ابوالفضل زهره‌وند دیپلمات سابق و کارشناس برجام در گفتگو با سایت خبری پرسون، در خصوص بیانیه 3 کشور َاروپایی درباره عقب‌گرد ایران به تعهدات برجامی، بیان کرد: این بیانیه نشان‌دهنده زیاده‌خواهی و نگاه یک سویه آلمان، فرانسه و انگلیس به نوع حضورشان در توافق‌نامه برجام است. آن‌ها صرفاً متوجه تکالیف ایران هستند در حالی‌که توافق‌نامه برجام یک توافق‌نامه دو طرفه بوده است یعنی تعادل بین تعهدات و تکالیف.
زهره‌وند در ادامه تصریح کرد: ایران به تمامی تکالیف خود عمل کرده است در حالی‌که طرف مقابل کوچک‌ترین گامی برنداشته است و حالا که احساس کرده‌اند دموکرات‌ها در حال بازگشت به صحنه سیاسی هستند، قصد دارند دور جدیدی از فشارها را علیه ایران شکل دهند.
وی افزود: این یک بازی سیاسی است و نشان دهنده وقاحت طرف‌های اروپایی است چرا که قادر نبودند کوچک‌ترین گام مؤثری را برای حفظ برجام و انجام تعهدات خود بردارند.
این دیپلمات سابق و کارشناس برجام با اشاره به این‌که مواضع اعلامی کشورهای اروپایی در گام‌های نخست از توافق‌نامه برجام با مکنونات و اهداف پشت پرده آن‌ها فرق می‌کند عنوان کرد: اروپایی‌ها به دنبال این بودند که ایران برای یک دوره زمانی محدود، محدودیت‌هایی را بپذیرد و پس از آن کشورهای اروپایی با ایران تعامل داشته باشند.
بیشتر بخوانید:
کار سخت بایدن در مدیریت سلسله بحران‌های آمریکا
گمانه زنی ها برای بازگشت دولت بایدن به برجام
ابوالفضل زهره‌وند ادامه داد: اروپایی‌ها با مسئله رشد و توسعه ایران و با ظرفیت‌های ایران مشکل دارند و این یک اصل بسیار مهم است. لذا اگر ایران گام‌هایی برای تعادل بخشی به برجام به عقب برداشته است و تعداد سانتریفیوژها را افزایش داده است در واقع به دنبال بازسازی ظرفیت‌های از دست رفته خود است.
وی افزود: اگر کشورهای اروپایی به دنبال این هستند که ایران در نقطه مورد نظر بایستد باید به تعهدات خود در توافق‌نامه برجام عمل کنند.
این دیپلمات سابق و کارشناس برجام اظهار کرد: اروپایی‌ها حتی در عمل به اینستکس که یک اقدام بسیار ضعیف در حد غذا و دارو بود هم نتوانستند موفق عمل کنند. قبل از اینستکس نیز SPV را داشتیم که براساس آن سه کشور اروپایی باید بی توجه به رفتارهای آمریکا به تعهدات خود عمل کرده و ایران را مشمول تحریم های ثانویه نکنند اما به آن عمل نکردند.
ابوالفضل زهره‌وند در پایان با بیان این‌که عملکرد کشورهای اروپایی نشان می‌دهد که تحت تأثیر و تحت امر آمریکایی هستند، گفت: کشورهای اروپایی برای صیانت از یک توافق نامه بین المللی که خود نیز عضو آن هستند و آن را به عنوان بزرگ‌ترین دستاورد سیاست خارجی اتحادیه اروپا می‌دانند، کوچک‌ترین اختیار و اراده‌ای ندارند. این نکته، نکته بسیار درس آموزی برای آینده است که به هیچ عنوان نمی‌توان روی طرف‌های اروپایی در یک توافق نامه بین‌المللی حساب باز کرد.
