به گزارش سایت خبری پرسون، بر اساس تحقیق منتشر شده هفته گذشته در Current Biology، این جمجمه فسیلی کوچک از یک جنین دایناسور، بینش جدیدی در مورد مراحل اولیه تکامل سورپودها برای دانشمندان فراهم کرده است.
بر اساس گزارش رویترز «ویل دانهام» می‌گوید: اگرچه این فسیل تازه مطالعه شده بسیار کوچک و طول آن حدود 3 سانتی متر است اما در حالت سه بعدی حفظ شده و به محققان اجازه این اجازه را می‌دهد تا ویژگی‌هایش را مشخص کنند.
بر خلاف جمجمه های بزرگسال سورپود، این فسیل جمجمه جنین نشان می دهد که او برخلاف جمجمه سورپودهای بالغ دارای شاخ کوچکی در نوک بینی خود بوده، در حالی که ساختار جمجمه نشان می داد که چشم‌های وی رو به جلو است.
«مایکل دمیک» ، یک دیرینه شناس مهره دار در دانشگاه آدلفی که در این مطالعه نقش نداشت، گفت: من بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم ، می‌دانستم که این یک کشف شگفت انگیز است.
جمجمه‌ای که ۲۰ سال در مجموعه قاچاقچیان نگهداری می‌شد، سرانجام به دست دیرینه‌شناس رسید
جمجمه کوچک یکی از بهترین نمونه‌های حفظ شده جمجمه دایناسور‌های جنینی است، اما نزدیک به یک دهه است که از تحقیقات علمی پنهان مانده است. حدود ۲۰ سال پیش، جمجمه در میان تخم‌های دایناسوری زیادی بود که از آرژانتین به ایالات متحده قاچاق شد.
مایکل مارشال به The New Scientist گفت: یک فروشنده، جمجمه را به یک متخصص دیرین شناسه مستقل به نام «تری منینگ» هدیه داد و در سال ۲۰۱۱، جمجمه در مرکز زیست شناسی دانشگاه (پاول جوزف سافاریک) به دیرینه شناس «مارتین کوندرات» رسید.
شکل سه‌بعدی آن کاملاً حفظ شده‌است!
کوندرات، نویسنده اصلی تحقیق جدید، به نیویورک تایمز گفت: وقتی به این نمونه نگاه کردم، سریع فهمیدم که چقدر بی نظیر است. واقعاً حیرت انگیز بود که موقعیت سه بعدی چنین نمونه‌ای به خوبی حفظ شده بود.
اسکن های سه بعدی ساختار جمجمه موجود در فسیل را نشان داد.
عکس: Kundrat et al. /Current Biology
سورپودها از نـظر اندام و وضع ظاهری، چشـمگیر و جالـب‌ترین دایناسور‌ها بودند. آن‌ها در دوره تریاس پدید آمدند، دوران شکـوفایی آن‌ها دوره‌ی ژوراسیک بود و در اواخر دوره‌ی کرتاسه نابود شدند.
سورپودهای بالغ بدن پهن، گردن و دم بلند داشتند. بزرگ ترین گونه آن‌ها آرژانتین و پاتاگوتیان می‌توانست در حدود ۳۶ متر رشد کند و به ۷۰ تن وزن برسد.
محققان بر اساس شکل فسیل جمجمه جنینی معتقدند که این فسیل از جنس Tapoyosaurus است که حدود ۱۳ متر رشد کرده است. کوندرات به رویترز گفت: این برای فسیل غیرمعمول است که فقط یک جمجمه باشد، و محققان مطمئن نیستند که برای بقیه بدن جنین چه اتفاقی افتاده است، زیرا این نمونه قبل از تکامل کامل و فقط چهار یا پنج هفته بعد از شکل‌گیری مرده‌است.
اسکن سه بعدی از فسیل گرفته شد تا بتوان جمجمه را بدون آسیب رساندن به نمونه یا بخشی از پوسته، تجسم کرد. در این اسکن‌ها یک شاخ نوک تیز در نوک بینی سورپود مشاهده میشود.
جنین دایناسور با یک شاخ روی بینی، برای شکافتن پوسته تخم یا یک مکانیسم دفاعی؟!
کوندرات گمان می‌کند که این شاخ یا به عنوان دندانی برای تخم دایناسور عمل می‌کند، که برخی از پرندگان جوان هنگام بیرون آمدن از آن برای سوراخ کردن پوسته استفاده می‌کنند. یا شاید یکی از مکانیسم‌های دفاعی بود. کوندرات به «نیو ساینتیست» می‌گوید: ما هیچ مدرکی درباره مراقبت والدین از تیتانوسور‌ها نداریم، فکر می‌کنیم آن‌ها از ابتدا تنها بودند.
چشم‌هایی مثل چشم انسان!
محققان براساس شکل سوراخ چشم دریافتند که چشم دایناسور‌ها مانند چشم انسان رو به جلو است. تیتانوسور‌های جوان در جنگل‌های شلوغ و بسته بزرگ شده اند، جایی که دید عمیق به آن‌ها کمک می‌کرد تا از شکارچیان دوری کنند و پس از بلوغ آن‌ها به سمت دشت‌های باز حرکت می‌کردند، جایی که بهتر است چشم آن‌ها در دو طرف سر باشد.
«استفان بروس»، دیرینه‌شناس دانشگاه ادینبورگ، که در این مطالعه جدید نیز مشارکت نداشت، به «نیویورک تایمز» گفت: ما می‌توانیم آن را یک دایناسور تک شاخ بنامیم، زیرا یک شاخ در سر دارد. اما برخلاف تک‌شاخ افسانه‌ای که شاخی بر پیشانی دارد، این دایناسور دارای یک شاخ نوک تیز کوچک در نوک بینی خود است. این جنین کوچک یکی از زیباترین دایناسور‌هایی است که من دیده‌ام و در عین حال عجیب‌ترین آن است. بر اساس گزارش مطبوعاتی نیویورک تایمز، این فسیل در حال حاضر هنوز در لس آنجلس نگهداری میشود، و محققان قصد دارند با رفع محدودیت‌های کورونا جمجمه را به آرژانتین بازگردانند.
منبع: تابناک باتو
