پرسون- زیبایی‌شناسی منحصر به فرد فیلم‌ساز به اوجی مثال‌زدنی و لحن و مودی کم‌یاب در حد و اندازه‌های محدود سینمای ایران رسیده و نگاه متفاوت و رادیکال‌اش به مقوله خشونت علیه زنان ورِ دیگر «رگ خواب» است.
علاوه بر نشانه‌های تالیفی، فیلم با ارجاعات آشکار تاریخ سینمایی می‌تواند خوراک جذاب سینه‌فیل‌ها هم باشد؛ شمایل استثنایی لیلا حاتمی با سر تراشیده و اجرای دشوارِ درجه‌یک‌اش از رنج و تحقیر در سکوت به «مصائب ژاندارک» درایر مرتبط می‌شود و استتیک خشونت و اکشن و گنگسترهای روان‌پریش ماجرا نئونوآرهای این سالها را به یاد می‌آورد.
ذهن تک‌رو و نگاه ویژه نعمت‌الله به کمک فیلم‌برداری استثنایی و جسورانه‌ی یک استعداد تازه رسیده، سیاهه‌ای از تصویرهای کابوس‌وار تدارک دیده که با ضیافت رنگ و نور و کلوزآپ‌هایش تماشاگر را به عمق خفقان و کلاستروفوبیای جمعی فرو می‌برد و تاثیر حسی و عاطفی غیرقابل‌انکاری به جا می‌گذارد.
نقد و تحلیل فیلم بماند به وقتش؛ عجالتاً امیدوارم همه آنها که نقشی در تولید و نمایش این فیلم دارند، «قاتل و وحشی» را به‌حق از نقاط عطف کارنامه سینمایی یا مدیریتی‌شان بدانند و تلاش کنند دیده شود.
نعمت‌الله این سالها با هر فیلم و سریالش استانداردهای کیفی پشت و جلوی دوربین را در سطح سینمای ما ارتقا داده و «قاتل و وحشی» هم این مسیر تجربه‌گراییِ رو به رشد را ادامه می‌دهد. بهترین کارگردان زنده‌ی ایران دور از لات‌گرافی جعلی و چِت‌بازی فیکِ مقبول این روزها، باز هم فیلمی اصیل و شخصی و مساله‌دار در دل ژانر ساخته که قطعاً حتی بیش از کارهای قبلی او مخاطب و منتقد را به دو دسته کاملاً متضاد و مقابل هم تقسیم خواهد کرد و در رکود و رخوت فعلی حسابی پر منافشه و بحث‌انگیز خواهد شد.
نویسنده: نیما حسنی‌نسب (منتقد سینما)
