وزیر آموزش و پرورش اعلام کرد؛
به گزارس پرسون؛ سیستان و بلوچستان عمق محرومیت‌های ایران است که سرانه آموزشی آن به مراتب از همه استان‌ها پایین‌تر است، وزارت آموزش و پرورش می‌گوید سرانه فضای آموزشی در این استان 3 متر است و در برخی شهرستان‌های جنوبی مانند دشتیاری کمتر از یک متر است، این درحالی‌ست که میانگین کشوری حدود 5 متر است.
در روزهای اخیر فیلمی جنجالی در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی درباره اوضاع اسفناک درس خواندن بچه‌های روستای گواتامک،منشر شد، حالا قرار شده‌است برای این روستا که هیچ مدرسه‌ای ندارد، 1دبستان 6کلاسه توسط ستاد اجرایی فرمان امام ساخته شود.
در واقع تنها بچه‌های روستای گواتامک نیستند که از مدرسه مناسب برخوردار نیستند؛ تسنیم در گزارش‌هایی این موضوع را بارها بررسی کرده است، حالا با رسانه‌ای شدن موضوع روستای گواتامک، امید می‌رود که مسئولان نگاه جدی‌تری به آموزش استان داشته‌باشند.
اتفاق گواتامک موجب شد، تعدادی از شهروندان همان حوالی مدعی بشوند که مشکل ما بیشتر از این حرف‌ها است و نه تنها گواتامک، بلکه روستاهای نرآپ، زیان، آلمرادی، براتکی، دک جمال، مراد آباد، ناگان، زردیان، تمپ، روندان و دارسانی نیز بدون مدرسه مناسب هستند.این موضوع ما را بر آن داشت تا با رئیس آموزش و پرورش منطقه تماس و گفتگویی داشته‌باشیم.
برخی روستاها اوضاع‌شان به مراتب بدتر است
رئیس آموزش و پرورش ایرندگان، با اشاره به اینکه در آن منطقه مدارسی به مراتب با اوضاع بدتر نیز وجود دارد، اظهار داشت: البته روندان مدرسه‌ای برایش ساخته شده، اما یکسری مناطق و روستاها، مدرسه کپری و یکسری هم مدرسه خشت و گلی دارند.
عمر محمود زهی با اشاره به اینکه بعضی از روستاها دارای جمعیت کمی هستند عنوان داشت: برای اینگونه روستاها نیز موفق شدیم از هلال احمر یک خیمه بگیریم تا بچه‌های این گونه روستاها بتوانند در آنجا درس بخوانند؛ ما چنین مناطق و روستاهایی در ایرندگان داریم که اوضاع شان به مراتب از گواتامک نیز بدتر است.
وی با اشاره به اینکه کانکس نیز برای تحصیل مکان نامناسبی نیست عنوان می‌کند: کانکس نیز در تابستان‌های گرم و در زمستان‌های سرد غیرقابل تحمل خواهد بود.
با این حال محمود زهی در ادامه می‌گوید: مدارسی که خشتی، گلی و سنگی یا کپری هستند به نظر من اگر به صورت موقت کانکس داشته باشند، مشکل تا حدودی حل می‌شود و خیلی از جاها نیز ما با ساخت مدرسه یک کلاسه یا دو کلاسه مشکل را می‌توانیم حل بکنیم؛ چرا که روستاهایی هست نزدیک مرکز بخش، با همین وضعیت! بعضی از روستاها دارای یک کپر 12متری هستند که حتی همان میز و صندلی‌ها را نیز نمی‌توانیم به داخل آنجا ببریم.
هشداری درباره حاشیه نشینی به مسئولان
یکی از شهروندان ایرندگانی می‌گوید: این روستاها دارای جمعیت کمی هستند، همین بهانه‌ای می‌شود دست مسئولان؛ که بگویند برای این جمعیت کم نمی‌توانیم زیرساخت‌ها را تامین کنیم و یا مدرسه‌ای بسازیم و نبود زیرساخت باعث می‌شود هیچ خیری برای ساخت مدرسه نیز به این سمت و سو نیاید، چرا که آوردن مصالح ساختمانی خیلی سخت است.
منصور روحی با اشاره به اینکه درد اصلی مردم این منطقه نبود زیرساخت‌هایی همچون جاده است، افزود: اگر این منطقه دارای شهرک‌هایی قابل سکونت باشد، کم کم زیرساخت نیز برای آنها تامین می‌شود و به این شکل روستاییان نادیده گرفته نمی‌شوند، در غیر این صورت مردم روستایی از این مناطق به حاشیه شهرها پناه می‌برند و فاجعه حاشیه‌نشینی که در چابهار و یا زاهدان می‌بینیم نیز در شهرهای دیگر سیستان و بلوچستان خواهیم دید.
منیع/ تسنیم
