السا فیروزآذر:
به گزارش سایت خبری پرسون، از کودکی به سینما علاقه مند بوده و به واسطه خاله اش تهمینه میلانی، در هفت سالگی با فیلم «افسانه آه» وارد سینما شده است. السا فیروزآذر بعدها در دیگر فیلم های این کارگردان نیز نقش آفرینی کرد و بیش از هرچیز با آثار میلانی شناخته می‌شود. او که دانش آموخته رشته معماری و ادبیات نمایشی است، تجربه ساخت مستند و فیلم کوتاه و داستانی را در کارنامه دارد. به بهانه بازی او در سریال نمایش خانگی «جزیره»، با این بازیگر گفت و گویی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید.
می گویند بازیگری مثل شهربازی است و آواز دهل شنیدن از دور خوش است. شما برای بازیگر شدن، چه سختی هایی را متحمل شدید؟
دقیقا حق با شماست. افرادی که در اینستاگرام برایم پیام می گذارند، فکر می کنند داشتن استعداد، عشق به کار و اعتماد به نفس سبب می شود بازیگر و معروف شوند، در صورتی که این گونه نیست و مثل همه کارهاست، شاید هم سخت تر چون متقاضی آن زیاد است و در عوض نقش های خوب و حتی اصولاً نقش، کم است.
چقدر برای حفظ خود و به روز شدن اهل فضای مجازی، مطالعه، دیدن فیلم و سریال و... هستید؟
هم اینک به دلیل شیوع کرونا اینستاگرام سبب شده بازیگرها و خیلی از مشاغل به توانایی های خود و ایجاد ارتباط با مردم بپردازند. خودم خیلی اهل اینستاگرام نبودم ولی حالا می فهمم که اندکی از اقتصاد و ارتباط و ماندگار شدن را مدیون مردم هستم پس برای داشتن این ویژگی و امتیاز باید ارتباط ایجاد کنی و شاید از دو سال پیش خودت فاصله بگیری. به نظر من هر چه باهوش تر باشی، اتفاق بهتری برایت می افتد و به ابتکار هایی در زمینه ارتباط با آدم ها می رسی.
با توجه به این که ورودتان به حرفه بازیگری با خاله تان تهمینه میلانی شکل گرفته، چقدر در انتخاب های تان گزیده کار هستید و چه ملاک هایی برای انتخاب دارید؟
خیلی خوشحالم که با خانم میلانی کار کردم و این فرصت را داشتم و شاید همین خیلی روی من تاثیر گذاشت و در کار سخت گیرتر شده ام. خیلی دقت و تلاش می کنم که نقش ها را به خوبی انتخاب کنم.
آن چیزی که در پس ذهن‌تان است و دل‌تان می‌خواهد کاری برای آن انجام دهید، چیست؟
نویسندگی خیلی برایم اهمیت دارد و هم اکنون در حال پردازش فیلم نامه ای هستم به نام «دیلیت» که چند سال است ذهنم را درگیر کرده و سعی کردم زمان زیادی را برای نگارش آن بگذارم و امیدوارم نتیجه اش را ببینم.
نظر کلی تان درباره شهرت چیست؟
شهرت یعنی شهره خاص و عام شدن و می‌تواند خوب یا بد باشد، اولش جذاب است ولی بعد از مشهور شدن داستان‌های جداگانه‌ای پیش می‌آید.
نهایت راه بازیگری برای شماکجاست؟
بازیگری مسیری است که دوست دارم آن را ادامه دهم و تجربه این سال ها به من نشان داده که با بیشتر شدن سنم علاقه ام به تولیدکردن بیشتر شده است و دوست دارم هم در بخش تولید باشم و هم بازیگری، یعنی هم نگارش که عالم دیگری دارد و تخیلی و زیر بناست و هم ساختارسازی که کارگردانی است.
به این نکته فکر کرده اید که به عنوان یک ستاره بخشی از محدودیت‌ها به شما تحمیل می شود؟
فکر نمی کنم برای من چنین چیزی رخ داده باشد که مخاطب به یک نقش خاصم عادت کرده باشد. خدا را شکر این اتفاق نیفتاده است.
کدام یک از نقش هایی را که ایفا کرده اید، به شخصیت خودتان نزدیک تر می دانید و کدام را بیشتر دوست دارید؟
سعی کرده ام نقش هایی را بازی کنم که با آن ها ارتباط برقرار کرده ام و همه شان را دوست داشتم و هنگام بازی قطعاً درگیر آن نقش بوده ام و اکنون سریال «جزیره» مطرح است و به هر حال نقش آن در رفتارم تاثیر می گذارد، گاهی از دید او می بینم و مرز بین کاراکترهای داستان را با خودم و زندگی ام قاطی می کنم.
ماندگارترین اثری که در ذهن شما جاودانه شده، چیست؟
شاهکارترین فیلم «اینسپشن» است که به نظرم مغزی آن را نوشته که برتر از تماشاچی و باهوش تر است و این مرا جذب می کند.
در پایان از تجربه بازی در سریال «جزیره» بگویید.
برایم تجربه جالبی بود و وقتی به من پیشنهاد داده شد، از نقش «ماهک» خیلی خوشم آمد. به نظرم متفاوت بود و من او را می شناختم. تاکنون نتیجه خوبی داشته و امیدوارم نتیجه‌اش بهتر شود.
