به گزارش سایت خبری پرسون، اینجا می‌خواهیم به جواب این سوال برسیم که آیا سریال تازه نوید محمدزاده با نام آکتور که از ۶ بهمن در فیلیمو پخش شده، ارزش تماشا دارد؟ ارزشش را دارد که اشتراک بخریم و هر هفته آن را دنبال کنیم یا مثل خیلی از سریال‌ها از جذابیت می‌افتد و پول اشتراک فیلیمو را دور ریخته‌ایم؟
داستان سریال آکتور درباره چیست؟ می‌گیرد؟
اولش بد نیست بدانید که داستان سریال آکتور درباره زندگی پر فراز و نشیب چند بازیگر مستعد تئاتر است که بعد از پیشنهادی که به آنها می‌شود زندگی‌شان دستخوش ماجراهایی پیچیده می‌شود. این چند جوان در هیاهوی جامعه و مشکلات مختلفی که با آن درگیر هستند، ناچارند درگیر اتفاقاتی شوند.
از خلاصه داستان نمی‌شود فهمید که با چطور سریالی طرف هستیم. آیا مثل قورباغه، یک سریال ماورایی داریم یا مثل زخم کاری با یک سریال اجتماعی طرفیم. ولی آنطور که از قسمت اول سریال برمی‌آمد ما قرار است هر قسمت شخصیت‌های اصلی سریال را در موقعیت‌های متفاوتی ببینم. یعنی یک‌جور سریال که اپیزودیک هست و هر قسمت داستان مستقلی دارد ولی شخصیت‌ها و داستان کلی آنها پیوستگی دارد. جذاب شد نه؟ هم اپیزودیک و هم کلاسیک و دنباله‌دار.
چه ستاره هایی در آن بازی می‌کنند؟ خوب بازی می‌کنند؟
بازیگران اصلی سریال آکتور نوید محمدزاده، احمد مهرانفر، هستی مهدوی‌فر، هومن برق‌نورد، گلاره عباسی و هانیه توسلی هستند. خب این تیم در همین اسم‌ها تیم بازیگری جذابی است که آدم را به تماشای سریال ترغیب می‌کند. محمدزاده همیشه محبوب در این سریال می‌خواهد خاطره خوش قورباغه را تکرار کند، مهرانفر می‌خواهد یک هنرنمایی غیر از ارسطوی پایتخت رو کند. در همین قسمت اول، گریم متفاوت احمد مهرانفر و بازی آرام محمدزاده به چشم آمد.
شخصیتی که محمدزاده در قسمت اول اجرا کرده، شباهت زیادی به شخصیت آرام و بازی کنترل‌شده او در فیلم «سرخ‌پوست» دارد (همکاری قبلی محمدزاده با نوید جاویدی کارگردان سریال آکتور). اما هنوز در این قسمت از ستاره‌های دیگری که نامشان در تیتراژ آمده خبری نیست. هستی مهدوی و هانیه توسلی -گویا- با اینکه نقش مهمی در آکتور دارند ولی در قسمت اول حضور نداشتند و برای رونمایی‌شان باید تا قسمت‌های بعدی منتظر بمانیم. این هم یکی از ترفندهای آشنا در سریال‌هاست که همه ستاره‌هایشان را یکجا رو نمی‌کنند و می‌گذارند تا مخاطب قدم به قدم با نقش‌های جدید آشنا شود.
آکتور از نظر ساختاری سریال خوبی است؟
با اینکه سریال آکتور اولین تجربه کارگردانی جاویدی در سریال‌سازی است ولی کارنامه‌اش نشان می‌دهد که او با فیلمنامه‌های چفت‌وبست‌دار شروع به کار می‌کند. پس با یک خوش‌بینی می‌شود گفت که این کار هم باید یکی از حساب‌شده‌ترین آثار نمایش خانگی باشد و به سرنوشت بسیاری از سریال‌های مشابه در نیمه پایانی‌شان دچار نشود.
حداقل در قسمت اول سریال با اثری روبه‌رو بودیم که خیلی آرام مخاطب را با قصه و شخصیت‌هایش آشنا می‌کند و مشکلات هریک، شیوه نگاهشان به زندگی و دردسرهایی را که دارند، شرح می‌دهد. در عین این روایت آرام و جاافتاده -به‌خصوص در آغاز قسمت اول- غافلگیری جذابی هم دارد تا ما با یکی از بهترین شروع (اوپنینگ)های سریال‌های ایرانی مواجه باشیم. چه کسی فکرش را می‌کرد، آن شروع ترسناک به یک اتفاق خوشایند بدل شود؟ پس نیما جاویدی می‌خواهد به مخاطبانش بگوید این سریال در عین روایت سرراستش، غافلگیری‌هایی هم برای مخاطبانش دارد و باید قسمت‌های بعدی را دنبال کرد.
از نظر فنی و هنری با چه سریالی مواجه هستیم؟
با توجه به سابقه سینمایی نیما جاویدی و مجید مطلبی (تهیه‌کننده سریال)، می‌توان گفت که با سریالی مواجهیم که برای ساخت آن، نهایت وسواس و سختگیری صورت گرفته. این سختگیری در روایت و فرم هم خودش را نشان می‌دهد. کافی است به اجزای صحنه نمایش، یا زحمتی که برای سکانس اول سریال کشیده شده، دقت کنید. دقتی که در طراحی صحنه و لباس و اکسسوری این بخش‌ها انجام گرفته نشان می‌دهد که با اثر قابل اعتنایی طرفیم؛ این، یعنی احترام به چشم مخاطب و احترام به هزینه‌ای که برای تماشای سریال کرده است.
تعدد و تنوع سکانس‌ها در همین قسمت اول سریال، نشان می‌دهد با اثر قابل توجهی از نظر هنری و تصویری هم مواجه هستیم؛ قاب‌بندی دوربین، نوع نور و رنگی که در تصاویر دیده می‌شود، حساب‌شده و دقیق است. بازی بازیگران (به‌خصوص بازی کمتر شناخته شده‌ها) اغلب خوب است و به‌خصوص در سکانس اول، تا حدود زیادی حس ترس و اضطراب را منتقل می‌کنند.
در یک نگاه کلی باید گفت در قسمت اول سریال آکتور با اثر شسته رفته و تمیزی مواجه بودیم و می‌شود به ادامه این روند در بقیه قسمت‌ها و با توجه به وسواس و سختگیری نیما جاویدی امید داشت.
آکتور موسیقی هم دارد؟
مدت‌هاست که بعد از سریال خسوف، سریال‌های نمایش خانگی در موسیقی تیتراژهایشان خواننده ندارند. نه یاغی، نه مترجم، نه سقوط و نه سرگیجه، هیچکدام از خواننده یا موسیقی خاصی برای پایان‌بندی استفاده نمی‌کنند. سریال آکتور هم گویا بر اساس روند کنونی پلتفرم‌ها موسیقی تیتراژی ندارد ولی موسیقی آکتور ساخته رامین کوشا بسیار خوش نشسته و به بقیه اجزای سریال برای بهتر دیده شدن و شنیده شدن کمک می‌کند. شاید در ادامه و با تکمیل بیشتر سریال، موسیقی تیتراژ هم برای آن انتخاب شود.
اگرچه با تماشای یک قسمت نمی‌شود قضاوت دقیقی درباره یک سریال بیست و چند قسمتی داشت ولی می‌توان جواب سوال ابتدای این متن را با نشانه‌هایی در قسمت اول داد؛ آیا سریال تازه آکتور که از فیلیمو پخش می‌شود، ارزش تماشا دارد؟ بله!
