دغدغه و خواسته های پرستاران بر روی زمین مانده است

به گزارش سایت خبری پرسون، چند روزی به روز پرستار باقی نمانده است. هنوز هم بسیاری از خواسته های پرستاران روی زمین مانده است و فقط دلگرمی های کوچکی هر چند وقت به آنها داده شده و دوباره به سالی دیگر موکول می شود.

« مردم فکر می کنند ما در مقابل خدمات شبانه روزی مان، دریافتی های عالی و پاداش های آنچنانی داریم ولی آن ها باید بدانند معوقات چند ماهه مان پرداخت شد ولی در واقعیت، دریافتی یک ماه ما هم براساس قانون نیست. مثلا اگر کارانه مان ۸۰۰ تومان است به جای هر ماه ۸۰۰ تومان، ماهی ۵۰ تا ۱۰۰ تومان حساب کرده اند که در جمع می شود حق یک ماه ما» مینا شاه حسین اینها را در گفت وگو با «پرسون » می گوید: «دلمان با مردم است و هرلحظه و هر ثانیه را برای نجاتشان می گذاریم ولی باید اینها را هم بدانیم ظرفیت ما حدی دارد و این خستگی ها، در مرگ و میر بیماران بی تاثیر نیست. »
حرف های این پرستار خط مقدم بیماری را وقتی بیشتر درک می کنم که درمروز فضای مجازی از صفحه وزیر بهداشت گرفته تا صفحه نظام پرستاری و صفحات پرستاران مطرح و نام آشنای کشور به سراغ نظرات کاربران شان که می رسم درپایین تصاویری از نشست ها و جلسات آنها، هرجمله ای خواندم در این دو جمله می گنجید«شوهای رسانه ای .»
محمد شریفی مقدم دبیرکل خانه پرستار نامی آشنا وقابل اعتماد برای پرستاران است. او سال ها پرستار بوده و در زمان بازنشستگی اش زبان رسای پرستاران است.

او در گفت وگو با « پرسون» می گوید: هیچ کس پرستاران را درک نمی کند باید جایشان باشی آن هم در این روزها. روزهایی که ایران پیک سوم کرونا را تجربه کرده و سیل عظیم این بیماران قرار است وارد بیمارستانهای پر از بیمار شوند.
شریفی مقدم به ما یادآور می شود که تا امروز، حداقل ۳۰ هزار پرستار، مبتلا به کووید ۱۹ شدند وعلت این آمار این است که برخلاف پزشکان که تنها ویزیتش را انجام می دهند این پرستاران هستند که گذشته از دیگر شغل های موجود جامعه، در خود بیمارستان ها هم در میان کادر درمانی، در صف اول مبارزه هستند.

کاش شفاف سازی می شد
دبیرکل خانه پرستار با اشاره به اینکه پرستاران بعد از تمام شدن شیفت، با وسایل حمل و نقل عمومی به منزل خود می روند گفت که این موضوع بسیار برای مردم، خطرآفرین است و در دیگر کشورها، وسایل نقلیه ای خاص پرستاران، برای رفع این مشک ل گذاشته اند.
اضافه حقوقی در کار نیست.

این پرستار کهنه کار در ادامه این گفته اش اعلام کرد که در سال ۹۹ هیچ اضافه پرداختی نداشته اند و باید گفت که پرستاران پایین ترین حقوق را همین امروز در محاسبه با دیگر رده های شغلی می گیرند و زمانی باید از اضافه پرداختی سخن گفت که نسبت به سایر رده ها، مقایسه انجام شود و به درستی گفته اند که میزان دریافتی ناچیزشان، پول خونشان است.

فاصله ای از زمین تا آسمان
دبیرکل خانه پرستار در مورد استخدام پرستاران، اذعان داشت: که در سا ل ۹1 ، ۲۳ هزار پرستار استخدام شدند، بطوریکه در سال ۹۲ با توجه به آمارها هیچ پرستارشرکتی وفارغ التحصیل پرستاری بیکار نداشتیم واز آن سال تا به امروز استخدام کمی صورت گرفته و از همین رو باتوجه به شهادت و زمین گیر شدن تعدادی از کادر پرستاری، تعداد پرستاران کشور به ازای جمعیت کشور در مقایسه با کشورهای دیگر حتی کشوری مثل عراق، در پایینترین رتبه قرار دارد.
او در جواب اینکه چرا مدیران پرستاری و با نفوذان حوزه پرستاری نتوانستند آنطور که باید، ازمطالبات به حق پرستاران دفاع کنند، اینطور ادامه داد ؛۱۶ هزارهیئت علمی در بخش های سلامت از روسای بیمارستان ها و معاونین آن ها و مسئولان بخش ها داریم که اینها کارمند دولت نیستند و در وزارتخانه، دانشگاه ها و دیگر بخش ها، با تصمیم گیری، تصمیم سازی، سیاست گذاری و اعمال نظارت در بخش های مختلف سلامت، روند کارها و قوانین را به سمتی برده اند که به نفع خودشان باشد پس در نظر بگیرید کسانی که بلای ۲۰ میلیون حقوق می گیرند چگونه می توانند یک کارمند یا پرستار را درک کنند .
شریفی مقدم درادامه تصریح کرد که؛ در خود آمریکا، روسای دانشگاه ها را از پزشکان انتخاب نمی کنند و ۱۰ درصدی هم که پزشک هستند دوره مدیریت دیده و کار پزشکی به هیچ وجه انجام نمی دهند و از همین رو است که پرستاران کشور ما همیشه خود را در تعارض منافع می بینند و این یعنی اینکه در کشورهای دیگر پزشکان متخصص نسبت به دیگر رده های کادر سلامت از پرستاران، ماماها و دیگر شغل های حوزه گفته شده، تنها دوبرابرحقوق می گیرند درحالیکه در طرح تحول سلامت سال ۹۳ ، علاوه بر حقوق، حق ویزیت، حق عمل و خیلی حق های دیگر به مطالبات پزشکان متخصص اضافه کرد که تفاوت فاحشی را از آنها با پرستاران ایجاد نمود .
آنچه در مطالب بالا دبیرکل خانه پرستار از آن ها سخن گفته، بخش ۶ یا ۷ درصدی از کادر سلامت هستند که با وجود اقلیت، قدرت و نفوذ بسیار بالایی دارند و این حرف امروز و دیروز نیست. صحبتی چند ساله است که بارها و بارها توسط مسئولان مختلف بیان شده است.

به طور مثال؛ پرستاری که در مقایسه با یک پزشک متخصص، در زمان شکایت دیه یکسان ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیونی برایش بریده می شود ولی در زمان گرفتن حقوق، این تساوی دیده نمی شود. پس چگونه می توان عدالت را در یک بیمارستان که پرستاری کارانه ۶۰ هزار تومنی گرفته در مقایسه باپزشکی که فقط کارانه را ۶۰ میلیون تومان دریافت کرده رعایت کرد؟
پرستاران سال هاست که در گوشه و کنارکشورمان از شمال تا جنوب، برای مطالبه قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری، کمبود نیروی کار (استخدام ۱۵۰ هزار پرستار بیکار) و امنیت شغلی شان و استفاده ا قانون بازنشستگی مشاغل سخت و زیان آور، از جان و دل کار کرده ، درخواستشان را به گوش آنان که باید،رسانده اند. امید که دستی برآید .

گزارش از رعنا امیری