به گزارش سایت خبری پُرسون، روزنامه جوان نوشت: بسیاری، سخنان دکتر پزشکیان را فاقد اهمیت گفتمانی و نظریه‌پردازی و حتی بدون اشراف بر مسائل خرد و کلان می‌دانند. اینان معتقدند پزشکیان، سیاستمداری که صاحب نظریه باشد، نیست و ادعایی هم نداشته، بنابراین موشکافی در سخنان او آنچنان‌که در سخنان نظریه‌پردازان به جزئیات دقت می‌شود، اشتباه است.
دوم اینکه پزشکیان برخلاف کسی مثل احمدی‌نژاد که خودش را ژنرال می‌دانست و بقیه ابواب‌جمعی دولت را سرباز، چنین ادعایی ندارد و بیشتر از واگذاری کار به کارشناسان سخن می‌گوید و در همین جنگ نیز به بهانه‌ای (که صورتی درست، اما نتیجه نادرستی داشت)، دنبال واگذاری قدرت خود به استانداران بود. پس نه آنچنان اشرافی بر کار باقی می‌ماند و نه ایده‌ای که با آن کار را به پیش ببرد.
دکتر پزشکیان اگرچه گفتمانی با قابلیت صورت‌بندی مانند نظریه‌های سیاسی، ندارد، اما یک راهبرد مشخص سیاسی را در پیش روی خود قرار داده و کمتر شده است که از آن تخطی کند، یعنی دعوت مردم و نخبگان برای کنارهم‌بودن و همدلی و مشارکت در حل مشکلات. این راهبردی است که اگر دولت در پیاده‌کردن آن موفق شود، نتیجه عالی خواهد داشت. مثلاً در بحث ناترازی‌ها مسئله اول بدمصرفی است نه تولید و این بدمصرفی با مشارکت ملی حل می‌شود.
در این راهبرد، کمتر دیده شده که پزشکیان مانند اغلب رئیسان‌جمهور قبلی همه مشکلات را بر گردن گذشته بیندازد.
در راهبرد پزشکیان، همراهی با تندروهای هر دو جریان سیاسی هم دیده نشده است. حتی شنیده شده که به برخی افراد پیام می‌رساند که تندروی نکنند. مسائل کلان کشور مانند ناترازی‌ها و گرانی‌ها که در دولت پزشکیان هم در نرخ دلار و هم در هر چیز خریدنی در بازار بین ۴۰ تا ۳۰۰ درصد گرانی داشته است، کمتر در نگاه «حامیان منتقد» دولت دیده می‌شود، بلکه مطالبات آنان بیشتر در حول اینترنت و آزادی‌های اجتماعی است.
اینها همه موجب شده که برخی حامیانش از او ناامید شوند و برخی غیرحامیانش به او امید ببندند.
منبع: جوان
