چگونه با رسانه‌های خارجی مقابله کنیم؟

هر کشوری در جهان و هر دولت و هر حکومتی، خبر منفی دارد. اگر کشور و دولت و حکومتی، هیچ خبری منفی نداشته باشد این وضعیت خود یک خبر بسیار منفی است.
تصویر چگونه با رسانه‌های خارجی مقابله کنیم؟

به گزارش سایت خبری پرسون، رضا غبیشاوی نوشت: داشتن رسانه های داخلی آزاد و حرفه ای، راه مقابله با رسانه های خارجی است. هر روز که می گذرد بیش از پیش مقامات و مسوولان ایرانی نسبت به خبرها و گزارش های رسانه های خارجی درباره ایران واکنش نشان می دهند. گاه این واکنش، همراه با عصبانیت پنهان است و گاه با دشنام و ناسزاگویی همراه می شود و گاه بدون نام بردن از رسانه خارجی، درباره سوژه موضع گیری می شود. این به این معنی است که حتی در واکنش داشتن هم ضعف مفرط داخلی داریم.

صرف "واکنش" به معنی تاثیرگذاری است. راه اصلی مقابله با رسانه های خارجی، بی اثر کردن آنهاست. یعنی تاثیرگذاری آنها در فضای اطلاع رسانی و افکار عمومی داخلی کشور به حداقل ممکن یا نزدیک به صفر برسد. این موضوع هم با تامین کامل نیازهای معلوماتی (نیازهای خبری - تحلیلی) مردم، عملی می شود. این اتفاق هم روی نمی دهد مگر با داشتن رسانه های داخلی آزاد و حرفه ای.

- اتفاقی که باید روی دهد این است که مردم ایران، به لحاظ اطلاع رسانی سیراب شوند. یعنی به لحاظ نیازهای اطلاعاتی، هر آنچه را که نیاز داشته باشند بتوانند از رسانه های داخلی دریافت کنند. این موضوع محقق نمی شود مگر اینکه رسانه های داخلی از آزادی کافی برخوردار باشند تا بتوانند در چارچوب های اخلاقی، حرفه ای و قانونی، اطلاع رسانی کنند.

براساس عقیده قدیمی و منسوخ شده، شما می توانید برخی خبرهای منفی را پنهان کنید و مانع از انتشار آنها شوید. اما براساس عقیده جدید، شما نمی توانید مانع از انتشار هیچ خبری منفی شوید. اما، شما می توانید با اطلاع رسانی صحیح، دقیق و سریع خبر منفی، به رسانه های داخلی در پوشش این خبر، اولویت دهید. اعتماد مردم / مخاطبان را جلب کنید؛ مانع از ایجاد خبر تحریف شده، غیردقیق، غیرواقعی شوید و از تهیه خوراک خبری مناسب برای رسانه های خارجی، جلوگیری کنید.

هر کشوری در جهان و هر دولت و هر حکومتی در جهان، خبر منفی دارد. اگر کشور و دولت و حکومتی، هیچ خبری منفی نداشته باشد این وضعیت خود یک خبر بسیار منفی است.

هیچ کس نمی تواند خبرهای منفی را پنهان یا مخفی کند. حال انتخاب با ماست. اگر خبر منفی را رسانه و روزنامه نگار داخلی منتشر کند بهتر است یا رسانه خارجی؟ ترجیح کدام است؟ اگر رسانه داخلی دارای آزادی و عملکرد حرفه ای، خبر منفی را منتشر کند قطعا در زمینه صحت و جزئیات آن، وسواس بیشتری نسبت به رسانه خارجی خواهد داشت. در نتیجه مانع از شکل گیری تحریف یا انتشار خبر جعلی خواهد شد.

هر چه رسانه هایی هنگام انتشار خبر از محل اتفاق و بروز حادثه، دورتر باشد احتمال خطا نیز بیشتر می شود.

هم کره شمالی خبر منفی دارد هم کره جنوبی. با این تفاوت که خبرهای منفی کره جنوبی توسط رسانه های همین کشور منتشر می‌شوند اما خبرهای منفی کره شمالی توسط رسانه‌های دیگر کشورها. مثال دیگر آمریکاست. اگر خبرهای منفی مربوط به آمریکا را بررسی کنید متوجه می شوید تقریبا و نزدیک به 100 درصد خبرهای منفی این کشور اول بار در رسانه های این کشور منتشر شده اند.

آمریکا یکی از مثال ها در زمینه اشباع اطلاع رسانی داخلی است. یعنی چیزی از حوادث امریکا برای پوشش توسط رسانه های خارجی نمی ماند. اشاره به این نکته قابل توجه است که کشورهای دیگر در راه اندازی رسانه و تاثیرگذاری رسانه ای برای امریکا موفق نبوده اند یا ناکام شده اند. آخرین و مهمترین نمونه آن هم تعطیلی شبکه الجزیره آمریکاست.

