در پاسداست مقام شهدای روحانی کردستان؛
به گزارش سایت خبری پرسون، به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، بخشی از آثار پژوهشگران در رابطه با منابع اسلام شناسی مربوط به مطالعات تطبیقی می‌شود که از جمله می‌توان به وجود آثاری در کتابخانه ملی ایران با عناوینی چون «قرآن و حقوق بشر در اسلام» منبعی سیزده جلدی و «قرآن و دانش انسان» اشاره کرد.
توجه به آداب و سلوک در ماه رمضان و خاصه مراسم شب احیا در سفرنامه‌ها به خوبی به چشم می‌خورد به طوری‌که سیاحانی چون «شاردن»، «کمپفر»، «کاتوف»، «پترو دلاواله»، «فوروکاوا»، «ماساهارو» و «رنه دالمانی» در سفرنامه‌های خود به جنبه‌های مختلفی از ماه رمضان و روزه‌داری ایرانیان مانند بیدار شدن در وقت سحری، نخوردن و نیاشامیدن در طول روز، شلیک توپ در میادین شهر به وقت سحر و افطار و شور و شوق میان مردم و کسبه به منظور تدارک و آماده شدن افطاری اشاره کرده اند.
«انگلبرت کمپفر» پزشک و طبیعی‌دان اهل آلمان که در عهده شاه سلیمان صفوی به ایران آمده بود در سفرنامه خود به مراسم‌های افطار و نیایش‌های شب‌های قدر و رفتن مردم به مساجد اشاره کرده و مطالبی را درباره شب زنده داری و نیایش ایرانیان در روزهای 19، 21 و 23 ماه رمضان نوشته است.
همچنین «پیترو دلاواله» سیاح ایتالیایی در سفرنامه خود به شب شهادت حضرت علی (ع) و دسته‌های عزاداری که مردم در این ایام برگزار کرده اند؛ اشاره کرده است.
براین اساس بالغ بر صدها نسخه ترجمه از قرآن کریم به زبان‌های مختلف از جمله فرانسوی، آلمانی، انگلیسی، اسپانیایی، روسی، چینی، سوئدی در تالار ایرانشناسی و اسلام شناسی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران نگهداری می‌شود.
بخشی از این ترجمه‌ها در جهان غرب انجام شده و بخش دیگری مربوط به آثاری است که در داخل کشور از سوی برخی موسسات و انجمن‌ها چون «جامعه المصطفی» جمع‌آوری شده است. به عبارت دیگر در این زمینه دو دسته منبع وجود دارد که دسته نخست مربوط به چاپ در خارج از کشور می‌شود و بخشی نیز در داخل ایران به چاپ رسیده اند.
تعداد منابع مربوط به ترجمههای قرآن کریم به دلیل نقطه توجه پژوهشگران در مقایسه با سایر آثار در حوزه اسلام شناسی بیشتر است. نخستین ترجمههای صورت گرفته از قرآن کریم اغلب از سوی کشیش‌ها و افرادی که در ارتباط مستقیم با مذهب بودند؛ انجام شده است. بخشی از ترجمه‌ها به حوزه اسلام پژوهی مرتبط است و بخش دیگر به منظور تبادل نظر میان ادیان انجام شده است.
نسخه ای از قدیمی ترین ترجمه قرآن کریم که در سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران نگهداری می‌شود مربوط به سال 1647 میلادی، حدود 400 سال قبل است که از سوی «آندره دوریه»، سرکنسول فرانسه در استانبول انجام شده است. او برای نخستین بار، قرآن کریم را به صورت مستقیم و بی واسطه از عربی به فرانسه ترجمه کرد.
به گفته رئیس گروه ایرانشناسی و اسلام شناسی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، این ترجمه برای نخستین بار در سال 1647 میلادی در پاریس منتشر شد و تا سال 1775 میلادی چندین‌بار تجدید چاپ شد و به دلیل دقت بالا مترجم در انتقال مفاهیم قرآن، به عنوان منبعی برای ترجمه قرآن به سایر زبان‌های اروپایی مورد استفاده قرار گرفته است.
دیگر ترجمه ای که از قرآن کریم به زبان فرانسه در تالار ایرانشناسی و اسلام شناسی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران نگهداری می‌شود از سوی آلبرت کازیمیرسکی در سال 1859 میلادی صورت گرفته است.
کلود اتی‌ین ساواری خاورشناس فرانسوی یکی دیگر از مترجمان قرآن به زبان فرانسوی است که در سال 1883 میلادی انجام شده است.
در سال‌های اخیر نیز آثار جدیدی به چاپ رسیده است. پرفسور یاکو هامین آنتیلا، اسلام‌پژوه فنلاندی در سال 1995 دو اثر مهم قرآن کریم و شاهنامه فردوسی را نیز ترجمه کرد.
در ارتباط با منابع ترجمه شده انگلیسی قرآن کریم که در سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران موجود است می‌توان به ترجمه صورت جورج سیل در سال 1825 میلادی اشاره کرد. این اثر نیز به طور مستقیم از زبان عربی ترجمه شده است و از این جهت بسیار حائز اهمیت است.
از دیگر ترجمههای قرآن کریم به زبان انگلیسی می‌توان به اثری از آلودوموریس وری اشاره کرد، این کتاب که در سال 1882به چاپ رسید جزو آثارقدیمی ترجمه قرآن کریم به زبان انگلیسی محسوب می‌شود.
آلمانی‌ها نیز در حوزه اسلام پژوهی حضور چشم گیری داشته اند، اما در حوزه ترجمه قرآن، « تئودور نُلدِکه » سرآمد مترجمان آلمانی است. این مترجم در سال 1860 میلادی قرآن را ترجمه کرده است. در برخی از ترجمههای قرآنی، اسلام پژوهان غربی، تفسیر هم آورده اند که می‌توان به اثر «نُلدِکه» اشاره کرد.
علاوه بر ترجمه‌ها و تفاسیر قرآن کریم مجموعه ای از فرهنگ‌ها و دایره المعارف‌های قرآنی در تالار ایرانشناسی و اسلام شناسی کتابخانه ملی ایران وجود دارد که می‌توان به مجموعه 6 جلدی انتشارات بریل اشاره کرد که جزو کتاب‌های پایه و مرجع محسوب می‌شوند و برای کاربران و پژوهشگران قرآن شناسی منابع مهمی است.
