به گزارش سایت خبری پرسون، با وجود پیشرفت علم و تکنولوژی در دنیای امروزی هنوز افرادی هستند که باور و اعتقاد های عجیبی دارند که پشتوانه مشخص و علمی نداشته و زندگی خود را بر اساس خرافات پیش می برند. در ادامه نگاهی به خرافات مردم در کشور های مختلف خواهیم داشت.
خرافات چیست؟
خرافات باورها و اعمالی است که برای آن توضیح منطقی وجود ندارد. خرافات از روی شواهدی نتیجه می شود که نشان می دهد انجام یا امتناع از انجام کاری می تواند منجر به شانس یا بد شانسی در زندگی شود. از آنجایی که معمولا هیچگونه ارتباطی بین رخداد و عملی که گفته می شود می تواند به صورت جادویی روی آن واقعه تاثیر بگذارد وجود ندارد، خرافات اغلب یک باور غلط محسوب می شوند. همچنین از دیدگاه علم این باورها نه تنها غلط هستند بلکه غیر ممکن نیز تلقی می شوند.
با این وجود، خرافات در اشکال مختلف در بین تمام فرهنگ ها بسیار متداول بوده و راهی طبیعی برای تفکر درباره هر آنچه در اطراف ما رخ می دهد است. بنابراین چه چیزی در ما وجود دارد که سبب می شود با وجود غیر منطقی بودن، به خرافات اعتقاد داشته باشیم؟
دلیل واضحی که می توان برای این عمل متصور شد، ترس است.
بسیاری از خرافات در ترس از ناشناخته ها ریشه دارد و می تواند به عنوان تلاشی برای غلبه بر استرس و فشار تلقی شود. برونیسلاو مالینووسکی (Bronislaw Malinowski)، یکی از مشهورترین انسان شناسان قرن بیستم، این رفتار را با مثالی از ماهیگران در جزیره تروبریالند توضیح می دهد. او متوجه می شود ماهیگیرانی که در دریا با خطرات نامعلوم روبه رو می شوند به مراتب از دیگر ماهیگرانی که در مناطق آرام کار می کنند، خرافاتی تر هستند.
بنابراین خرافات می تواند برای ما مکانیزمی جهت احساس توانمندی در درک، پیش بینی و کنترل محیط نامعلوم در اطرافمان باشد. از این رو، افرادی که بیشتر در معرض استرس، نگرانی، عدم ثبات و قطعیت هستند احتمالا خرافاتی تر هستند.
البته، رفتار خرافی تنها به افراد مضطرب و کسانی که شرایط غیر معمول را تجربه می کنند محدود نمی شود. حتی انسان های با زندگی معمولی و راحت نیز رفتار خرافی از خود نشان می دهند.
و اما باور های عجیب و خرافات در فرهنگ ها و کشور های جهان به چه صورتی است؟
اروپا
به گفته مردم بومی آمریکا، هنگامی که اروپایی ها برای اولین بار در اوایل قرن هفدهم به آمریکا رسیدند بوی بسیار بدی می دادند. برخلاف بومیان آمریکا، مردم اروپایی مرتبا حمام نمی کردند. یکی از بازماندگان قبیله Patuxet به نام Tisquantum حتی تلاش کرد تا آن ها را متقاعد کند خود را بشویند اما در این امر موفق نشد.
به گفته یک پروفسور تاریخ از دانشگاه بریتیش کلمبیا، حمام گرفتن به گونه ای که ما امروزه می شناسیم در بین اروپایی های قرن هفدهم (تا اواسط قرن هجدهم) متداول نبود.
این سبک زدگی در بین تمام اقشار جامعه وجود داشت. گفته می شود لوئی چهاردهم، یکی از پادشاهان فرانسه در قرن هفدهم، تنها سه بار در طول عمر خود به حمام رفت و آن هم تجویز یک دکتر برای درمان تشنج بود. ممکن بود مردم فقیر و ثروتمند روزانه و یا هر هفته دست و صورت خود بشویند اما هیچ کدام از مردم اروپای غربی تمام بدن خود را به صورت منظم نمی شستند. برخی احتمالا حتی فکر می کردند فرو بردن تمام بدن در آب می تواند مضر هم باشد و کندن تمام لباس برای شست و شو امری بی شرمانه تلقی می شد.
در دنیای غرب در قرن هفدهم امر تمیز کردن صرفا با استفاده از آب همراه نبود.
اگرچه در کلونی ها حمام وجود داشت، اما از آن، آنگونه که ما در دنیای مدرن تصور می کنیم استفاده نمی شد. حمام ها بیشتر مکان درمانی و یا محلی برای استراحت ثروتمندان بودند. برای مثال در قرن هفدهم حاکم سلطنتی کلونی ویرجینیا از حمام خود برای خنک شدن در روز های بسیار گرم استفاده می کرد.
پاکی و تمیزی در تفکر مردم اروپایی قرن هفدهم با تمیزی لباس های زیرشان سنجیده می شد. مردم با تعویض لباس زیر سفیدشان، خود را تمیز می کردند. هرچه لباس زیر شخص سفیدتر بود، آن شخص از دید مردم تمیزتر یه نظر می رسید.
