به گزارش سایت خبری پرسون، آنیل چاپرا مدیر مرکز مطالعات قدرت هوایی هند از جمله کارشناسانی است که باور داردورود پاتریوت تاثیر چندانی بر روند جنگ در اوکراین نخواهد داشت. او می‌گوید: «پاتریوت از بهترین فناوری روز بهره می‌برد اما مشکلاتی برای پیوستن به سیستم فعلی پدافندی اوکراین دارد. برای نمونه آموزش خدمه سیستم چندین ماه تا یکسال طول می‌کشد و به سادگی آموزش خدمه توپخانه نیست. از سوی دیگر در این جنگ روسیه حملاتش را بیشتر با استفاده از موشک‌های کروز و پهپاد انجام می‌دهد و کمتر شاهد حضور جنگنده‌ها در میدان نبرد هستیم. مشخص نیست که پاتریوت در مقابل کروز و پهپاد چه عملکردی خواهد داشت. برای همین من فکر می‌کنم فرستادن پاتریوت به اوکراین بیشتر جنبه نمادین داشته باشد.»
پاتریوت سیستمی بزرگ متشکل از کامپیوترهای پیشرفته، رادار آرایه فازی، سیستم کنترل آتش و پرتابگر است که با حدود ۸۰ خدمه اداره می‌شود و البته متحرک نیست.
هنوز مشخص نیست که اوکراین کدام نسل از موشک‌های پاتریوت را تحویل می‌گیرد اما پیشرفته‌ترین پاتریوت‌های موجود پاتریوت PAC-3 MSE است که از سال ۲۰۱۶ به خدمت گرفته شده است.
در هر سامانه چهار پرتابگر وجود دارد که هر کدام ۴ موشک PAC-2 یا ۱۶ موشک PAC-3 یا ۱۲ موشک MSE آماده شلیک دارند. البته در سامانه می‌تواند ترکیبی از پرتاب‌گرها وجود داشته باشد.
حضور کم تعداد این سامانه در کنار هزینه بالا برای اوکراین مشکل‌ساز خواهد شد، روسیه نیز پاتریوت را به شکل هدفی ارزشمند می‌بیند که انهدامش اثر روانی و تبلیغاتی بسیاری بر جا خواهد گذاشت.
در نهایت همانطور که اشاره شد، عمده حملات روسیه با پهپادها و موشک‌های کروزی انجام می‌شود که بین ۲۰ تا ۱۰۰ هزار دلار قیمت دارند و اگر پاتریوت قرار باشد با آن‌ها مقابله کند باید موشک‌های ۳ میلیون دلاری را خرجشان کند.
