دیده بان محیط زیست ایران اعلام کرد؛
به گزارش سایت خبری پرسون، شوکا یکی از اعضای خانواده گوزن است که جثه بسیار کوچکی دارد و به دلیل اندام ریزی که دارد به گوزن مینیاتوری نیز معروف است.
این حیوان در تمامی مناطق جنگلی خزری، جنگل‌های ارسباران در آذربایجان شرقی، جنگل‌های بلوط مناطق جوانرود و اورامانات واقع در غرب کشور زندگی می‌کنند. آن‌ها معمولا از علوفه، برگ‌ها و سرشاخه‌های درختان و قارچ تغذیه می‌کنند؛ پلنگ، گرگ، شغال، گربه جنگلی و پرندگان شکاری مهمترین دشمنان طبیعی این حیوان است.
این حیوان جمعیت بسیار خوبی در اروپا دارد و جمعیت آن در نیم قرن اخیر افزایش چشمگیری نیز یافته و تنها در اروپای مرکزی به ۱۵ میلیون رأس رسیده‌است. اما در خاورمیانه وضعیت نامناسبی دارد و در فلسطین و لبنان منقرض شده‌است، همچنین در ایران جمعیت این جانوران به شدت کاهش یافته است و در آینده نزدیک در خطر انقراض قرار خواهند گرفت.
شوکای نر دارای شاخ‌های کوتاه همراه با سه شاخک است که در فصل پاییز شاخ آن‌ها می‌افتد و در فصل زمستان دوباره رشد کرده و در فصل بهار کامل می‌شوند؛ جالب است بدانید که رنگ پوست شوکا در فصل تابستان را قهوه‌ای متمایل به قرمز و در فصل زمستان را خاکستری است.
شوکا شباهت‌هایی با سگ سانان دارد برای مثال، نحوه‌ی نوشیدن آب در میان آن‌ها بسیار جالب توجه و برخلاف سم‌داران دیگر است. سُم‌داران معمولاً لب‌ها را روی آب قرار می‌دهند و آب می‌نوشند؛ ولی شوکا‌ها مانند سگ‌سانان با زبان خود آب می‌نوشند. یک شباهت دیگر آن‌ها به سگ‌سانان، این است که هنگام احساس خطر، صدایی شبیه به واق واق سگ سر می‌دهند.
شوکا‌ها بسیار کنجکاوند. به‌طوری که وقتی موجود ناشناسی مانند انسان را در جنگل می‌بینند، برای سردرآوردن از کارش، گاهی سرک می‌کشند. ولی به محض آنکه متوجه شوند موجود ناشناس متوجه حضور آن‌ها شده است، به سرعت و با چالاکی خاص خود فرار می‌کنند. برای همین، این جانور را به سختی در جنگَل‌های انبوه می‌توان دید. شوکا‌ها هنگام فرار با تکان دادن دم و تولید صدا، سایر شوکا‌ها را از وجود خطر آگاه می‌کنند.
