به گزارش سایت خبری پرسون، وال استریت ژورنال در نوشتار خود از منظر یک روزنامه آمریکایی اینگونه نوشت: «یک سال چه تفاوتی می‌تواند ایجاد کند. ژانویه گذشته، دولت بایدن با وعده احیای توافق هسته‌ای که سلف وی ملغی کرده بود، روی کار آمد. اما این تنها شروع کار است.
جیک سالیوان مشاور امنیت ملی بایدن تاکید کرد که این مساله، مقدمه‌ای بر یک توافق «طولانی‌تر و قوی‌تر» با تهران است.۱۲ ماه بعد، محتمل‌ترین نتیجه تعامل دیپلماتیک دولت بایدن، توافقی است که از نظر جامعیت و قوی بودن، بسیار کمتر از توافق اولیه است.
کارشناسان نسبت به خطرات چنین توافقی هشدار داده‌اند که محدودیت‌های کمتری را بر فعالیت هسته‌ای ایران اعمال می‌کند و در عین حال امتیازات و کاهش تحریم‌های بیشتری را نسبت به قبل در اختیار تهران قرار می‌دهد.
با این حال، واقعیت سیاسی این است که برای دولت بایدن در نظرسنجی‌های ملی، حتی یک توافق بد با ایران می‌تواند نجات‌بخش باشد.
دلیل این مساله به نفت ارتباط دارد. همانطور که از طرف بخش انرژی آمریکا اشاره شده، قیمت نفت در بیشتر سال ۲۰۲۱ افزایش داشته و بهای نفت برنت به طور متوسط ۷۱ دلار در هر بشکه در این سال در مقایسه با رقم ۴۲ دلار در هر بشکه در سال ۲۰۲۰ بوده است. امروز، بهای نفت خام در بازار جهانی حتی بیش از این بوده و به ۸۵ دلار در هر بشکه نزدیک شده است.
این افزایش، محرک اصلی کاهش محبوبیت رئیس جمهوری آمریکا بوده است. مقام‌های دولت آمریکا به دنبال راهی برای کاهش قیمت‌ها هستند و ایران می‌تواند بخشی از راه حلی باشد که آنها در پی آن هستند.
ایران ابرقدرت انرژی
وال استریت ژورنال در ادامه این گزارش آورد: در حالی که جمهوری اسلامی به عنوان یک ابرقدرت واقعی انرژی رتبه بندی می‌شود، سیاست «فشار حداکثری» دولت دونالد ترامپ رئیس جمهوری سابق آمریکا، تجارت نفت جهانی ایران را به شدت فلج کرده بود.
تا سال ۲۰۲۰، تولید نفت ایران به کمتر از دو میلیون بشکه در روز کاهش یافت، زیرا تحریم‌های آمریکا مانع از فروش نفت ایران به خارج از کشور می‌شد. اما با این حال، این فقط یک وضعیت موقتی است. بدون فشار مستمر بر مشتریان بالقوه ایران، تجارت انرژی این کشور می‌تواند نسبتا سریع فعالیت خود را از سر گیرد.»
وال استریت ژورنال این گزارش را اینگونه ادامه داد: «دولت ایران مقادیر زیادی نفت دارد که می‌تواند تقریبا فوری به بازار عرضه شود. این ذخایر در ایران یا فراساحل نگهداری می‌شود و حدود تقریبی آن، ۱۲۰ میلیون بشکه است که معادل بیش از ارزش یک روز نفت مصرفی کل کره زمین برآورد می‌شود.
تحلیلگران همچنین پیش‌بینی می کنند که جمهوری اسلامی ایران می‌تواند تولید نفت خود را در کوتاه مدت افزایش دهد.
مقام‌های ایرانی پیش از این، نسبت به افزایش تولید به سطح قبل از تحریم‌ها یعنی چهار میلیون بشکه در روز تا اوایل بهار سال جاری تمایل نشان داده‌اند.
چنین مساله‌ای می‌تواند تفاوت واقعی در بازار امروز ایجاد کند. تقاضای جهانی برای انرژی در حال حاضر از عرضه پیشی گرفته است و تولیدکنندگان در تلاش برای حفظ آن هستند.
ناگزیر بودن کاخ سفید برای توافق
همانطور که نیویورک تایمز گزارش می‌دهد، با وجود وعده‌ها برای افزایش تولید، اعضای کارتل اوپک پلاس به طور معمول از اهداف افزایش تولید ماهانه فاصله دارند. در نتیجه، افزودن عرضه ایران به طور قابل توجهی مقدار نفت خام در دسترس را افزایش می‌دهد و می‌تواند قیمت جهانی نفت را به میزان ۱۰ درصد کاهش دهد.
این برنامه، به کاهش تحریم‌های فعلی آمریکا علیه ایران بستگی دارد که دولت بایدن می‌تواند آن را انجام دهد.
این فرضی است که کاخ سفید در حال حاضر با آن روبه روست. هر توافقی با ایران، صرف نظر از اینکه چقدر شکننده باشد، توجیه کافی برای دولت بایدن برای شروع کاهش تحریم‌ها به ویژه علیه صنعت نفت ایران فراهم می‌کند.
اگر این اتفاق بیفتد، نفت خام ایران به بازار سرازیر می شود، عرضه موجود افزایش می‌یابد و قیمت نفت (و در نتیجه محصولات فرآوری شده‌ای چون بنزین) کاهش خواهد یافت. این مساله به نوبه خود دستکم بخشی از فشار تورمی و اقتصادی را که بایدن در خانه با آن روبه روست، فرو می‌نشاند.»
وال استریت ژورنال در پایان این گزارش آورد: همه این موارد توضیح می‌دهد که چرا کاخ سفید به شدت مایل است که توافق با تهران را با هر ابزار لازم تضمین کند.
