به گزارش سایت خبری پرسون، مریم کاظمی معتقد است که تئاتر برای بقای تمرینات و اجراها نیاز به حمایت‌های مالی دارد. با هول دادن گروه‌ها به سمت گیشه آسیب‌پذیر هستیم. شغل و مهارت حرفه‌ای ما اجراست. باید بتوانیم درآمد داشته باشیم. نمی‌خواهیم با ضررهای جبران‌ناپذیر امکان کارهای آینده را از خودمان سلب کنیم.
حالا دیگر زندگی با کرونا را یاد گرفته‌ایم و تا حدودی می‌توانیم سلامت خود را در برابر آن حفظ کنیم ولی مساله اینجاست که کرونا فقط سلامتی ما را تهدید نمی‌کند بلکه به اقتصاد بسیاری از مشاغل لطمه بزرگی زده و کارورزان تئاتر هم جزو آسیب‌پذیرترین اقشار در این دوره بوده‌اند. گرچه آنها تا حدودی راه و رسم همزیستی با کرونا را یاد گرفته‌اند ولی باید مراقب باشند تا این ویروس جدید به عوامل بازدارنده دیگر اضافه نشود.
با همین نگاه است که مریم کاظمی، سرپرست گروه تئاتر «مستقل» پروژه تازه خود را متوقف کرده است. او می‌گوید ما طبیعتا با اجرای هر نمایش غیر از ایجاد نشاط و امنیت حرفه‌ای، به ایجاد درآمد برای خودم و اعضای گروه و تامین هزینه‌های گروه تئاتر مستقل هستیم ولی اکنون این ترس وجود دارد که قادر نباشیم حتی هزینه‌های اولیه را تامین کنیم و بدون انگیزه شویم.
کاظمی از جمله هنرمندان فعال در حوزه تئاتر کودک و نوجوان است که در دوره کرونا هم دست از کار نکشید و «جشنواره آموزشی تئاتر پنجمک» را برگزار کرد . او قصد داشت فروردین ۱۴۰۱ با همراهی گروه تئاتر «مستقل»، نمایش «علاءالدین» را در تالار هنر برای تماشاگران کودک روی صحنه بیاورد ولی بعد از مدتی از اجرای این نمایش منصرف شد و آن را به زمانی بهتر موکول کرد.
این کارگردان دلایل توقف این پروژه را تشریح می‌کند و از شرایط تئاتر کودک در دوران دشوار کرونا سخن می‌گوید.
کاظمی درباره اینکه شرایط کرونایی چقدر در این تصمیم‌گیری دخیل بوده است، توضیح می‌دهد: کرونا چندین شاخصه در خود دارد. دو سال پیش که تازه با این بیماری رو به رو شده بودیم، برای همه ما فقط حفظ سلامتی‌مان مطرح بود. به همین دلیل حتی از رفت و آمد با خانواده و نزدیکان خود پرهیز داشتیم. اما کم کم این وضعیت تغییر کرد و زندگی با کرونا را آموختیم.
او که سال گذشته «جشنواره آموزشی تئاتر پنجمک» را برگزار کرده است، یادآوری می‌کند: سال گذشته بیشتر به این فکر می‌کردیم آیا خانواده‌هایی که علاقه‌مند به شرکت در جشنواره هستند، به این اطمینان رسیده‌اند که از خانه خارج شوند و حتی در تجمعات محدود گروه نمایش خودشان شرکت کنند. به همین دلیل این پروژه در دو سه مقطع تعطیل شد و اجرای آن ۹ ماه زمان برد در حالیکه در شرایط عادی باید خیلی سریع‌تر از این انجام می‌شد.
کاظمی که آخرین کارش اجرای نمایش «کلوچه دارچینی» بوده که به دلیل شرایط کرونایی متوقف شد، ادامه می‌دهد: دو سال از اجرای این نمایش می‌گذرد و در این مدت خیلی تلاش کردیم نمایشی اجرا کنیم . اجرای نمایش «علاءالدین» از چندین سال قبل در رپرتوار گروه ما اعلان و برنامه‌ریزی شده بود ولی اوایل دوران کرونا از جمع شدن اعضای گروه نگران بودم با این حال بعد از مدتی این ترس اولیه برطرف شد و به این نتیجه رسیدم که اوایل سال ۱۴۰۱ می‌توانیم این نمایش را روی صحنه بیاوریم.
