به گزارش سایت خبری پرسون، «علی باقریکنی» پس از دیدار با مقامات روسی در مسکو در گفتوگویی بیان کرد: مناسبات ایران و روسیه یک مناسبات ممتازی است و در عرصههای متنوع و مختلف امتداد دارد و در عرصههای مختلف با روسیه رایزنی، مشورت و همکاری داریم.
معاون سیاسی وزارت امور خارجه با اشاره به گفتوگوهای وین ادامه داد: در مذاکرات وین از قبل با مقامهای روسیه مشورتهایی داشتهایم و بعد از گفتوگوهای وین در دور جدید به راههای مختلف با طرف روسی رایزنی داشتیم، تا با ابتکارات جدید و مؤثر وارد عرصه گفتوگوها شویم. همچنین با طرف چینی هم این تعاملات داشتهایم.
وی با بیان اینکه ما در این مقطع وارد مرحله مهمی از گفتوگوها شدیم افزود: پیشنهادات جمهوری اسلامی ایران در دو موضوع رفع تحریمها و اقدامات هستهای به طرف مقابل ارائه شده است، پیشنهادات و ابتکارات بسیار مفید و سازندهای بود و میتواند روند گفتوگوها را به طور جدی به سمت جلو هدایت کند.
باقریکنی افزود: برای اینکه بتوانیم در این مقطع گفتوگوها را با شتاب بیشتری داشته باشیم، در وین با طرفهای مختلف در این دوره و در سطح کارشناسی تعامل و رایزنی داریم. لازم دیدم در این مقطع با مقامات روسیه نیز در این زمینه رایزنی کنیم تا روز پنجشنبه با یک فضای سازنده و رو به جلو گفتوگوها را ادامه بدهیم.
مذاکره کننده ارشد ایران در وین در پاسخ به اینکه آیا در دو پیشنویس ارائه شده موضوعاتی خارج از برجام بوده است، بیان: آن پیشنویسها یک طرح و سند جدید نبود. در ۶ دور گفتوگوهایی که طرفین در وین انجام داده بودند به چند متن رسیدند که در مورد دو متن، آخرین دیدگاهها و اصلاحات که فکر میکردیم نسبت به توافق ۱۳۹۴ کاستی دارد، آن کاستیها را جبران کردیم و آنجایی که نیاز به اصلاح، تکمیل و ترسیم داشت در متن وارد کردیم.
وی افزود: مذاکره این است که دو طرف دیدگاههای خود را روی میز میگذارند و با هم صحبت میکنند تا به یک نتیجه مشترک برسند. مهم این است این گفتوگو مبنا داشته باشد اگر مبنا داشته باشد تبدیل به مذاکره میشود و مذاکره مسیری است که به سمت توافق طرفین هدایت میکند.
باقریکنی افزود: ما اصلاحات و پیشنهاداتی که درباره دو متن پایانی وین ۶ ارائه کردیم، مبتنی بر مبنای مشترک دو طرف بود. یعنی بر اساس یک انتظارات و مطالبات بدون مبنا نبود. بلکه بر اساس اسنادی بود که مورد توافق ما و کشورهای ۱+۴ است به این دلیل تأکید داریم.
معاون سیاسی وزارت امور خارجه اذعان دارد: هر طرف این اختیار را دارد بر اساس منافع و سیاستهای خود به اهداف خود، اما بر مبنای مشترک مورد قبول دو طرف بتواند پیشنهادات یا ابتکارات خود را ارائه دهد تا این بتواند مسیری برای ادامه گفتوگو و حصول نتیجه باز کند.