شبکه الجزیره با راه اندازی شبکه جداگانه و مستقلی به نام "الجزیره آمریکا" تلاش می کرد در صحنه آمریکا فعال باشد اما 5 سال قبل با ناکامی، آن را تعطیل کرد. زیرا هر خبر دارای ارزش خبری باشد قطعا رسانه های آمریکایی آن را پوشش می دهند و دیگر سهمی به "الجزیره آمریکا" نمی رسد.

دکتر اکبر نصراللهی استاد علوم ارتباطات دانشگاه در این زمینه این نظر را مطرح می‌کند که در صورت اطلاع رسانی حرفه‌ای و آزادانه رسانه های داخلی، نوعی "بازدارندگی" داخلی در برابر رسانه های خارجی به وجود می آید.

علاوه براین، اگر می خواهیم روزنامه نگاران حرفه ای و قوی داشته باشیم راهی نیست جز داشتن رسانه های آزاد و حرفه ای که بتوانند با رقبای خارجی، رقابت کنند.

اشباع اطلاع رسانی داخلی هم منوط به داشتن رسانه های آزاد و حرفه ای در داخل کشور است.

برای داشتن رسانه های آزاد و حرفه ای می توان این پیشنهادات را مطرح کرد:

1- قانون صدور مجوز برای رسانه های مکتوب و غیرمکتوب، حذف شود و به مانند کشورهای توسعه یافته جهان، راه اندازی رسانه صرفا مشروط به اطلاع رسانی به دادگستری یا اعلام عمومی شود. یعنی مالک رسانه قبل از راه اندازی، جزئیات رسانه اش را به دادگستری اطلاع می دهد تا در صورت وجود شکایت، قابل پیگیری باشد. رسانه، شبنامه و مخفی نیست بلکه عیان است و شفاف. در صورت وجود شکایت، شاکی به دادگاه مراجعه و رسیدگی انجام می شود.

2- براساس قانون اساسی فعلی، انحصار راه اندازی شبکه های رادیو تلویزیونی از صداوسیما برداشته شود و همه بتوانند بدون نیاز به دریافت مجوز و صرفا با ثبت یا اطلاع به دادگستری، شبکه های خصوصی رادیو تلویزیونی راه اندازی کنند. در صورت وجود شکایت، شاکی به دادگاه مراجعه و رسیدگی انجام می شود.

3- توقیف و تعطیلی مطبوعات و رسانه ها لغو شود و به جای آن، جریمه مالی رسانه ها از سوی دادگاه، جایگزین شود.

4- صدور حکم زندان برای روزنامه نگاران، لغو و جریمه مالی، جایگزین آن شود.

5- اصول قانون اساسی به ویژه در موارد زیر رعایت، اجرا و تقویت شود.

اصل 10: هیچ مقامی حق ندارد به نام حفظ استقلال و تمامیت ارضی کشور آزادی های مشروع را هرچند با وضع قوانین و مقررات سلب کند . (نکته: حق اطلاع رسانی و دریافت اطلاعات، یکی از حقوق و آزادی های اساسی مردم است)

اصل 23: نشریات و مطبوعات در بیان مطالب آزادند مگر آنکه مخل به مبانی اسلام و حقوق عمومی باشد. تفصیل آن را قانون معین می کند.

اصل 25: سانسو ممنوع است مگر به حکم قانون

6- به رسمیت شناختن روزنامه نگاری حرفه ای برپایه و هدف اطلاع رسانی صحیح و دقیق.

7- به رسمیت شناختن بی طرفی و استقلال حرفه ای رسانه ها و روزنامه نگاران.

8- تفکیک رسانه ها از ارگان های اطلاع رسانی و خدمات تبلیغاتی.

9- تعطیلی همه رسانه های ارگان (رسانه های وابسته به نهادهای حکومتی و دولتی).

10- حفظ صدا و سیما به عنوان تنها رسانه عمومی و تامین کل بودجه آن از طریق دریافت عوارض از مردم. صدا و سیما نیز باید بازتاب دهنده وقایع به صورت صحیح و دقیق و نظرات همه طیف ها و بخش ها باشد. نظارت بر صدا و سیما باید توسط شورایی از منتخبان مردم و کارشناسان علوم ارتباطات و رسانه باشد.

11- تقویت دادگاه های رسانه ای، استفاده از روزنامه نگاران خبره و با تجربه در دادگاه های مطبوعات و افزایش آشنایی قضات با رسانه ها.

286277

سازمان آگهی های پرسون