به گزارش سایت خبری پرسون، روح الله مهرجو - در یادداشتی نوشت: در یکی دو دهه‌ی اخیر تحولات اجتماعی و فرهنگی جامعه سبب شده که اشخاص معلول به میزان قابل توجهی جذب جامعه شوند؛ اما وجود برخی موانع به ویژه موانع عرصه ی برنامه ریزی شهری و شهرسازی باعث شده که بسیاری از فضاهای شهری فاقد شرایط لازم برای حضور این قشر در جامعه باشد.
کافیست در تهران قدمی بزنید آن وقت با دیدن معابر و خیابان‌ها متوجه خواهید شد که زمینه‌ای برای رفت و آمد معلولان پیش‌بینی نشده است حتی در سال ۱۳۸۴، مصوبه‌ای برای مناسب‌سازی فضاهای شهری پیش‌بینیشد و حالا۱۶ سال می‌گذرد، اما مناسب‌سازی در پایتخت مشاهده نمی‌شود.
واقعیت این است بیش از یک میلیارد نفر با نوعی از معلولیت در جهان زندگی می‌کنند، این آخرین آمار جهانی است! معلولانی که شاید نابینا، ناشنوا و... باشند اما از نظر هوش، ذکاوت و توانمندی هیچ‌گونه تفاوتی با انسان‌های دیگر ندارند و در این جامعه با هر نوع مشکلی به زندگی خود ادامه می‌دهند اما طبیعتا نوع زندگی کردن آن‌ها کمی با دیگران تفاوت دارد و نیاز است که به خواسته‌های آن‌ها با توجه به شرایطشان بیش از پیش توجه شود، در هر دوره از مدیریت شهری، مدیران و مسئولان رسیدگی به وضعیت چنین افرادی را بیان می‌کنند و معتقدند که باید وضعیت خیابان و معابر به نوعی مناسب‌سازی شود که این افراد دغدغه‌ای برای عبور و مرور خود نداشته باشند اما تا کنون هیچ وقت این اتفاق نیفتاده است.
معلولان در بسیاری از نقاط تهران برای استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، عبور از پل‌ها و... دچار مشکلات زیادی هستند. این در حالی است که افزایش امکانات سبب جلوگیری از انزوا و خانه‌نشینی معلولان می‌شود؛ برای همین لازم است دغدغه‌های این قشر که بخشی از جامعه هستند برطرف شود. با این حال سوال این است که آیا وقت آن نرسیده که مسئولین دست از وعده دادن بردارند و بعد از این همه سال فکری به حال مبلمان شهری کنند تا کلانشهرهای کشور به ویژه تهران به شهری برای همه تبدیل شود؟
