سایت خبری پرسون- با یک حساب و کتاب ساده می‌توان فهمید که عیدی کارمندان کفاف نیاز‌های معمول یک خانوار ایرانی در شب سال نو را نمی‌دهد. با رقم یک‌میلیون و ۵۰۰ هزار تومان، نمی‌توان حتی کوچکترین دستکم یک دست لباس نو برای اعضای خانواده تهیه کرد.
اکنون و در روزهای پایانی سال خسارت‌های کرونا بر معیشت مردم و جیب آنها بیش از پیش نمایان شده است و این جیب خالی با گرانی‌های لجام گسیخته کالاها و خدمات نیز منطبق شده و شاهد سخت‌تر شدن وضعیت معیشتی مردم هستیم.
این روزها مردم نیازمبرم دارند تا حداقل با نزدیک شدن به سال نو و ایام عید مایحتاج زندگی خود را تأمین نمایند و حداقل این ایام را با دلخوشی و نشاط سپری کرده و در سایه حمایت مالی باشند ، اما آنچه که در جامعه قابل مشاهده است، با این موضوع کاملا مغایرت دارد و شور و اشتیاقی میان مردم دیده نمی شود.
بر این اساس مسئولان بایسته و شایسته است که تدبیری بیاندیشند و تا قبل سال نو نظارتی بر قیمت ها داشته و وارد میدان شوند ،چرا که با این وضعیت بد اقتصادی و برخی سودجویی ها در شب عید که بسیاری منافع خود را در نظر می گیرند، اقشار فرو دست و متوسط جامعه نمی توانند به خرید شب عید بپردازند ؛ لذا از طرفی هم مردم از جهت گرانی اجناس و کالاهای خوراکی مانند مرغ ، روغن وغیره …به دلیل آنکه در بازار آزاد با نرخ های بالا فروخته می شوند و یا کمیاب هستند و هیچ گونه نظارتی هم بر آنها نیست مجبورند که به نرخ دولتی در صف های طولانی بایستند و متحمل دردسر هایی از جمله ابتلا به کرونا شوند که باعث فاجعه خواهد شد.
عید امسال با این حساب نه به‌خاطر کرونا که پیش از آن، بلکه به‌خاطر سفره‌های خالی مردم که حتی با کار و تلاش شبانه روزی خود همچنان شرمنده خود و خانواده‌شان هستند، لطفی ندارد.
با مرور قیمت ها در بازار، می‌توان به این نتیجه رسید که خانواده‌های طبقه متوسط و ضعیف جامعه دیگر نمی‌توانند همانند قدیم لذتی از عید ببرند. در این میان شاید تنها روزهایی که محدودیت‌های کرونا و شرایط ویژه حاکم بر جامعه به نفع مردم شده است، همین روزهاست که دستکم می‌توان به بهانه کرونا از مخارج شب عید و به‌تبع آن شرم از جیب های خالی کاست.
بسیاری از شهروندان اظهار دارند که حتی توان تهیه لباس برای فرزندان خود را نداریم چرا که دریافتی ما به خرید پوشاک و کفش و… نمی‌رسد، امروز این کالاها جزو کالاهای لوکس به حساب می‌آید و همان که بتوانیم شکممان راسیر کنیم.
در پایان اینکه، در هر صورت، کمترین انتظار از مسئولین این است، که در شرایط اقتصادی فعلی از ایجاد نابسامانی در بازار و وارد آمدن فشار اقتصادی بیشتر بر مردم جلوگیری کنند، که این مهم نیز با مدیریت شعاری میسر نمی‌شود و باید با برنامه ریزی دقیق و در میدان عمل به آن دست یافت.
منبع باریش
