به گزارش سایت خبری پرسون، حسین مظفر عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در نشست امروز مجمع تشخیص طی سخنانی با اشاره به نامه اخیر میرحسین موسوی که ضمن بیان مطالب خلاف منافع ملی به جایگاه شهدای مدافعان حرم نیز اهانت کرده است، اظهار داشت: نکاتی را می‌خواهم بر حسب ضرورت در این مجمع محترم عرض کنم که شاید مانند مطالب دیگر اینجانب که در موقعیتهای حساس و بر حسب ضرورت و احساس تکلیف در مجمع بیان کردم باب طبع عده‌ای از اعضای محترم مجمع نباشد.
وی افزود: البته بنده هم بر این باورم که بیان هر مطلب و سخنی در شأن جلسات مجمع تشخیص نیست و نباید احساس شود مجمع تشخیص کارکرد حزبی یا گروهی پیدا کرده ولی دوستانی که مرا می‌شناسند می‌دانند که بنده عضویت حزبی و گروهی ندارم و بر این اساس است که مأموریت حزبی هم ندارم. ولی از سوی شهیدان همرزم و همسنگرانم که در طول سالیان دفاع مقدس در کنارم به خون خویش غلطیدند مأموریت دارم که بخاطر پیمانی که با شهیدانم بسته‌ام برای دفاع از آرمان‌های انقلاب و این نظام الهی و ولایی خود را ملزم می‌دانم که در برخی بزنگاه‌های حساس سکوت نکنم. لذا دفاع از ارزش‌های امام راحل و انقلاب اسلامی را در زمانی که در مخاطره قرار می‌گیرند وظیفه خود می‌دانم دفاع از آرمان‌های شهیدان سرافرازی که با فدا کردن همه هستی خود، ایران عزیزمان را از حضیض ذلت به اوج عزت و سربلندی رساندند، بر خود واجب می‌دانم.
این عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با تاکید بر اینکه دفاع از ولایت و امامت مسلمین و رهبری عزیز را که مرجع و مقتدای من است و دفاع از این نظام الهی که ثمره 1400 سال مجاهدت خیل فداکاران و مجاهدان راه خداست را بر خود لازم می‌دانم، گفت: من اهل پرحرفی نیستم اما در مواقع حساس و در پیچ‌های تاریخی و در گرد و غبارهایی که در فتنه و فتنهگریها علیه این ملت و ارزش‌های انقلاب صورت می‌گیرد، بدون توجه به شأن و جایگاهم و بدون توجه به ملامت ملامتگران از ارزش‌های این نظام الهی دفاع می‌کنم و سکوت و سازش را جایز نمی‌شمارم و از سروران عزیزم نیز همین انتظار است.
مظفر همچنین با تاکید بر اینکه یاوه‌سرایی‌هایی که در این روزهای عاشورایی و حسینی از یکی از سردمداران فتنه انجام گرفته و توهین‌هایی که به ارکان نظام و شهیدان سرافراز شده از مسائلی نیست که بتوان در برابر آن سکوت کرد و از کنار آن به آرامی گذشت، عنوان کرد: همآوایی با سلطنت‌طلبان، همراهی با جنایت‌پیشگان سلطه‌گری چون آمریکا و صهیونیسم بینالمللی و ارتجاع عرب و بویژه حرمت شکنی که از ساحت مقدس شهیدان و مجاهدانی که با خدایشان معامله کردند انجام شده و ذهن‌خوانی مرموز و شیطنت‌آمیز و فتنه‌جویانه‌ای که به قصد مخدوش کردن جایگاه امامت مسلمین و به قصد ایجاد شکاف در امت و امامت مسلمین صورت گرفته لکه ننگ دیگری بر دامن پیمانشکنانی است که روزی به برکت این انقلاب، نام و نشانی و جایگاهی پیدا کردند اما با نقض عهد و پیمانشکنی و پشت پا زدن به آرمان‌های امام و انقلاب شهیدان و همآوایی با بدخواهان و دشمنان این ملت، مطرود و منفور این ملت و کشور شدند.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: اگر در فتنه 88 برای رفع اتهامات از خود ریشه فتنه را در دیگری جستجو می‌کردند امروز با این بیانیه خفت‌باری که همه ارزش‌های انقلاب را به تمسخر گرفتند چه بهانه می‌توانند پیدا کنند و چه توجیهی می‌توانند بتراشند؟!
مظفر خاطرنشان کرد: این پیمانشکنان روزی از انقلاب و خط امام دفاع کردند و خود را مفتخر به آن می‌دانستند اما روز دیگری با آشوبگران و بدخواهان داخلی و خارجی همنوا شدند و فتنه‌گرانی را که مساجد را به آتش کشیدند و بیرق حسینی را سوزاندند، ملت خداجو نامیدند.
وی افزود: امروز نیز شاهدیم در روزهای برافراشته بودن پرچم عزای سید و سالار شهیدان حماقتی دیگر را مرتکب شده و فتنه دیگری را کلید زده و به سرداران پر افتخاری که بر بلندای تاریخ ایران نام و یادشان به عظمت خوانده می‌شود بی‌شرمانه توهین کرده و آنها را سردار بی افتخار نامیده و در مورد آینده رهبری نظام نیز ذهن‌خوانی شیطنت‌آمیز نموده تا از این طریق آب دیگری را گل‌آلود کند.
مظفر گفت: البته آتشی که با این یاوه‌گویی‌ها و فتنهگریها در تنور اشقیا افروخته می‌شود ثمری جز سوزاندن باقیمانده آبروی خود و هوادارانشان ندارد. ضمن اینکه مشمول هشدار شدیدالحن خداوند به پیمانشکنان و ناکثین می‌گردند. خداوند به چنین پیمانشکنانی که سالها از نعمات الهی بهره‌مند بودند و بدین جهت جایگاه و شأن و مقامی پیدا کردند ولی دچار نقض عهد و پیمانشکنی شدند و به نعمتهای الهی و ارزش‌های ولایی پشت کردند و خود و هوادارانشان را گرفتار نقمات ذلت‌باری کردند که باور نمی‌کردند، چنین هشدار می‌دهد:
« أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ کُفْرًا وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِجَهَنَّمَ یَصْلَوْنَهَا وَبِئْسَ الْقَرَارُ»
آیا ندیدى کسانى را که (شکر) نعمت خدا را به کفران تبدیل کردند، و قوم خود را به سراى نیستى و نابودى کشاندند؟!(سراى نیستى و نابودى، همان) دوزخ است که آنها در آتش آن وارد مىشوند; و چه بدقرارگاهى است!
