به گزارش سایت خبری پُرسون، رحمانی در مقاله خود نوشت: این روزها پرسشی حساس تحت عنوان آیا باید به زندگی در اسرائیل ادامه داد، آن را ترک کرد، بازگشت یا مهاجرت کرد؟ بیش از هر زمان دیگری فوریت پیدا کرده است.
وی اشاره کرد که از یک سو، اسرائیل با مشکلات امنیتی و اقتصادی مواجه است و از سوی دیگر، موجی از رویکردهای ضد اسرائیلی و ضد یهودی در سطح جهانی به واقعیتی غیرقابل انکار تبدیل شده است.
رونی رحمانی درباره تجربه شخصی خود گفت: من تل‌آویو را ترک کردم و به ونکوور، غرب کانادا نقل مکان کردم. تنها می‌توانم از اینکه سال‌ها پیش، زمانی که جوان‌تر بودم، آنجا را ترک نکردم، پشیمان باشم. این رویای همیشگی من بود.
او توضیح داد که احساس غریبگی در اسرائیل، نگرانی از آینده و شرایط امنیتی سخت، انگیزه‌های اصلی ترک کشور بودند. رحمانی اضافه کرد که او خود را در سرزمین زادگاهش جزئی از یک اقلیت در حال کوچک شدن می‌دانست و اختلافات اجتماعی و سیاسی بین گروه‌ها روزبه‌روز بیشتر و غیرقابل آشتی شده بود.
رحمانی در مقاله اشاره کرد که در سال‌های آخر حضورش در اسرائیل، پیشنهادهای وسوسه‌انگیزی از سوی سردبیران ارشد دریافت کرده بود، اما همه آن‌ها را رد کرد:
موشه واردی در "یدیعوت آحرونوت"
امنون دانکنر در "معاریو"
گای رولنیک و ایتان آوریل در "مارکر"
هاگی گولان در "گلوبز"
او توضیح داد که قبول کردن این پیشنهادها تنها روند مهاجرتش را سخت‌تر می‌کرد و در نهایت توانست بر موانع روانی غلبه کرده و اسرائیل را به مقصد کانادا ترک کند. بیشتر خانواده و دوستانش تصمیم او را درک و حمایت کردند، اما برخی روابطش با گذشت زمان سرد شد یا قطع شد.
رحمانی در تحلیل خود نوشت: وقتی هنوز در اسرائیل زندگی می‌کردم، آینده‌ای تیره و تاریک برای کشور می‌دیدم؛ کشوری که به طور فزاینده‌ای مذهبی، افراطی و ناسیونالیست راست‌گرا شده بود.
او تاکید کرد که این تغییرات باعث شد احساس کند در سرزمین خود غریبه است و تعلقش به گذشته از بین رفته است.
رونی رحمانی مهاجرت خود به کانادا را نه تنها یک انتخاب شخصی، بلکه نتیجه تحلیل دقیق شرایط اجتماعی و سیاسی اسرائیل می‌داند. تجربه او نمونه‌ای از جریان فزاینده‌ای است که برخی شهروندان اسرائیلی، با نگاه به آینده و ارزش‌های شخصی خود، تصمیم به ترک کشور و ساختن زندگی جدید در خارج می‌گیرند.
منبع: تسنیم
1079042