این کارگردان مهم‌ترین دلیل توقف این پروژه را بی‌ثباتی ناشی از همه گیری کرونا می‌داند ولی در عین حال توضیح می‌دهد: حالا دیگر بحث ما سلامتی اعضای گروه نیست چون در این مدت زندگی با کرونا را یاد گرفته‌ایم ولی مشکل بزرگ‌تر، چشم‌انداز برگشت و تضمین هزینه‌هاست.
او یادآوری می‌کند: پیش از این گروه‌هایی که در حوزه تئاتر کودک فعال هستند، بخش بزرگی از هزینه‌های خود را از طریق فروش گیشه تامین می‌کردند که البته درخشان نبود ولی حداقل هزینه‌های گروه پرجمعیت مارا تامین می‌کرد. اما حالا با توجه به افزایش روزانه قیمت‌ها، تامین هزینه‌های ساخت یک نمایش بسیار بی‌ثبات شده و در واقع همین موضوع، اصلی‌ترین عامل بازدارنده در کار گروه تئاتر مستقل است که همواره تهیه کننده کارهای خود است.
کاظمی می‌افزاید: ما ۸۰ درصد نمایش را تمرین کرده بودیم . موسیقی، ترانه‌ها، کلاه گیس‌ها و عروسک‌ها آماده بود ولی ساخت و ساز اجرایی نمایش و هزینه‌های روزمره مانده است که در همه گروه‌ها مشترک است. از طرف دیگر نمی‌توانستیم به امید کمک هزینه ناچیزی باشیم که مرکز هنرهای نمایشی به گروه‌های تئاتر کودک می‌پردازد زیرا این مبلغ هرچند ممکن است از دیدگاه اداره کل، معقول باشد ولی در قیاس با هزینه‌های تولید یک نمایش، ناچیز است.
او با اشاره به اعلام شیوع سویه اُمیکرون اضافه می‌کند: در چنین وضعیتی، شرایط تئاتر کودک با بزرگسال بسیار متفاوت است. بزرگسالان برای دیدن تئاتر، خود، تصمیم‌گیرنده‌اند و حال آنکه در تئاتر کودک و نوجوان ، پدر و مادرها هستند که تصمیم می‌گیرند فرزندان خود را به تئاتر ببرند یا نه و اگر کوچک‌ترین نگرانی در این زمینه داشته باشند، از خیر تماشای تئاتر می‌گذرند. بنابراین در شرایط پرنوسان، نمی‌توانیم به گیشه هم مطمئن باشیم.
کاظمی که قصد داشت نمایش خود را در تالار هنر روی صحنه بیاورد، ادامه می‌دهد: در یکی دو هفته گذشته ابلاغ شده که سالن‌های تئاتر با ظرفیت ۵۰ درصد به فعالیت خود ادامه بدهند و از آنجا که در تئاتر کودک، خانواده‌ها تعیین‌کننده‌اند، هیچ اطمینانی نیست که گروه‌ها بتوانند همان تعداد صندلی را هم پر کنند.
او با بیان اینکه دیگر می‌دانیم ترس از کرونا قرار نیست دو سه ماه دیگر به پایان برسد، و بزودی ممکن است در معرض رونمایی دیگری باشیم، می‌گوید: حالا دیگر به این شرایط عادت کرده‌ایم ولی بعد از ارزیابی هزینه‌های ساخت کار، همه اعضای گروه به این نتیجه رسیدند که با اجرای این نمایش، ضرر خواهیم کرد. بنابراین با وجود علاقه‌ای که به این کار داشتیم، فعلا آن را متوقف کردیم. زیرا این خطر وجود دارد که با توجه به تورم شدید و نوسان قیمت‌ها، نتوانیم حتی هزینه‌های تولید نمایش را برگردانیم.
منبع: ایسنا
