به گزارش سایت خبری پرسون، سعید قطبی‌زاده، منتقد سینمایی در پی درگذشت عبدالله تربیت نوشته است: «آقای تربیت عزیز، نسل ما مدیون شماست...»
همچنین یاشار نورایی، دیگر منتقد سینمایی در بخشی از نوشته‌اش برای درگذشت این مترجم نوشته است: «آخرین بار قبل از همه‌گیری کرونا با آقای تربیت تلفنی صحبت کردم و مثل همه این سه دهه که با آن هوش سرشار و ذهن پر از خاطره و دانش، گوش دادن به حرف‌هایش آموزنده بود، از سینما و اوضاع و فرهنگ سخن گفت.
مردی مهربان و دانا و مترجمی توانا بود که علاوه بر ترجمه‌های مهم کتب سینمایی، کلی ترجمه مثل «شکوه» نابوکوف داشت که با سخت‌گیری و وسواس و بی‌حوصلگی سال‌های اخیر، آن‌ها را منتشر نکرد. خاطره‌هایی یکه از اوضاع و احوال فرهنگی سال‌های پیش از انقلاب داشت که برای من سفری به دوران گذشته بود... در هر گفت‌وگو، معادل درست ترجمه نام فیلم‌ها را از فرانسه و انگلیسی یادآوری می‌کرد و همین نام فیلم‌ها دریچه‌ای بود به یادآوری فیلم‌های دیگر سازنده و این‌که کی و کجا آن را روی پرده دیده است. انسانی شریف، دانا و تنها بود... نمی‌دانم بر سر کتابخانه و اسناد و مجله‌هایش چه خواهد آمد ولی آن‌چه را از او به یادگار دارم تا آخر عمر با عشق حفظ خواهم کرد و دلم تا ابد برای دیدنش و شنیدن صدایش و آموختن از او تنگ خواهد شد.»
از ترجمه‌های عبدالله تربیت می‌توان به «مثل‌ها و پندهای هندی» (ناندرا ک. ستی)، «فیلم به عنوان فیلم» نوشته «و ف پرکینز» و «نشانه‌ها و معنا در سینما» نوشته پیتر وولن که ترجمه مشترک او با بهمن طاهری است، اشاره کرد.
