به گزارش سایت خبری پرسون، قوه عاقله نظام کماکان و همچنان طرفدار مشارکت حداکثری است. در واقع آنچه بعضا در خصوص اینکه میزان مشارکت آنچنان مهم هم نیست صدای نظام نیست. عقلای قوم می دانند وضعیت کشور به شکلی است نیازمند طرفدار و وجهه مردمی است. در عرصه سیاست خارجی اکنون دو مذاکره مهم به موازات هم در جریان است. در وین تهران رودرروی آمریکا و دول دیگر قدرتمند جهان نشسته تا حق خود را از برجام بستاند. از سوی دیگر در مورد درگیری های منطقه ای کارشناسان امنیتی کشورمان مذاکراتی را با ریاض شروع کرده اند که خوب پیش می رود و این امیدواری وجود دارد دو قدرت مهم و تاثیر گذار منطقه بتوانند بر اصولی مشترک به توافق و تفاهم برسند.
در چنین شرایطی اگر بنا باشد انتخاباتی با مشارکت حداقلی برگزار شود هر چند به گفته سخنگوی شورای نگهبان این انتخابات قانونی و مشروع است ولی حتما و قطعا به برنامه ها و نقشه های سیاست خارجی کشورمان در منطقه و جهان ضربه و آسیب می زند. مذاکره کننده کشورمان برای هر دولت و جناحی باشد از سعید جلیلی گرفته تا ظریف وقتی رای حداکثری مردم را پشت سر خود داشته باشند صریح تر و محکم تر حق تهران را مطالبه می کنند. فراموش نکنید که حتی همین چین و روسیه که مدعی هستیم شرکای استراتژیک ما هستند وقتی ببینند دولت بعدی دولتی با رای ضعیف مردمی است به اشکال و انحای مختلف سعی می کنند امتیازهای عجیب و غریبی را از تهران طلب کنند.تجربه مراودات 100 ساله ایران با دول قدرتمند جهان این مهم را ثابت می کند.
در بعد داخلی نیز نیازمند مشارکت حداکثری هستیم. اجرای کوچکترین و پیش پا افتاده ترین پروژه در کشور نیازمند مشارکت مردم است. در همین دولت روحانی قبل از انتخابات 1396 وقتی مقامات دولت تلاش کردند مردم را قانع نمایند از گرفتن یارانه انصراف دهند با یک شکست بزرگ مواجه شدند. چرا ؟ زیرا همان زمان هم که بالاخره مشارکت نسبتا خوبی در انتخابات شکل گرفته بود و رئیس جمهور منتخب در دور نخست پیروز شده بود جامعه همراهی نداشت. حال در چنین شرایطی که ما طی این سال ها دو تجربه تلخ دی ماه 96 و آبان 98 را پشت سر گذاشته ایم و مصائب اقتصادی جانفرسا سفره بسیاری از مردم را کوچک کرده شرایط مشارکت و همدلی اجتماعی جامعه با دولت به مراتب اسفناک تر است. در چنین اتمسفری حتما برای پیشبرد برنامه های داخلی به مشارکت حداکثری نیاز داریم تا قدری از بی اعتمادی ها و شکاف عمودی شکل گرفته از بین برود.
اینکه رخ دادن چنین مهمی به ابزاری نیاز دارد سخن نیکی است. بهرحال فیلترهای نظارتی در این دوره دایره انتخاب را نسبت به ادوار گذشته محدود تر کرده اند ولی با این وجود می توان با همین بضاعت نیز شرایطی را مهیا کرد که مشارکت قابل دفاعی شکل بگیرد.
برنامه ها و ایده های کاندیداهای فعلی موضوعی است که می تواند تحرک اجتماعی ایجاد کند.تصور نشود با شعارهای تند و تیز و وعده های غیر قابل اجرا می شود فکر و ذهن مردم را معطوف به خود کرد. جامعه فعلی، جامعه حتی 5سال قبل نیز نیست. کثرت رسانه و سهل الوصول بود رصد اخبار و تحلیل ها باعث شده جامعه آگاه شود و اگر به زبان ساده بخواهم عرض کنم به سادگی کلاه سرش نمی رود. اگر کاندیدایی به معنای واقعی کلمه برنامه ای کاربردی ارائه داد و آن را خوب در فرصت تبلیغاتی تشریح و تبیین نمود می تواند هم خود را به پاستور برساند و هم مشارکت حداکثری ایجاد کند.
نویسنده: محمد جواد پهلوان – حقوقدان و استاد دانشگاه
