به گزارش سایت خبری پرسون، میرهادی سیدی در نشست کنفرانس ملی دیپلماسی اقتصادی ایران اظهار کرد: نگاهی به حرکت جهان در سال ها و دهه های گذشته نشان می دهد که ما نه تنها همراه با تحولات حرکت نکرده ایم که حتی با توجه به درجا زدن در برخی سیاست گذاری ها با یک شکاف بزرگ در تعامل اقتصادی با جهان مواجه هستیم.
وی با بیان اینکه وجود شکاف بین ایران و تجارت جهانی برای کشور هزینه ساز است، بیان کرد: در صورتی که ما بتوانیم در مسیر آزادسازی تجاری حرکت کنیم و وارد رقابت برای سرمایه گذاری بشویم قطعا می توان انتظار داشت که شرایط به شکل قابل توجهی تغییر کند. این در حالی است که امروز با باقی ماندن تنش ها با اقتصاد جهانی که تحریم ها نیز بخشی از آن به شمار می رود دستیابی به اهداف کلان در این حوزه دشوار شده است.
مذاکره کننده ارشد ایران در اوراسیا با اشاره به محدود بودن تعداد توافق های تجاری ایران در منطقه و جهان توضیح داد: کشوری مانند ترکیه در حال حاضر ۲۰ توافق تجاری فعال دارد که در بسیاری از آن ها تعرفه کالاها کاهش یافته یا به صفر رسیده تا امکان گسترش تجارت بوجود آید. این در حالی است که کل توافق های تجاری ما به پنج توافق نیز نمی رسد و در آن ها نیز مجموع کالاها از مرز ۱۵۰۰ عبور نمی کند.
سیدی ادامه داد: ما باید در مذاکرات برای توافق های تجاری تکلیف خود را با خودکفایی روشن کنیم. ما چندی قبل با یک کشور مذاکراتی داشتیم و فهرست ۱۵۰۰ کالا را برای صادرات با تعرفه ترجیحی به آن ها ارائه کردیم و این کشور نیز با حذف چند مورد محدود با آن موافقت کرد اما وقتی آن ها نیز فهرستی به ما ارائه کردند با مخالفت نهادها و سازمان های مختلف مواجه شد با این بهانه که به خودکفایی ما آسیب می زند. ما باید تکلیف خود را روشن کنیم که آیا قصد داریم با جهان به تعامل همه جانبه برسیم یا خیر.
وی با بیان اینکه امروز بسیاری از محصولات جهانی با مشارکت تعداد بالایی از کشورها تولید می شود، تصریح کرد: یک بررسی ساده نشان می دهد که امروز برای تولید خودرویی که در بازارهای جهانی عرضه می شود ۲۰ کشور مشغول به کار هستند و هر قطعه و بخش را شرکتی در یک کشور متفاوت تولید می کند یا برای مثال گوشی آیفون که از سوی آمریکا تولید می شود تنها ۲۰ درصد آن داخلی سازی شده و مابقی قطعات از سوی دیگر کشورها تأمین می شود. ما باید این نوع سیاست را با نحوه تولید کالا در ایران مقایسه کنیم.
سیدی اضافه کرد: امروز حتی تولید یک کت و شلوار نیز با مشارکت کشورهای مختلف انجام می شود و از فرایند تأمین پارچه، دوخت، تولید نهایی و توزیع هر یک در یک کشور در دستور کار قرار دارد. اقتصاد ایران باید خود را به این زنجیره جهانی متصل کند و با تغییر در نگاه کلان به سمت تعامل همه جانبه و استفاده از ظرفیت های بین المللی حرکت کند.
منبع: ایسنا
