به گزارش سایت خبری پرسون، آنها افزایش 20درصدی قیمت محصولات را با رشد چندین برابری قیمت مواد اولیه هم تراز نمی‌دانند و در عین حال واحدهای فروش را به انبار کردن کالاها برای سود بیشتر متهم می‌کنند. فروشنده‌های لوازم خانگی اما می‌گویند جنس را از تولیدکننده گران می‌خرند و ناچارند گران بفروشند. آنها هم در عوض مردم را به احتکار کالا متهم می‌کنند و بر این باورند قیمت‌های نجومی موجود در بازار ناشی از خرید به‌موقع و فروش بی‌موقع خیلی از افرادی است که قصد سوءاستفاده از شرایط موجود را دارند. از نظر دولت شرایط عادی، آرام و حتی خوب است. علیرضا رزم‌حسینی، وزیر صمت به‌تازگی در یک برنامه تلویزیونی گفت که کارخانجات لوازم خانگی به‌رغم شرایط سخت تحریم با فعالیت شبانه‌روزی، صادرات خوبی به کشورهای همسایه دارند و محصولات آنها حتی به کشورهای اروپایی هم صادر می‌شود.
سهم مردم اما در این هنگامه تولید و فروش و صادرات، تنها بهت و حسرت است. قیمت‌های بالا و دست‌های خالی توان خرید بسیاری از اجناس مورد نیاز از مردم گرفته و آنها به ناچار برای رفع نیاز یا آغاز زندگی مشترک، به خرید لوازم دست دوم روی آورده‌اند. گفته می‌شود 10درصد جهیزیه‌ها با اجناس دست دوم تهیه می‌شود. امری که اگر با انتخاب شخصی و برای صرفه‌جویی باشد هیچ ایرادی ندارد اما آنچه واضح است این است که این خریدها از روی ناچاری است.
45میلیون تومان فقط برای 5قلم جنس
در شرایط ممنوعیت واردات لوازم خانگی، تولید داخلی کفاف تقاضا را نمی‌دهد و کمبود و گرانی در بازار لوازم خانگی بیداد می‌کند. برای خرید تنها 5قلم اصلی لوازم خانگی شامل یخچال فریزر، اجاق گاز، ماشین لباسشویی، تلویزیون و فرش، به‌طور متوسط 45میلیون تومان نیاز است. این قیمت‌ها در شرایطی است که اقلام مورد نظر از رده‌های میانی برندهای ایرانی انتخاب شوند. در نگاه جزئی‌تر، قیمت ارزان‌ترین یخچال فریزر دوقلوی ایرانی در بازار کشور 15میلیون تومان، قیمت ارزان‌ترین ماشین لباسشویی ایرانی با ظرفیت 7کیلوگرم 12میلیون تومان، قیمت متوسط یک اجاق گاز مبله از برندهای ایرانی 7میلیون تومان، حداقل قیمت تلویزیون در بازار در ابعاد 32اینچ، 4میلیون و به‌طور متوسط برای تلویزیون‌هایی با ابعاد 36اینچ به بالا 6تا 7میلیون تومان و حداقل قیمت یک تخته فرش 9متری هم‌اکنون 5میلیون تومان است. کنار گذاشتن حداقل 45میلیون تومان تنها برای 5قلم کالای اصلی در حالی است که هر زوج برای آغاز زندگی مشترک به اقلامی بسیار بیشتر از این 5قلم نیاز دارند.
10میلیون تومان برای کمترضروری‌ها
شاید ماکروفر و ماشین ظرفشویی را بتوان غیرضروری دانست اما کمتر زوجی را می‌توان پیدا کرد که بتواند مبلمان و تخت و کمد را از لیست خریدش حذف کند. کمترین پولی که برای یک‌دست مبل راحتی در بازار مبلمان باید پرداخت 6میلیون تومان است و این درحالی است که زوج مورد نظر واقعا به حداقل‌ها از لحاظ کیفیت و دوام راضی باشند تا خانه‌شان فقط مبله شود. در روزگاری که هیچ دختری دیگر لحاف و تشک را جز برای مهمان‌های احتمالی، در جهیزیه‌اش نمی‌پذیرد، هر زوج یا در واقع براساس روال مرسوم در کشور ما هر دختر باید برای خرید یک دست تختخواب دونفره حداقل 2.5میلیون تومان هزینه کند و اگر ست تختخواب شامل دراور و پاتختی هم به آن اضافه شود هزینه تا 5.5میلیون تومان بالا می‌رود و این تازه حداقل است. تا اینجا حدود 10میلیون تومان دیگر به 45تومان اولیه اضافه شد. و این یعنی 55میلیون تومان پرداخت شده درحالی‌که کابینت‌های آشپزخانه هنوز کاملا خالی است، تختخواب بدون تشک و روتختی است و تلویزیون کنار دیوار روی زمین گذاشته شده است.
