به گزارش سایت خبری پرسون، در متن یادداشت شمسایی که با عنوان «شیخ رسانه، سید اخلاق» نوشته شده، آمده است:
«آخرین بار در مراسم بزرگداشت مرحوم کیومرث صابری و نشست طنزپردازان با وزیر ارشاد او را دیدم. ۹ اردیبهشت سال جاری.
تقریبا غیرممکن بود او را به محفلی دعوت کنی و نیاید. با پیکان سفید معروف که شاید دوسه تا از آن بیشتر در پایتخت یافت نشود.
حجت الاسلام سید محمود دعایی یک زحمت اساسی برای میزبانان مراسم ها داشت؛ چرا که با هیچ اجبار و خواهشی در ردیف اول نمی نشست و از آنها اصرار و از وی انکار.
قدیمی‌ترین مدیر رسانه ایران در قدیمی‌ترین روزنامه‌ی ایران به گونه ای کار می کرد که کسی از او نرنجد. نه خبرنگار، نه مسئول.
سید محمود دعایی به راستی نماد وحدت بین سیاسیون و رسانه ای ها بود. از طرفی با جایگاه نمایندگی ولی فقیه و حکمی که از امام و رهبر معظم انقلاب داشت، مورد تایید انقلابیون بود و با مشی سیاسی و روش برخورد با کارگزاران نظام و چهره های سیاسی، از منتهی الیه راست تا چپ را شامل می شد.
هرچند نقدهایی به مواضعش بود اما محال بود مخالفانش هم با او روبرو شوند و احترام متقابل بینشان رد و بدل نشود.
اهمیت سید محمود دعایی برای فضای رسانه ای کشور به همین مشی و روش ختم نمی شد. موسسه ی اطلاعات، کانون پرورش نویسندگان و نخبگانی از رسانه و فرهنگ بود که پاتوقشان این رسانه بود. مانند مرحوم کیومرث صابری فومنی ملقب به گل آقا که ذکر آن در ابتدای سخن رفت.
حجت الاسلام دعایی انس و الفت عجیبی با امام راحل عظیم الشانمان داشت. مجالست او با امام در ایام تبعید و رفت و آمدهایش در بیت ایشان و پس از آن با رهبر معظم انقلاب از او چهره ای ساخت که خود به خود آدم را یاد نهضت امام می انداخت. رفتن او از این جهان در چنین روز و ایامی هم پر از تامل و حکمت است. چرا که نیمه ی خرداد و سالروز آغاز نهضت خمینی کبیر را امام بر سر زبان ها انداخت و تا همیشه این روز را عزای عمومی اعلام کرد. ارتحال حجت الاسلام دعایی در چنین روزی و مصادف با دهه کرامت و ایام متعلق به امام رضا علیه السلام، توفیقی مضاعف برای این سید متواضع و دوست داشتنی شد تا بیش از گذشته با امام و اهل بیت علیهم السلام عجین و قرین جلوه کند.
اگر با درگذشت عالمان، ثلمه یا خدشه ای وارد می شود که چیزی آن را پر نمی کند، در فضای رسانه هم جای خالی دعایی پر نخواهد شد.
درسی که این سید دوست داشتنی برای جوان تر ها داشت، اخلاق، تواضع، مدارا و تقوا بود. دعایی به ما آموخت می شود حرف کسی را قبول نداشت اما با او نشست و از درک مشترک گفت.
فقدانش برای همه سنگین و جانکاه است. چه برای عزیزانمان در موسسه اطلاعات که پدری مهربان را از دست دادند و چه برای سایر اهالی رسانه. روحش با امام مهربانی ها همنشین باد.»
