زمانی برای یک تصمیم مهم

به گزارش سایت خبری پرسون، علی اصغر زرگر کارشناس روابط بین الملل در یادداشتی نوشت: طرفین پرونده هسته ای بر اساس دیپلماسی غیر مستقیم از طریق عمان و قطر به این نتیجه رسیدند که تفاهمات اولیه خود را در باب تبادل زندانیان انجام دهند. این تبادل زندانیان دو طرفه است و آمریکایی ها زندانیانی را آزاد کرده و ایران نیز زندانیان دو تابعیتی آمریکا را آزاد خواهد کرد. در عین حال آمریکایی ها بخشی از دارایی های بلوکه شده ایران را به بانک های بی طرفی انتقال داده اند تا ایران بتواند از این منابع برای خرید های دارویی و تجهیزات پزشکی و... استفاده کند.

زمانی که در خارج منابعی در دسترس باشد در داخل منابعی که از طریق صادرات به دست می آید راحت هزینه می شود و از این طریق می توان تورم را کاهش و وضعیت اقتصادی را بهبود داد. اگر یک دیپلماسی فعال و مثبتی بین طرفین به جریان بیفتد احتمال اینکه در ارتباط با سایر مسائل از جمله برجام مذاکراتی صورت بگیرد؛ وجود دارد. حال باید دید آیا امکان دارد چنین موردی اجرا شود یا نه؟ احتمالا در مهر ماه مدت زمان های تعیین شده در برجام سر رسید خواهد شد، مسائلی مانند موشک و برخی موارد هسته ای عملا بر اساس سررسید این مواعد برداشته می شود و اگر مشکلات ایران و آژانس هم حل شود و مقررات مربوط به آژانس در ایران اجرایی شود دیگر مساله ای باقی نمی ماند و تهران می توان تحت نظارت آژانس به فعالیت هسته ای خود ادامه دهد و یا در مساله فروش تسلیحات و خرید سلاح نیز زمان بندی ها برداشته خواهد شد که به نفع ایران است.

البته به نظر می رسد هر چند بحث هایی در مورد این مواعد وجود دارد اما بعید است غربی ها نظری در مورد این زمان بندی ها به صورت ریشه ای داشته باشند و مسائل مسیر طبیعی خود را طی خواهد کرد و احتمالا در سفر مجدد رئیس جمهور ایران در سازمان ملل متحد که هیات هسته ای ایران هم همراه رئیس جمهور خواهد بود احتمالا مذاکراتی بین طرفین انجام خواهد شد این مذاکرات می تواند در قالب برجام قبلی باشد که اروپایی ها دیگر آن را نپذیرفته و به نوعی دنبال برجام پلاس هستند و چه خارج از برجام یک توافق کلی در مورد مسائل مختلف تحت یک بستر توافق شود. البته ایران بر روی مسائل دفاعی به هیچ وجه مذاکره نخواهد کرد. ایران در منطقه به دنبال تنش زدایی است. ایران توانسته یک محیط تنفسی تازه ای از طریق عضویت در شانگهای و بریکس برای خود ایجاد کند که مسیر خوبی برای تنفس اقتصاد ایران است.

عضویت در این پیمان ها موجب خواهد شد ایران با اطمینان بیشتری مذاکرات غربی ها را در دستور کار قرار دهد. ایران همچون کشورهای مختلفی در خاورمیانه به بریکس دعوت شده از این رو عملا یک جنبش جنوب به جنوب مشاهده می شود و آمریکایی ها می بینند که چین و روسیه و هند تلاش دارند سطح آنها را به چالش بکشند از این رو احتمالا نرمشی از خود نشان خواهند داد تا بتوانند با چالش های پیش روی خود برخورد کنند. از این رو هم ایران نیازمند یک توافق است و هم اینکه آمریکا و غرب نیازمند توافق برای احیای جایگاه خود در برابر پیمان های جمعی است.

بنابراین مجبورند با ایران کنار بیایند حال چه در این زمینه امتیاز بگیرند و چه امتیاز بدهند. البته نکته نهایی این است که ایران به نوعی باید به سمت دیپلماسی مستقیم روی آورد و جا دارد رجال سیاسی ایران حداقل در ارتباط با مذاکرات هسته ای و یا یک توافق کلی تر از مذاکرات غیر مستقیم عبور کنند.

منبع: آرمان ملی