21میلیون تومان برای مثلا غیرضروری‌ها
ممنوعیت واردات لوازم خانگی و آشپزخانه در حالی است که تولیدات داخلی نیاز بازار را جواب نمی‌دهد و آنچه در بازار موجود است، قیمت بسیار بالایی دارد. یک دست سرویس قابلمه که حداقل نیاز یک آشپزخانه است هم‌اکنون کمتر از 2میلیون تومان نیست و اگر خارجی باشد قیمت تا 5میلیون تومان و بیشتر هم بالا می‌رود. اما برای غذا خوردن، کاسه و بشقاب و قاشق و چنگال هم نیاز است. خوشبختانه کیفیت و کمیت و زیبایی ظروف چینی تولید داخل کشور به اندازه‌ای بالا هست که کمتر زوجی به فکر خرید خارجی بیفتد اما مشکل اینجاست که قیمت تولیدات داخلی هم چندان پایین نیست. ارزان‌ترین محصولات برندهای مطرح در این زمینه مثل چینی زرین 2میلیون تومان است که البته تا نزدیک 20میلیون تومان هم برای یک سرویس چینی بالای 100پارچه بالا می‌رود اما در برندهای کمتر شناخته شده می‌توان سرویس‌هایی در حد یک میلیون تومان هم پیدا کرد. سرویس قاشق و چنگال چه ایرانی باشد چه خارجی، کمتر از 2میلیون تومان نیست و این کف قیمت است. یک سرویس قاشق چنگال 136پارچه ناب استیل حداقل 4میلیون و 700هزار تومان قیمت دارد.
برای میز تلویزیون هزینه زیادی لازم نیست ولی دست‌کم باید 250هزار تومان برای ساده‌ترین مدل آن کنار گذاشت. البته امروزه کوچک بودن آپارتمان‌ها باعث شده خیلی از زوج‌ها قید میز را بزنند و تلویزیون خود را روی دیوار نصب کنند. اما شاید نشود به‌راحتی قید میز غذاخوری را زد و این یک قلم گرچه جزو واجب‌ها رده‌بندی نمی‌شود اما اگر زوجی به خرید آن نیاز داشته باشند هزینه نسبتا سنگینی روی دستشان می‌گذارد. کمترین قیمت برای کوچک‌ترین میز ناهارخوری چهارنفره هم‌اکنون 2.5میلیون تومان است. کمی حساس بودن روی جزئیات و کیفیت بالاتر، هزینه را تا 6میلیون تومان در بهترین شرایط بالا می‌برد، آن هم فقط برای یک میز ناهارخوری چهارنفره و نه بیشتر. تشک برای تختخواب هم جزو واجب‌هاست. قیمت در تشک تا 35میلیون تومان هم بالا می‌رود ولی ما به حداقل‌ها نیاز داریم؛ حداقل قیمت یک تشک طبی دونفره در بازار 2میلیون و 200هزار تومان است. از قیمت پتو و روتختی و دیگر «غیرضروری‌ها» صرف‌نظر می‌کنیم. غیرضروری‌هایی مثل جاروبرقی، پلوپز و زودپز، کتری و قوری و سرویس چایخوری، پارچ و لیوان، ظروف نگهداری برنج و حبوبات و دیگر مواد که هرکدام از ضروریات یک زندگی مستقل محسوب می‌شوند. خرید هرکدام از این اقلام کمتر از یک میلیون تومان هزینه ندارد و در بعضی موارد مثل زودپز که مستلزم خریدی ایمن و مطمئن است 6میلیون تومان برای برندهای متوسطی مثل تفال باید کنار گذاشت. برندهای آلمانی که در این کالا حرف اول را می‌زنند اگر در بازار ایران باشند بالای 13میلیون تومان هستند. برای خرید قیمت ارزان‌ترین جاروبرقی موجود در بازار هم باید حداقل یک میلیون و 200هزار تومان کنار گذاشت.
حداقل 17.5میلیون تومان برای لاکچری‌ها
گرچه این روزها اجاق‌های ماکروویو در همه خانه‌ها پیدا می‌شود ولی در مقایسه با اقلام ضروری، واجب محسوب نمی‌شوند و مسلما می‌شود بدون آنها هم زندگی را آغاز کرد و حتی گذراند اما اگر قرار به خرید باشد ارزان‌ترین مدل و حجم موجود در بازار کشور 2.5میلیون تومان قیمت دارد. خرید ماشین ظرفشویی هم واجب نیست اما درباره این کالا یک نکته جالب وجود دارد و آن این است که قیمت برندهای داخلی تولیدکننده ماشین ظرفشویی هم کمتر از خارجی‌ها نیست. ماشین ظرفشویی پاکشوما هم‌اکنون 15تا 16میلیون تومان قیمت دارد و حداقل قیمت خارجی‌ها هم تقریبا همین است. البته برندهای سامسونگ، ال جی و بوش، قیمتشان تا 30میلیون تومان هم بالا می‌رود.
حداقل یا حداکثر
آنچه در این گزارش محاسبه شده، کمترین هزینه‌ای است که برای خرید اقلام مورد نیاز یک خانه کاملا معمولی مورد نیاز است و کالاهای غیرضروری در آن لحاظ نشده است. شاید بتوان با تغییراتی جزئی مثلا خرید ماشین لباسشویی دوقلو به جای اتوماتیک یا گاز رومیزی یه جای اجاق گاز مبله آن را اندکی کاهش داد اما این کاری است که اغلب زوج‌ها با پیش‌بینی آینده از آن صرف‌نظر می‌کنند و سعی می‌کنند با آنچه دارند بهترین‌ها را تهیه کنند. البته همزمان، خانواده‌هایی هم هستند که قدرت خرید بالایی دارند و برای جهیزیه دخترانشان بیش از اینها هزینه می‌کنند. شاید بهتر باشد در گزارشی جداگانه به حداکثرها هم بپردازیم؛ به جهیزیه‌های میلیاردی. اما این گزارش درباره حداقل‌هاست و پدرانی که کمرشان زیر بار قیمت‌های حداقلی هم توان راست شدن ندارد.
