به گزارش سایت خبری پرسون، کوروش احمدی کارشناس ارشد مسائل بین الملل در پاسخ به این سوال که به نظر وی نشانه های رسیدن به توافق خوب در مذاکرات وین چیست؟ اظهار کرد: به باور من، بطور کلی در شرایط منطقه ای و بین المللی کنونی از یک سو و شرایط اقتصادی- اجتماعی در داخل از سوی دیگر، هر توافقی بهتر از عدم توافق است.
وی با بیان این که تنها طی همین ۸-۷ ماه گذشته یعنی از اواخر خرداد تا کنون، کشور ما متحمل روزی حداقل ۱۵۰ میلیون دلار ضرر شده است که می شود ماهی ۴.۵ میلیارد دلار یعنی جمعا حدود حداقل ۳۵ میلیارد دلار، ادامه داد: اهمیت این مطلب آنگاه روشن تر می شود که بدانیم این طور نیست که ذخایر نفتی و گازی در اثر عدم استخراج ذخیره می شوند، این منابع را اگر بهره برداری نکنیم یا توسط همسایگان استخراج می شوند، یا جابجا می شوند یا قابلیت و سهولت استخراج آنها تغییر می کند؛ ضمن اینکه تاسیساتی که برای بهره برداری از این منابع با سرمایه ملت فراهم شده، فرسوده می شوند و عمر مفیدشان به بطالت می گذرد.
وی افزود: این البته تنها در ارتباط با منابع انرژی است، در سایر حوزه ها هم ده ها سال است که سرمایه گذاری لازم انجام نشده و امکانات موجود هم در حال فرسوده شدن هستند. در نتیجه هر توافقی در وین که ما را از وارد شدن در فاز توسعه محروم نکند، توافق خوبی خواهد بود.
این کارشناس ارشد مسائل بین الملل در پاسخ به این سوال که دستاوردهای یک توافق خوب برای کشور ما چه خواهد بود؟ اظهار کرد: مهمترین و اساسی ترین دستاورد یک توافق برای کشور ما قدری امیدوار شدن مردم به آینده خواهد بود. در دور قبل و بعد از اینکه توافق برجام حاصل شد، تحولی در شرایط کشور و روحیه مردم حاصل شد و دو سه سالی امکان افزایش تولید ناخالص داخلی و کاهش تورم و افزایش نرخ اشتغال فراهم شد. آن توافق اگر در یکی دو سال اول دولت اوباما حاصل می شد، طبعا از بخت بیشتری برای ریشه دواندن و پاگرفتن هم برخوردار می شد و کار ترامپ برای به هم زدن آن نیز ممکن بود، دشوار تر شود.
وی با بیان این که دستاورد مهم دیگر، کاهش تنش درعرصه سیاست خارجی خواهد بود، گفت:ادامه تنشی که ترامپ به کشور تحمیل کرد و برخی سیاست ها نیز در تداوم آن، حداقل طی ۸ ماه گذشته، بی تاثیر نبود، بلکه بسیار هزینه زا بود. این تنش نه تنها موجب بلاتکلیفی و بی برنامگی و عدم امکان استفاده از ظرفیت های بین المللی و منطقه ای شد، بلکه امکان سوق دادن سیاست خارجی در جهت ایجاد حداقلی از توازن در کار با مناطق مختلف جهان و استفاده از رقابت های بین این مناطق و کشورها نیز شد. تا جزئیات توافق احتمالی روشن نشود و نیز تا روشن نشود که آیا این توافق احتمالی ممکن است با توافقات دیگری در ارتباط با رفع تحریم های ثانویه غیر هسته ای و تحریم های اولیه ادامه یابد و تکمیل شود، نمی توان از امکان دسترسی ایران به سرمایه ها و فنآوری بین المللی و سرمایه های ایرانیان مقیم خارج از کشور و نیز امکان استفاده از سرمایه، کار و تخصص شرکت ها و بانکهای بزرگ بین المللی نیز مطمئن بود.
وی افزود: همچنین روشن نیست که این توافق احتمالی امکان رفع تنش در رابطه ایران با برخی از کشورهای منطقه را نیز می تواند فراهم کند یا خیر. این ها فاکتورهایی است که برای ماندگاری توافق حائز اهمیت خواهند بود. اگر این فاکتورها در کار نباشند، متاسفانه برخی جوانب و کشورها و فعالان اقتصادی بین المللی همچنان در مورد کار با ایران تردید خواهند داشت و بهره مندی ایران از توافق احتمالا محدود به تجارت و تبادل کالا خواهد بود.
احمدی همچنین در پاسخ به این سوال که چه موانع احتمالی برای رسیدن به یک توافق خوب وجود دارد ؟ گفت: اگر بنای طرفین بر بازگشت به برجام و تعهدات برجامی باشد، قاعدتا نباید مشکل حادی در پیش باشد. با این حال با توجه به سابقه بدعهدی آمریکا، طرف ایرانی تا کنون روی نوعی تضمین به عدم خروج مجدد آمریکا از برجام تاکید کرده است. متاسفانه در روابط بین الملل و با توجه به اصل حاکمیت ملی، چیزی به نام تضمین اساسا وجود خارجی ندارد؛ تا آنجا که حتی امکان خروج از عهدنامه هایی نیز که به تصویب مجالس ملی می رسند، نیز وجودد دارد.
مانع دیگر حصول توافق وین، شکاف زیاد بین طرفین در مورد تعیین تکلیف سانتریفیوژهای پیشرفته ایران است که غرب خواستار نابودی آنها و ایران خواستار مهر و موم آنها در ایران است.
وی تصریح کرد: مانع دیگر، شکاف زیاد بین طرفین در مورد تعیین تکلیف سانتریفیوژهای پیشرفته ایران است که غرب خواستار نابودی آنها و ایران خواستار مهر و موم آنها در ایران است. ترتیب و توالی انجام تعهدات توسط طرفین نیز مانع مهم دیگری است؛ اینکه ایران اول اقدام کند یا آمریکا اول تحریم ها را لغو کند، مسئله ای است با جزئیات عدیده که باید رفع و رجوع شود.
احمدی افزود: همچنین ممکن است ایران خواستار مسکوت گذاشتن تحقیقات آژانس بین المللی انرژی اتمی در مورد چهار سایت ایران باشد. توضیح اینکه در پی قضیه شورآباد، آژانس مدعی شده که این چهار سایت بدون اعلام به آژانس در گذشته فعالیت داشته و اکنون باید جزئیات فعالیت های آنها و تکلیف اقلام هسته ای مورد استفاده در آنها مشخص شود. البته مشکلات کوچک و بزرگ دیگری نیز مانند تعیین تکلیف u-turn نیز وجود دارد.
این کارشناس مسائل بین الملل در پایان تاکید کرد: آما آنچه که مایه امیدواری است این است که هم آمریکا و هم ایران از اراده سیاسی لازم و کافی برای نیل به توافق برخوردار هستند و در نتیجه محتمل است که راه حل مرضی الطرفینی یافته شود.
منبع: ایسنا