به گزارش سایت خبری پرسون، بازیگر پرکاری است، ژانرهای مختلف و حتی جدی را تجربه کرده، اما مخاطب همچنان نعیمه نظام دوست را با بازی در نقش های کمدی می شناسد، اگرچه خودش دوست دارد بعد از مدت ها، بازی در نقش جدی را تجربه و واکنش مخاطبان را دریافت کند، فیلم سازها این ریسک را نمی کنند. او که هم اینک با «کلبه عموپورنگ» و سریال «زن زندگی، مرد زندگی» مهمان شبکه های سیماست، در این سال ها برای تامین مخارج زندگی اش خیلی تلاش کرده، کارهایی همچون پشت صحنه آثار، راه اندازی شوی لباس، فروش لوازم آرایشی و شرکت در نمایشگاه کتاب را انجام داده و از این انتخاب ها رضایت دارد، اما به حق خود در سینما و تلویزیون نرسیده است. گفت و گوی خراسان را با نعیمه نظام دوست به بهانه فعالیت های اخیر او در ادامه بخوانید.
در شرایط کرونایی چگونه کار می کنید؟
خدا را شکر واکسینه شدیم، کار در این شرایط سخت و کار ما سخت تر است. در این دو سال شیوع کرونا نمی دانم چطور زنده مانده ام!
فوبیای کرونا داشتید؟
خیلی زیاد. خدا را شکر رعایت کردم و تاکنون مبتلا نشده ام.
شما را اغلب با بازی در آثار کمدی و گیشه پسند می شناسند. در سال های اخیر با «کلبه عموپورنگ» همراه شدید. چطور برای این اثر انتخاب شدید؟
کارگردان و نویسنده نقشی را به من پیشنهاد دادند و پذیرفتم. معتقدم یک بازیگر ممکن است در خیلی ژانرها پیشنهاد ایفای نقش داشته باشد.
کار برای کودکان چگونه تجربه ای است؟
کار کودک نقطه عطف زندگی ام محسوب می شود، چون فضای دل انگیز، شیرین و لذت بخشی دارد که جای دیگری نمی توان آن را تجربه کرد.
خیلی از بازیگران خوب کشورمان در «کلبه عموپورنگ» حضور دارند.
همین طور است، بعضی از بازیگران هم در ژانرهای دیگر کار می کنند هم در ژانر کودک. برای کودکان کار کردن برای شان اهمیت دارد. در واقع وقتی برای کودکان کار می کنیم، به نوعی سرمایه گذاری می کنیم. تمام این بچه ها پدران و مادران آینده هستند و حتماً در آینده دوستان ما می شوند، خیلی لذت بخش است که این بچه ها در آینده صاحب فرزند می شوند و ما جزو خاطرات شان می شویم، همان طور که ما نوستالژی داشتیم و اکبر عبدی، علیرضا خمسه، آتیلا پسیانی، محمود جعفری، حمید جبلی و ایرج طهماسب جزو خاطرات کودکی ما هستند.
«کلبه عموپورنگ» را در ژانر کودک و نوجوان می دانید؟
درست است که کار کودک است اما به گونه ای ساخته شده که بزرگ سالان هم از تماشای آن لذت می برند. چرا ما برند خوب تلویزیون در ژانر کودک هستیم؟ چون به گونه ای ساخته می شود که همه گروه های سنی بیننده اش باشند و از آن لذت ببرند و فضای آرامش بخشی را تجربه کنند.
با «زن زندگی، مرد زندگی» هم روی آنتن هستید، از این سریال و تجربه همکاری تان برای مان بگویید.
فکر نمی کردم در این ماه روانه آنتن شود چون کمدی موقعیت است، نقش «مرجان» را دوست دارم.
فلاش بکی به گذشته بزنیم، اهل رشت هستید. نحوه ورودتان به وادی هنر چگونه بود؟
متولد رشت نیستم بلکه ۲۳ آبان ۱۳۵۳ در تهران به دنیا آمدم. والدینم اصالتاً رشتی هستند و نقش هایی که بازی کردم بیشتر با لهجه گیلکی بود. مردم شریف رشت را خیلی دوست دارم. در سال ۱۳۷۰، 17 ساله بودم که فعالیتم را با با تئاتر شروع کردم و تجربه خوبی بود. در سال 1372 به مجموعه تلویزیونی «نوروز 73» معرفی شدم. البته اولین بار پایان نامه مازیار میری فیلمی کوتاه بود که در آن مقابل دوربین رفتم و در سال 1373 در «ساعت خوش» کار کردم و بعد پایم به سینما باز شد. بعد از مقطعی در سال 1375 تصمیم گرفتم کار در پشت صحنه را تجربه کنم؛ از منشی صحنه گرفته تا دستیار کارگردانی و 10 سال کار در پشت صحنه را در کنار بازیگری ادامه دادم.
در سال های فعالیت تان از کدام نقش لذت بردید و از آن به عنوان نقش درخشان کارنامه‌تان یاد می کنید؟
«ساعت خوش» خیلی اتفاق خوبی بود، با نقش «ژینوس» در «پلیس جوان» خیلی شناخته شدم و همه آن را دوست داشتند، نقش شاخص من «مامان نیاز» عموپورنگ بود، مردم «خانم کمالی» فیلم «هزارپا» را دوست دارند و نقش ام در سریال «ریحانه» هم دیده شد.
با توجه به کارنامه تان قبول دارید مخاطبان شما را با نقش های طنز می شناسند؟
درست است. نمی دانم دلیل اش چیست، در نقش های جدی خیلی کار کرده ام اما مردم مرا با نقش های طنز پذیرفته اند. یکی از دلایلش این می تواند باشد که با کار کمدی شناخته شدم، نمی دانم اگر الان ژانرم را تغییر دهم و بخواهم در نقش جدی بازی کنم، مردم چه برخوردی می کنند؟ دوست دارم امتحان کنم و ببینم آیا مخاطب بعد از این همه سال مرا می پذیرد؟ اکنون پیشنهاد بازی در نقش جدی را ندارم و برای کار طنز انتخاب می شوم و این موضوع ، انتخاب را برایم سخت می کند، چون دوست دارم در ژانر دیگری هم کار کنم. در گذشته در نقش جدی بازی کردم، اما بعد از شناخته شدن در ژانر کمدی کارگردان ها واهمه دارند که مردم نقش را نپذیرند. این نکته هم هست که مردم اکنون غمگین هستند و خوشحال می شوم بتوانم آن ها را شاد کنم.
از ابتدای فعالیت تان تاکنون دستمزد گرفته اید؟
از همان لحظه شروع فعالیتم حقوق گرفته و هیچ زمان مجانی سر کاری نرفته ام، حتی برای همان فیلم کوتاه هم که اولین بار جلوی دوربین رفتم، فکر کنم ۴۰ هزار تومان دستمزد گرفتم، البته برای یکی، دو کار دوستانه در سال‌های اخیر دستمزد نگرفتم که آن ها هم قدرم را ندانستند.
با این حال اتفاق افتاده به خاطر مسائل مالی نقشی را بپذیرید که دوست نداشته باشید؟
بارها این کار را انجام داده ام، چون اجاره خانه و مخارجم را باید می دادم و مجبور به پذیرش شدم و با این که نقش را دوست نداشتم، تلاشم را کردم و همه انرژی ام را گذاشتم.
