به گزارش سایت خبری پرسون، در بعضی از کشور ها جنازه را داخل تابوت می گذارند، یک ملحفه یا پارچه شبیه پتو روی او می کشند و سپس در تابوت را می بندند. معمولاً این تابوت را زیر خاک دفن می کنند تا پروسه تجزیه جنازه مشخص نباشد و بوی بدی از آن به مشام نرسد اما در همه کشور ها چنین آیینی وجود ندارد و گاهی مراسم خاکسپاری از شکل عادی آن خارج است، مثل موردی که در این بخش خواهید خواند.
جالب است بدانید که در یکی از روستاهای فیلیپین به نام "ساگادا" اقدامات لازم برای مردگان را انجام می دهند؛ با این تفاوت که آن اجساد را روی تخته ای مشخص گذاشته و تخته های حاوی جنازه را به قسمت هایی از کوه با چکش می چسبانند؛ انگار که تابوت ها همه به صورت آویزان از کوه قرار گرفته اند.
استدلال آن ها از انجام این کار این است که اگر جنازه را زیر خاک دفن کنند ممکن است که بعدا حیواناتی مثل سگ به خوردن جنازه مشغول شوند به همین دلیل ترجیح می دهند جنازه را در ارتفاعات بالا و دور از دسترس قرار دهند.
اهالی این روستا عقیده دارند که هر چقدر ارتفاع جنازه ها از زمین بیشتر باشد، احتمال این که آن ها حال بهتری در آن دنیا داشته باشند، بیشتر است. مردم " ساگادا " به شدت از دفن شدن زیر زمین می ترسند و هرگز نمی خواهند این اتفاق را تجربه کنند زیرا عقیده دارند آب به راحتی داخل خاک نفوذ می کند و باعث پوسیده شدن سریع جنازه می شود. آن ها دوست دارند جنازه شان در محلی بماند که کاملا امن و بدون خطر باشد.
در طول این مسیری که قرار است تابوت ها را از کوه آویزان کنند، عزاداران هم جمع می شوند و تابوت را با خودشان حمل می کنند و عقیده دارند انجام این کار باعث شادی روح مرده شده و آبی که حاصل از شستن جنازه است و از تابوت مرده بیرون می ریزد را نشان دهنده موفقیت و خوش شانسی می دانند برای همین همه سعی می کنند که با آن برخورد داشته باشند.
تابوت های جدید تقریباً دو متر با سطح زمین فاصله دارند. البته که همه ترجیح می دهند ارتفاع تابوت آن ها کمی بالاتر باشد زیرا نگران شکسته شدن استخوان جنازه ها هستند و دوست دارند که دسترسی به جنازه با افزایش ارتفاع بالاتر، کم تر شود.
طبق گفته اهالی منطقه این قبرها بسیار کوچکند و برای آنکه بدن هایشان در فضای یک متری این قبر ها جا شوند، اجساد به فرم نوزاد در آن ها قرار میگیرند چرا که باید طبق باورها، انسان ها به همان شکلی به خاک سپرده شوند که متولد می شوند.
براساس داستان های قدیمی، در گذشته مرده های روستا بعد از مرگ روی صندلی های چوبی که به صندلی مرگ معروف بود قرار داده می شدند و روی آن ها را با پتویی پوشانده و رو به در خانه قرار داده می شدند تا اعضای خانواده به مرده ادای احترام کنند و به نحوی بخشی از مراسم تشییع انجام شود. پس از اتمام این مراسم ، تعدادی از مردان جوان خانواده جنازه را به بالای صخره برده و آن ها را در تابوت های چوبی آویزان شده دفن می کردند.
البته این روز ها رسم و رسوم داخل روستا کمی تغییر کرده است و مردم و مخصوصاً جوانان ترجیح می دهند که بعد از مرگ عزیزانشان، بتوانند یک محل مناسب پیدا کنند و هر از گاهی به آن ها سر بزنند زیرا قرار گرفتن تابوت در ارتفاع کوه دسترسی به آن را سخت می کند و شما نمی توانید مدام برای سر زدن به عزیزان از دست رفته تان از کوه بالا بروید یا بخواهید از آن آویزان شوید و در نتیجه این رسم و رسوم تقریباً در حال از بین رفتن و منسوخ شدن است.