مردم تصور می کردند این لباس های زیر از جنس کتان، آن ها را از کثیفی حفظ می کند و حتی آلودگی های بدن و عرق را به خود جذب می کند.
این لباس های زیر به گونه ای توسط اروپایی ها پوشیده می شدند تا بخشی از آن از یقه لباس مشخص باشد و سایرین ببینند که آن فرد چه شخصیت تمیز، مرتب و جنتلمنی است.
از طرف دیگر مردم بومی آمریکا اولیت های دیگری در امر تمیز کردن داشتند. اکثر بومیان آمریکا در رودخانه ها و جوی ها حمام می کردند.
دندان های اکثر بومیان آمریکا نیز از اروپایی ها وضعیت بهتری داشت. بومیان آمریکا دندان های خود را به روش های مختلفی تمیز می کردند مانند جویدن چوب، جویدن گیاهان تازه مانند نعناع برای خوشبو کردن دهان و مالیدن زغال چوب به دندان ها برای سفید کردن آن. در مقابل بیش تر اروپایی ها اصلا دندان های خود را تمیز نمی کردند و عادات غذایی شان برای سلامت دهان و دندان بسیار مضر بود.
برای بومیان، این فقدان بهداشت در اروپایی ها فراتر از بوی بد بود. کلونی های کثیف، میکروب ها را به مردم بومی منتقل کردند؛ مردمی که تا آن زمان این گونه میکروب ها را تجربه نکرده بودند و به شدت آسیب پذیر بودند.
مورخان تخمین می زنند که قبل از ۱۶۲۰، ۹۰ در صد مردم بومی آمریکا به خاطر بیماری های اروپایی ها در نیو انگلند ساحلی از بین رفتند (سال هایی که پیلگرام ها (اروپایی ها) به آمریکا رسیدند). در دهه بعد بیماری های منتقل شده از اروپایی ها موجب مرگ میلیون ها انسان می شود.
اسپانیا
در اسپانیا مردم اعتقاد دارند که اگر سیزدهم یک ماه برابر با سه شنبه باشد (و نه مثل بعضی از کشورها جمعه) آن روز، روز بد شانسی است و احتمالا اتفاقات بدی خواهد افتاد. سه شنبه که به زبان اسپانیایی «مارتس» (Martes) نامیده می شود، نام آن از سیاره مریخ (mars) گرفته شده که در قرون وسطی با صفت شیطان کوچک یاد می شد.
مصر
برخی از مردم مصر بر این باورند که جغدها شوم هستند و اگر کسی آن ها را ببیند یا حتی صدای آن را بشنود، خبر بدی خواهد گرفت.
ایتالیا
در ایتالیا، جمعه ۱۷اُم تا حد زیادی نحس‌ترین تاریخ در تقویم این کشور محسوب می‌شود. ریشه این باور را می‌توان در نوشتن عدد ۱۷ در اعداد رومی جستجو کرد (XVII). با به هم ریختن حروف نوشتاری این عدد، کلمه VIXI به معنی «من زندگی کرده ام» تشکیل می‌شود که تا حد زیادی بر مرگ دلالت دارد، و بسیاری این اصطلاح را به فال بد می‌گیرند.
فنلاند
یکی دیگر از عجیب ترین خرافات دنیا مربوط به عنکبوت می شود. در فنلاند (و البته در کشورهای دیگری از جهان) اعتقاد بر این است که اگر کسی یک عنکبوت را بکشد، حتما روز بعد باران می آید.
کره جنوبی
یک مورد دیگر از عجیب ترین خرافات دنیا خرافه ای مربوط به پنکه است! در کره جنوبی مردم باور دارند که اگر پنکه ای را در اتاقی بسته در شب روشن کنند، آن پنکه شما را خواهد کشت. گفته می شود که مردم کره جنوبی پنکه را فقط در اتاق هایی استفاده می کنند که شیشه آن ها ترک خورده است.
ژاپن
۹ سپتامبر به دلیل نحوه تلفظ کلمه شماره ۹ در زبان ژاپنی، نحس و بدیمن محسوب می‌شود.
تلفظ عدد ۹ در زبان ژاپنی، همانند تلفظ کلمه «شکنجه» و «رنج» است؛ که این موضوع باعث می‌شود روز نهم ماه نهم یکی از روزهای نحس در تقویم ژاپنی‌ها باشد.
ترکیه
در بخشی از قسمت های کشور ترکیه، مردم معتقدند که اگر شما در شب آدامس بجوید، به احتمال زیاد آن گوشت یک مرده است.
دانمارک
مردم دانمارک اگر ظرفی شکسته داشته باشند، حتی اگر اوایل سال آن را شکسته باشند، تکه های شکسته را نزد خود نگه می دارند تا در مراسم سال نو، آن را در خانه دوست یا اقوامشان دور بیندازند. آن ها اعتقاد دارند که هرچه ظرف چینی شکسته بیشتر باشد، خوش شانسی بیشتری برای دوستان و اقوامشان رقم خواهد خورد.
