نماینده ملایر در گفتوگویی مفصل با تشریح فلسفه مسئولیت نمایندگی، چالشهای توسعه استان همدان و ناکامی در اجرای برنامه هفتم، تأکید کرد که بیثباتی مدیریتی، توسعه شتابزده و تخصیص ناعادلانه منابع، مانع اصلی پیشرفت است. او معتقد است راه نجات کشور بازگشت به قانونمداری، شفافیت و پرهیز از پوپولیسم است.
به گزارش سایت خبری پُرسون، برای واکاوی موانع توسعه استان همدان و بررسی راهکارهای اصلاح مسیر پیشرفت، با آریائینژاد، نماینده حوزه انتخابیه ملایر، عضو کمیسیون بهداشت و درمان و عضو مجمع نمایندگان استان همدان گفتوگو کردیم؛ نمایندهای که معتقد است فلسفه وجودی مجلس «قانونگذاری و نظارت» است و غرقشدن در مسائل روزمره محلی، مجلس را از نقش ملی خود دور میکند.
او با اشاره به سوگند نمایندگی در قانون اساسی توضیح داد: نماینده اگر همه زمان خود را صرف کارهای روزمره حوزه انتخابیه کند، مسائل کلان کشور معطل میماند. شأن مجلس این است که هم سیاستهای ملی را هدایت کند و هم با نظارت درست، ریشه مشکلات را بشناسد؛ آیا اشکال از قانون است یا از اجرا؟ اگر مشکل در اجرا باشد، نظارت نمایندگان آغاز میشود.
بیثباتی مدیریتی؛ مانعی بزرگ برای توسعه
آریائینژاد یکی از مشکلات اصلی کشور را عمر کوتاه مدیریتها دانست و گفت: تغییر سلایق سیاسی اجازه نمیدهد برنامههای بلندمدت به نتیجه برسد. باید قانونی وضع کرد تا مدیران بر اساس تخصص رشد کنند و از پایینترین رده تا بالاترین، ارتقای آنها بر مبنای شایستگی باشد، نه روابط سیاسی. وقتی مدیر از بازیهای سیاسی دور بماند، توان تخصصی او بالفعل میشود و اینجاست که نقش مجلس اهمیت پیدا میکند.
برنامه هفتم و عقبماندگی استان همدان
این نماینده مجلس در ادامه با اشاره به اجرای برنامه هفتم توسعه اظهار کرد: طبق زمانبندی، باید تاکنون حداقل یکپنجم اهداف برنامه هفتم محقق میشد؛ اما چنین نشده است، نه در کشور و نه در همدان.
او با طرح این پرسش که مشکل از برنامه است یا مدیریت؟» افزود: «در استان همدان حرکت شتابزده toward صنعتیشدن بدون توجه به ظرفیت جغرافیایی، بحران آب و آلودگی هوا را تشدید کرده است. تمرکز توسعه در کلانشهرها نیز مهاجرت، کاهش جمعیت روستایی و فشار بر زیرساختهای شهری را بهوجود آورده است.
آریائینژاد تأکید کرد که جنوب استان همدان دچار محرومیت جدی است و گفت: باید پرسید سهم بازدید، توجه و سرمایهگذاری مسئولان در مناطق محروم چقدر بوده است؟ اختصاص نامتوازن منابع به کلانشهرها، خود آنها را هم دچار بحران کرده؛ از آلودگی هوا تا فرسودگی زیرساختها.
راه خروج از مسیر غلط توسعه
به اعتقاد این عضو کمیسیون بهداشت، تنها راهحل، بازگشت به قانونمندی و کارشناسی» است. او گفت: «توسعهای که تنها برای رضایت کوتاهمدت مردم طراحی شود، همان پوپولیسمی است که کشور را گرفتار میکند. عدالت در تخصیص منابع باید واقعی باشد، نه نمایشی. نماینده اگر در عمل به مناطق محروم توجه نکند، توسعه متوازن محقق نمیشود.
بیعدالتی در بودجه؛ نمونهای از چالشها
آریائینژاد در ادامه به مصداقی از بیعدالتی اشاره کرد: مالیات نشاندار ملایر حذف شد و هنوز پاسخی داده نشده است. وقتی شفافیت نباشد، نمیتوان تشخیص داد کدام منطقه برخوردار است و کدام محروم. شفافیت و عدالت، زمینه وحدت واقعی نمایندگان استان را فراهم میکند.
ارزیابی عملکرد و معیار موفقیت نماینده
او درباره ارزیابی عملکردش گفت: بهعنوان کسی که معلم بودهام، معتقدم باید به تلاش نمره داد نه فقط نتیجه. ممکن است فردی با روش نادرست به نتیجه برسد اما ارزشمند نباشد. صداقت، پرهیز از رانت، سلامت کاری و تلاش واقعی مهم است. وظیفه ما انجام تکلیف است؛ قضاوت نهایی با مردم است.
هماهنگی نقش ملی و استانی
آریائینژاد تأکید کرد: هماهنگی نقش ملی و استانی فقط با عقلانیت و کارشناسی ممکن است. مجلس باید حلقه اتصال مردم و دولت باشد؛ نماینده باید مشکلات را منتقل کند و در برابر آن، راهحل کارشناسی ارائه دهد. تصمیمهای احساسی کمکی نمیکند.
جایگاه رسانه و ارتباط با مردم
او نقش رسانهها را «بیبدیل» توصیف کرد: رسانه آگاهکننده مردم را از مطالبات خرد به مطالبهگری کلان و کارشناسی ارتقا میدهد و این باعث رشد جامعه و کارآمدی دولت و مجلس میشود.
در پایان درباره برنامههای خود برای ارتباط مستقیم با مردم گفت: حضور میدانی در پنج شهر شهرستان ملایر ثابت است. دفتر من سه روز در هفته باز است، بسیاری شماره تماس من را دارند و تیم روستایی تشکیل شده تا مشکلات را جمعآوری کند. از جلسات پرسش و پاسخ در دانشگاهها هم استقبال میکنم. نماینده بدون ارتباط مستمر با مردم نمیتواند نقش واقعی خود را ایفا کند.
منبع: مهر
ما را در شبکههای اجتماعی دنبال کنید:
