به گزارش سایت خبری پرسون، در 10 سال گذشته و در دهه 90، با انباشت چالشهای اقتصادی مواجه بودهایم که باید برای آنها به درستی فکر شود تا اسباب آسایش برای مردم فراهم شود.
- در اقتصاد، مسئله عمده عبارت است از تولید ملی و این در سه چهار سال اخیر و در شعار سال مطرح شده و مسئولان به قدر توان خودشان کارهایی انجام دادند، ولی امروز مسئله اصلی ما و مسئولان اجرایی کشور، اقتصاد است.
- رویکردهای جدیدی هم مشاهده میشود که انسان را دلگرم میکند و اگر این رویکردهای مردمی ادامه یابد، نشانههای امید را بیشتر خواهد کرد.
- آنچه در زمینه اقتصاد مطرح میکنیم، عمدتا خطاب به مسئولان کشور است و علت اینکه در فضای عمومی مطرح میکنیم این است که خوب است که مردم در فضای عمومی مسائل اقتصادی و سیاستهای اقتصادی قرار بگیرند و از مسئولانی که اقدام میکنند، حمایت کنند؛ البته وظایفی هم برعهده خود مردم است، به ویژه در حوزه اقتصاد دانشبنیان که کارهایی را خود مردم و بهویژه جوانان باید انجام دهند.
- حرف امروز من این است که برای اصلاح امور اقتصادی کشور، باید به طور قاطع به سمت اقتصاد دانشبنیان حرکت کرد؛ یعنی دانش و فناوری پیشرفته، نقشآفرینی کاملی در همه عرصههای تولید داشته باشد، حتی در انتخاب نوع کار تولیدی، چرا که همه کارها لزومی ندارد که انجام شود و انتخاب آن باید برمبنای کار علمی باشد.
- اگر این سیاست را دنبال کردیم و بنگاههای اقتصاد دانشبنیان را توسعه دادیم، هزینههای تولید را کاهش میدهد، بهرهوری را افزایش میدهد، کیفیت محصول را بهبود میبخشد و محصولات را رقابتپذیر میکند تا در بازارهای جهانی حضور پیدا کنیم و در داخل هم، حتی اگر واردات سرازیر شود، مردم از محصول داخلی با کیفیت و ارزان استقبال میکنند.
- متاسفانه بخش کشاورزی ما از عرصه دانشبنیان دورتر است؛ اگر در این بخش شرکتهای دانشبنیان را توسعه دهیم، در اصلاح بذر، آبیاری نوین و شیوههای جدید تولید و بهرهوری بهتر از آب و خاک، حداکثر استفاده را خواهیم کرد. در نتیجه امنیت غذایی کشور تامین خواهد شد، درآمد کشاورزان هم افزایش خواهد یافت و دلگرم خواهند شد؛ معضل کمبود آب هم قابل حل خواهد بود.
- دستیابی به پیشرفت عادلانه در اقتصاد و حل مشکل فقر و استضعاف مالی، فقط از مسیر تقویت تولید میگذرد و اگر با تولید دانشبنیان، تولید را تقویت کردیم، این هدف بزرگ حاصل میشود.
- در حال حاضر کمتر از 7 هزار شرکت دانشبنیان در کشور داریم که از اینها 4500 مورد از آنها شرکتهای تولیدی و بقیه خدماتی و ... هستند؛ این تعداد شرکت، حدود 300 هزار اشتغال مستقیم ایجاد میکند که رقم قابل توجهی است و تا 320 هزار اشتغال مستقیم هم در سالی که گذشت، حدس زده میشود.
- به من گفتند برای امسال حداکثر 30 درصد قابل افزایش است که بنده قانع نیستم و معتقدم 30 درصد رقمی نیست که برای نیاز کشور پاسخگو باشد و توقع من از مسئولین این است که این شرکتها 100 درصد افزایش یابد تا 300 هزار اشتغال مستقیم، به 600 هزار مورد اشتغال مستقیم افزایش یابد و البته شرکتهای ایجاد شده، واقعا باید دانشبنیان باشند.
- کشورمان در محصولات پایه غذایی باید به امنیت لازم و خودکفایی کافی دست یابد؛ باید در مورد گندم و خوراک دام و ذرت و جو و مواد اصلی تولید روغن، به خودکفایی برسیم.
در سراسر کشور دشتهای حاصلخیز داریم که باید روی اینها کار شود؛ چند سال قبل در مورد خوزستان اقدامی را تشویق کردم که مقداری در آنجا و گیلان و سیستان انجام شد، هرچند آن مقداری که خواسته بودیم، عمل نشد، اما اقدام خوبی بود.
- ما در نان اسراف میکنیم و دور ریخته میشود. مردم بدانند که متاسفانه بخش کشاورزی ما جزء وابستهترین بخشها به واردات است که حتما این باید تعدیل شود و مبارزه با این وابستگی هم کار سختی است؛ چون عدهای از این واردات محصولات کشاورزی منافع بزرگی دارند و میایستند و از عناصری هم رد داخل وزارت و دستگاههای دولتی استفاده میکنند، لذا کار سختی است، ولی باید انجام شود.
- همت مسئولان در زمینه دانشبنیان کردن تولید و اقتصاد، این است که حمایت کنند و محصولات آنها را بخرند و اگر امکاناتی لازم دارند، به آنها بدهند.
منبع: فارس