به گزارش سایت خبری پرسون، شمس‌الدین حسینی رئیس کمیسیون ویژه حمایت از تولید ملی مجلس در یادداشتی نوشت: اصلاحات اقتصادی در ایران فراتر از اصلاحات اجرایی و سیاستی به سطح ساختاری و نهادی است. اینجا پذیرش مردم خیلی مهم است، پذیرش مردم و پذیرش اجتماعی چطور به دست می‌آید؟ همین جلساتی که برگزار می‌شود، مثلاً وقتی آقای رئیس‌جمهور با مردم صحبت می‌کند، آقای معاون اول با مردم صحبت می‌کند، وزرا با مردم صحبت می‌کنند یا حوزه‌های دیگر تصمیم سازی کشور مثل مجلس با مردم و رسانه‌ها صحبت می‌کنند، با تنویر افکار عمومی سعی می‌کنند
قدری مسائل سخت را بیشتر توضیح دهند، اینکه به اصطلاح ارز 4200 حذف می‌شود، حالا قیمت برخی کالاها افزایش پیدا می‌کند را همه می‌بینند و همه بر سرمان فریاد می‌زنند، ولی آن موضوعی که شیوه تأمین ارز 4200 منجر به افزایش پایه پولی می‌شود، افزایش پایه پولی منجر به افزایش نقدینگی و افزایش نقدینگی منجر به افزایش تورم می‌شود را همه نمی‌بینند. این همان قسمت سختی است، که باید به مردم توضیح داده شود، اگر این اتفاق بیفتد، تنویر افکار عمومی صورت بگیرد، مردم متوجه می‌شوند که این سیاست هم که اتخاذ نمی‌شد، این اتفاقات می‌افتاد. مگر سال‌های 1400، 1399، 1398، 1397 تورم نداشتیم؟ بالاترین تورم در این مقاطع بوده است، دولت ارز 4200 را هم به واردات اختصاص می‌داد.
یک نکته: چرا به‌طور کلی در زندگی‌مان برنامه اقتصادی داریم؟ هر خانواری به‌خاطر اینکه محدودیت‌ها و آینده را بررسی می‌کند، هر خانواده‌ای که دوراندیش‌تر باشد موفق‌تر است، حالا بچه‌های خانواده ممکن است دنبال حساب و کتاب نباشند، ولی پدر و مادر خانواده به آینده توجه می‌کنند، دولت در جایگاه پدر خانواده می‌نشیند، دولت باید دوردست را ببیند، دولت باید بداند که اگر این مدل را ادامه بدهد، چه اتفاقاتی برای جامعه می‌افتد.
اگر قرار بود در سالجاری مدل سال قبل تأمین می‌کردیم باید 25 میلیارد دلار ارز 4200 تومانی به واردات کالاهای اساسی اختصاص می‌دادیم، از کجا می‌خواستیم بدهیم؟ اولا مردم باید بدانند علت تورم افزایش نقدینگی، علت افزایش نقدینگی افزایش پایه پولی است، ما در واقع داریم از ذخیره و اندوخته مصرف می‌کنیم، تعادل بین منابع و مصارف ارزی ما به هم خورده است، اینها موارد سختی است که باید به مردم توضیح داده شود. پذیرش اجتماعی با تنویر افکار عمومی پدید می‌آید. اما ما بایستی تحمل مردم را هم در نظر بگیریم، اینجاست که من معتقدم در ادامه بایستی شیوه اجرا اصلاح شود و بهبود پیدا کند، چگونه بایستی تحمل مردم را نگاه کنیم؟ ما در اثر اجرای این سیاست چقدر بار مالی یا هزینه خانوار را افزایش می‌دهیم و چه میزان جبران می‌کنیم.
ما باید حتماً جبران کنیم و این جبران بایستی به گونه‌ای صورت بگیرد که ملاحظاتی در آن باشد. همان طور که باید دغدغه داشته باشیم که این جبران و شیوه جبران خودش منجر به افزایش پایه پولی و نقدینگی نشود بایستی به میزانی باشد که مردم همیاری کنند. آن چیزی که الان به عنوان مابه التفاوت دارد به مردم پرداخت می‌شود یا قرار است به مردم پرداخت شود از محل افزایش نرخ ارز نفت و میعانات گازی نیست، از محل هدفمندی است، دولت اگر به کسری بودجه خودش توجه می‌کند، حتماً باید به کسری بودجه خانوار هم توجه کند.
این جزو مواردی است که باید توجه شود. به دوستان و همکاران در دولت توصیه می‌کنم که با نگاه دوراندیشانه که قرار است اصلاحات اقتصادی بیشتر و بالاتری را انجام دهیم، با مردم هم بیشتر صحبت کنند، هم به جبران رفاه خانوار توجه کنند، آن چیزی که در بند ص تبصره یک قانون بودجه 1401 آمده این است که اگر قرار است کالایی از سبد ارزی ترجیحی حذف شود، باید جبران زیان رفاه مصرف کننده با در نظر گرفتن قیمت‌های سال 1400، قبل از حذف انجام شود.
منبع: روزنامه آرمان ملی
