به گزارش سایت خبری پرسون، «جای روزنامه‌نگاران زندان نیست» عنوان یادداشت احمد مازنی است که در آن آمده: هر روز که خبر بازداشت یک خبرنگار را می‌شنوم، دلم می‌شکند. بین بنده و امثال بنده که با بسیاری از این عزیزان در مجلس ارتباط داشتیم و به عنوان خبرنگار پارلمانی سازمان‌ها با نمایندگان در ارتباط بودند، نوعی ارتباط عاطفی برقرار است. همچنین به عنوان رییس کمیسیون فرهنگی در سال سوم و عضو کمیسیون فرهنگی و رییس کمیته فرهنگ، هنر و رسانه در چهار سال نمایندگی مجلس دهم، با بسیاری از خبرنگاران و اصحاب رسانه در ارتباط بودم و این ارتباط تا حدودی بعد از اتمام دوره نمایندگی ادامه دارد.
خدا می‌داند با این میزان ارتباط نسبت به دختران و پسران جوان خبرنگار احساس پدری را دارم که فرزندانش در زندانند! آیا مقامات محترم قضایی، اجرایی و مجلس یازدهم هیچ احساس عاطفی نسبت به این جماعت ندارند؟ اینها معایب شما را به شما و مردم عرضه می‌کنند، حق‌شان زندان است؟ گیریم که یک جاهایی اشتباه می‌کنند، حق‌شان بازداشت است؟ اگر وزیر ارشاد واقعا وزیر ارشاد بود نباید اجازه می‌داد اصحاب فرهنگ، هنر و رسانه این همه مورد بی‌مهری قرار بگیرند. اگر اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس یک جو اهمیت داشتند نباید در قبال نوع تعامل حاکمیت با خبرنگاران و هنرمندان سکوت می‌کردند.
آقای قاضی، آقای نماینده، آقای وزیر! با خبرنگاران و هنرمندان گفت‌وگو کنید! به آنها احترام بگذارید! و از قصور و تقصیرهای احتمالی آنها بگذرید. اگر بنا بر بازداشت، محاکمه و زندان باشد خیلی‌ها از خبرنگاران جلوترند. مثلا کسانی که سال 1400 به مردم وعده رفاه، ارزانی، توافق خوب، تورم تک‌رقمی و گشت ارشاد مسوولان داده‌اند نباید پاسخگو باشند؟ و قبل از آنها جماعتی که برای فتح صندلی‌های سبز بهارستان وعده حکمرانی خوب داده‌اند و اکنون نه کاری برای مردم می‌کنند و نه با کناره‌گیری، باری از دوش مردم برمی‌دارند نباید مورد بازخواست قرار بگیرند؟ کسانی که با نفوذ در ارکان نظام، سنگرهای نظام را خالی کرده و بی‌حرمتی‌ها را متوجه عمود خیمه نظام کرده‌اند نباید به ملت معرفی شوند؟ راستی اگر در پی شناسایی خط نفوذ هستید چرا همین خط را دنبال نمی‌کنید؟
منبع: اعتماد
