به گزارش سایت خبری پرسون، احسان محمدی نوشت: نزدیک به دو روز از شهرآورد تهران می‌گذرد، مسابقه‌ای که در آن یک گُل و میلیون‌ها ناسزا رد و بدل شد. هنوز هم اندوه استقلالی‌ها برای ضربه‌ای که به مهدی قایدی وارد شد و داور بازی آن را پنالتی اعلام نکرد تازه است، هنوز روزنامه‌های هوادارای مشغول بحث درباره بازی هستند، دو باشگاه دارند علیه هم بیانیه شلیک می‌کنند، ویدئوهای بازی را با ذره‌بین نگاه می‌کنند تا از بازیکنان حریف صحنه‌ای پیدا کنند و به کمیته انضباطی بفرستند و درخواست جریمه بدهند و .... حاشیه‌ها بر متن غلبه دارد و آذری‌جهرمی یکی از سوژه‌هاست اما حال بازیکنان چطور است؟
بعد از چنین مسابقه‌ای بازیکنان دو تیم برنده و بازنده ساعت‌های متفاوتی را می‌گذرانند، جشن می‌گیرند یا با ذهنی پر از درد می‌خوابند. خیلی‌هایشان با هم تماس می‌گیرند، تبریک می‌گویند، دلداری می‌دهند، شوخی می‌کنند یا عذرخواهی. این بخشی از ماجراست که گاهی از ترس هواداران و اینکه «بی‌غیرت» لقب بگیرند هرگز در موردش در شبکه‌های اجتماعی هم حرف نمی‌زنند!
پرسپولیسی‌ها دیروز برای تمرین آمدند. به روال معمول بازیکنانی که در شهرآورد بودند تمرین سبک‌تری انجام دادند، یحیی گل‌محمدی سعی کرد آن‌ها را آرام کند و بگوید که این بازی تمام شد و باید روی بازی با شاهین بنی‌عامری در جام حذفی تمرکز کنند. بازیکنان مصدوم برای انجام کارهای درمانی به کلینیک رفتند. فرهاد مجیدی اما ترجیح داد یک روز به بازیکنانش استراحت دهد. استقلالی‌ها دیروز در خانه ماندند تا در فضایی به دور از زمین فوتبال دقایق بیشتری را کنار خانواده بگذرانند.
اما در فضای مجازی شعله‌های آتش هنوز بالاست. همانطور که در رادیو و تلویزیون مهمترین بحث، واکنش وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات است- کاری که قبلاً هم انجام داده بود-. یک کُری‌خوانی غیرضروری که حتی بامزه هم نبود، آن هم وقتی داور تازه سوت را به صدا درآورده بود. یک توئیت که فرهاد مجیدی را به خشم آورد. اینکه چه کسی و چرا در آن لحظات پر فشار بعد از بازی این توئیت را به سرمربی استقلال رسانده هم خودش نکته جالبی است و اینکه چرا مجیدی با بیان این موضوع باعث شد میلیون‌ها بار دیده شود و صدها نفر در موردش حرف بزنند یک جریان دیگر است.
آیا فرهاد مجیدی با این شیوه می‌خواست فشار را از روی بازیکنانش که در دو بازی پشت سر هم شکست خوردند، گل نزدند و از کورس قهرمانی جا ماندند بردارد؟ آیا این یک حرکت تاکتیکی از سوی سرمربی جوان استقلال بود تا همه چشم‌ها را از زمین دور کند یا یک فرار به جلو برای توجیه شکست و ناکامی فنی خودش است؟
پاسخ به این سوال در ایران بیشتر به این ربط دارد که شما هوادار استقلال باشید یا نه؟ در فضایی که هر نقدی با توهین و فحاشی همراه است کسی برای فکر کردن به این چیزها فسفر نمی‌سوزاند. آدم‌ها ترجیح می‌دهند یک اظهارنظر خنثی کنند و بگذرند.
اما می‌شود از مجیدی پرسید چرا در نشست قبل از بازی به ایفمارک و زهره هراتیان و وزارت ورزش حمله کرد و بعد از بازی به آذری جهرمی؟ این اتفاقات به آرامش استقلال کمک کرد؟ بهتر نیست سرمربی تمرکزش را روی زمین بگذارد و این دعواها را به روابط عمومی باشگاه، مدیر رسانه، اعضای هیات مدیره و ... بسپارد؟ آیا او دوست دارد نقش اول همه ماجرا را خودش بازی کند و اینطور مهرش را بیشتر به دل هواداران بنشاند یا واقعاً یک تاکتیک برای برداشتن فشار از روی بازیکنان است؟
سیاوش یزدانی رهبر خط دفاعی استقلال که هنوز کسی از او یک بازی با شکوه در ترکیب استقلال ندیده است و درون زمین هم بیشتر درگیر حاشیه است در اینستاگرام به وزیر حمله کرد و او را «آشغال» خطاب کرد. فارغ از غلط‌های املایی و انشایی او که برای پذیرش در مقطع دکترا امتحان داد این رفتارها جز بنزین ریختن روی آتش خشم هواداران فایده‌ای هم برای تیم دارد؟
آذری‌جهرمی هم به نظر متوجه شد که یک حاشیه بیخودی ساخته و امروز در اینستاگرام نوشت: «فرهاد مجیدی رو دوست دارم، چرا که در زمانیکه حتی می‌تونست در تیم‌ملی برای «جام‌جهانی» بمونه، نامه‌ای به رییس فدارسیون وقت نوشت و گفت فرصت رو به جوان‌ها بدید. ای کاش رفتار او در مدیران پیر کشور «تکرار» می‌شد. آقا فرهاد! هیچکدام از 10 گلی که در تیم ملی به ثمر رساندی را فراموش نمی‌کنیم».
اما این واکنش هیچوقت اثر آن توئیت اول و جنجال‌های بعدی را دارد؟ مسلماً نه! تیر از چله کمان در آمده و این حرف‌ها دیگر فایده ندارد.
این خلاصه فوتبال ماست. غلبه حاشیه بر متن. هیاهو برای هیچ. همه ما سرگرم فحش‌های واقعی و مجازی شدیم تا یادمان برود آنچه در زمین دیدیم هیچ تناسبی با کیفیت دو تیم بزرگ با بازیکنان میلیاردی ندارد. استقلال بازی‌های آسیای این بود؟ واقعاً کیفیت پرسپولیس این نمایش در زمین بود؟ این همه خطای بی‌مورد، مشت و لگد پراندن، قیافه گرفتن جلوی دوربین و خود را متعصب نشان دادن، شادی اغراق شده، زیر توپ زدن و ... واقعاً با این کیفیت ادعای بهترین را در آسیا داریم؟
حاشیه، خون فوتبال است، اتفاقاً آن چند ثانیه آخر تنش در بازی هم خیلی غافلگیرکننده و عجیب نبود، ذات فوتبال برخورد است اما کیفیت بازی چطور؟ در سال 1400 هنوز باید این کیفیت بزرگترین بازی فوتبال کشور باشد؟ این هم تقصیر فضای مجازی است؟
توجه: مطلب مندرج صرفا دیدگاه نویسنده است و رسانه پرسون در قبال آن هیچ موضعی ندارد.
منبع: عصر ایران
