برای این معامله وارد شده اما این کمی دور از ذهن است، ولی خب! امیر قطر حتما دوست دارد چیزهایی را بخرد.
احتمالا او در نیم ساعت آخر بازی هیجان‌زده شد. جایی که ورود کیلیان امباپه به بازی ریتم و سرعت را به تیم پاریسی منتقل کرد. اگر او به زمین بازی نیامده بود پاری‌سن‌ژرمن به راحتی توسط تیم بانظم و سختکوش بایرن مهار شده بود و آنها توانایی انجام هیچ کاری را نمی‌داشتند.
نشریه لا پاریزین این مسابقه را Le Grand Soir نامیده بود. به این خاطر که اساسا تمام فصل برای PSG در همین بازی خلاصه می‌شود. پروژه یک‌ساله باشگاه در همین بازی به نتیجه می‌رسد. یا مرگ یا زندگی در طول ۱۸۰ دقیقه رقابت در مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا در پاریس و مونیخ. پارک دوپرنس در شروع مسابقه بسیار پرتنش بود. اگرچه مانند همیشه بسیاری از فرانسوی‌ها در کنار یک مسابقه فوتبال فرصت لذت را از خودشان دریغ نکردند و به خواندن آواز و رقص مشغول شدند.
بایرن از همان ابتدا با سه مدافع مرکزی به میدان رفت. شکلی جاه‌طلبانه به این معنا که کینگزلی کومان به عنوان یک بال چپ هجومی به کار گرفته شود. در آن سمت امباپه همان‌طور که وعده داده شده بود کار خود را از روی نیمکت آغاز کرد و به جای او وارن زئیر امری ۱۶ساله که سابقه پوشیدن پیراهن تیم ملی را دارد برای بزرگ‌ترین بازی سال در میانه میدان به کار گرفته شد.
آمار می‌گوید این بازیکن جوان بهترین بازیکن زمین به نظر می‌رسید. البته قبل از آمدن امباپه وگرنه نیمار شبیه یک موجود مومیایی شده بود که کاری از دستش برنمی‌آمد. از ابتدای بازی تیم پاریس کاملا تخت به نظر می‌رسید. مجموعه‌ای از قطعات تصادفی که تلاش بیهوده‌ای برای شکل گرفتن به خود انجام می‌داد. برای مدتی از شروع بازی بایرن تیم مسلط میدان بود. نه فقط توپ را می‌گرفت و نگه می‌داشت بلکه کاملا منسجم به نظر می‌رسید. این تیم موقعیت‌هایی را هم روی دروازه حریف ایجاد کرد.
در مورد پاریس البته آنها مسی را داشتند. او تنها تاکتیک قابل توجه میزبان در این بازی بود که در عمق زمین توپ می‌گرفت و می‌دوید. او مغز متفکر تیم بود و گاهی حرکاتی عالی به نمایش گذاشت. پاریس گرچه در فاز نگه داشتن توپ خوب عمل نمی‌کرد اما در خط دفاع لااقل منظم به نظر می‌رسید.
در نیمه دوم ناگلزمان تغییراتی در تیمش به وجود آورد. او آلفونسو دیویس را به زمین بازی فرستاد و همین بازیکن چند دقیقه بعد از شروع نیمه دوم با یک ارسال تماشایی کومان را در موقعیت گلزنی قرار داد. کومان که در فینال لیگ قهرمانان دو سال پیش هم دروازه پاریسی‌ها را باز کرده بود موفق شد یک بار دیگر این کار را تکرار کند.
همین‌جا بود که میزبان فهمید یا باید از امباپه استفاده کند یا دیگر هیچ شانسی نخواهد داشت. ورود او هیجان را به زمین بازی آورد. او چند بار از سمت راست مدافعان حریف را جا گذاشت. یک بار تک به تک شد و در نهایت موفق شد دو بار دروازه حریف را هم باز کند اما دو آفساید که یکی از آنها میلی‌متری بود اجازه شادی طولانی مدت را از او و نیمار گرفت. پاری‌سن‌ژرمن در آن ۲۰ دقیقه پایانی بهتر بود، زیرا امباپه با دویدن‌های هیجانی جان تازه‌ای به تیم بخشیده بود. در این بین یک بار هم مسی صاحب فرصتی طلایی شد ولی دروازه زومر فرو نریخت. مسی توپیس را دید که از بالای دروازه منحرف شد. امباپه حتی موفق شد کاری کند که پاوارد مدافع بایرن از زمین بازی اخراج شود.
اما این ۲۰ دقیقه واقعا برای تیمی این‌چنین ثروتمند که از انواع و اقسام ستاره‌ها بهره می‌برد اصلا مناسب نیست. تیمی که به نظر می‌رسد در بخش‌های بسیار زیادی دچار مشکل است و از لحاظ ساختار داخلی توانایی کمی دارد. آنها باید چند روز دیگر در مونیخ به مصاف بایرن بروند و به نظر می‌رسد جز امیدواری به درخشش فوق ستاره‌های خود برنامه خاص دیگری نداشته باشند. هر چند قانون گل زده در خانه حریف حذف شده و این خبر خوبی برای آنهاست.
برای پاری‌سن‌ژرمن که یک بار دیگر در نیمه راه در آستانه خارج شدن از رقابت‌های لیگ قهرمانان قرار گرفته وضعیت اصلا مناسب نیست. احساس ناهماهنگی، پیر شدن و شروع به نابودی قطعات کلیدی در این تیم وجود دارد. در چنین وضعیتی بازی برگشت در مونیخ اصلا آسان نخواهد بود.
منبع: روزنامه اعتماد
