در هر گوشه و کناری، جمعی را شاهدیم که انتخابات را موضوع اصلی بحث خود قرار داده اند. اما در این میان جدل های انتخاباتی رنگ و بوی متفاوتی یافته است. افرادی که شنیدن صدای مخالف را ندارند و نمی خواهند مخالف نظرشان حرف زده شود و مخالفانشان را مورد عتاب و نارضایتی خودشان قرار می دهند. همچون مثل«مرغ که یک پا دارد» آنها هم بر روی نظرشان ایستاده وکوتاه نمی آیند..
پرسون - در تاکسی نشسته ام که بحث داغ بین راننده و مسافر کنار دستی اش، مرا هوشیار می سازد. بحث آرامی که یک دفعه به داد و بیداد می رسد. ظاهرا یکی رای داده و آن یکی که رای نداده، از شنیدن رای دادن مسافرش از کوره در می رود.
-«با این همه بدبختی و مشقتی که می کشم، رای هم بدم؟ من رای ندادم و بهش افتخار می کنم»
- «آقای محترم، برادر من، رای دادن وظیفه ماست. من یک سوال از شما دارم، اگر صندوق رای را از بین ما بر دارند به نظر شما چه چیز دیگری را باید قرار دهند؟چطوری انتخاب کنیم؟»
-«چه فایده انتخاب کردن یا نکردنم شنیده نشه؟ دیگه از پس خرجهمینماشین هم بر نمیان چه برسه به خورد وخوراک خودم! شما حتما حالت خوبه که رای دادی.»
با شنیدن بگومگوی بلندشان، می شد از ظواهر امر این طور نتیجه گرفت که راننده ای که رای نداده و دوست دارد از همه این جمله را بشنود:« من هم مانند شما، رای ندادم.»
مسافر از هر راهی که وارد می شد تا لزوم اهمیت جایگاه صندوق انتخاباتی را به همشهری اش بفهماند، موفق نمی شد. راننده از مصائبی که کشیده و مسئولانی که به حرف او و امثال او گوش نمی دهند می گفت و مسافر از حق و امنیت کشور و صبر برای آینده ای بهتر و روشن تر. آنقدر سر هم داد کشیدند که مسافر مجبور شد بین راه پیاده شود.
صحنه تاسف باری که اگر این گونه افزایش یابد باید برایش نگران بود. هموطنانی که نمی خواهند بشنوند وسختی های اقتصادی آنقدر آنها را رنجور ساخته است که تاب بحث مخالف را ندارند.
اگر نیمه پر لیوان را بپذیریم، باید گفت که تا این بحث و جدل ها انجام نشود جامعه از نظرات هم مطلع نمی شود و تاب آوری در مقابل نظرات مخالف را نخواهد داشت. چنین جامعه ای مسلما عادی نیست. مردمی که در جامعه ای این چنین زندگی می کنند ساکت و بدون تبادل نظرات وقت گذرانده و پویا و فعال نخواهند بود. مسلم است که آنها در خفا، رازها و درد و دل هایشان را نگاه می دارند و ممکن است جامعه در بحران خفقان قرار گیرد.
شکل گرفتن جریانی هدفمند که قصد دارند مردم را به مانند پلیس و ماموری روبروی هم نگه دارد. هر آن کس را که مخالف خود دیدند، به او بتابند و او را شماتت کنند. حتما این روزها بارها شنیده اید که چه برخوردهایی با بعضی از هموطنان داخل یا خارج ازکشورمان در زمان انتخابات شده است. هموطنانی که در یکسو ایستاده و مزاحم هموطنان دیگرشان شده اند و حتی کار به آسیب رسانده و زد وخورد هم رسیده است.
اما آنچه نگران کننده به نظر می رسد نیمه خالی لیوان است. شکل گرفتن جریانی هدفمند که قصد دارند مردم را به مانند پلیس و ماموری روبروی هم نگه دارد. هر آن کس را که مخالف خود دیدند، به او بتابند و او را شماتت کنند. حتما این روزها بارها شنیده اید که چه برخوردهایی با بعضی از هموطنان داخل یا خارج ازکشورمان در زمان انتخابات شده است. هموطنانی که در یکسو ایستاده و مزاحم هموطنان دیگرشان شده اند و حتی کار به آسیب رسانده و زد وخورد هم رسیده است.
اما همانطور که گفتم. ظاهرا جریانی به سرعت در حال شکل گرفتن است. البته که ما این حق را نداریم از هموطنانمان بپرسیم که رای داده اند یا نه. اما اگرمتوجه شدیم که راه انتخابی او به مانند راه ما نبوده است باید راه مخالفت و عناد را در پیش بگیریم؟ بد و بیراه بگوییم یا به مانند برخی ازهموطنان خارج نشین، که مزاحم هموطنان دیگری که در محل های اخذ رای جمع شده بودند برایشان مزاحمت ایجاد کرده و راه را بر آنها ببیندیم؟!
بسیاری از هموطنانی که در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری، به هر نحوی توانستند یا نتوانستند رای بدهند، در دوره بعدی انتخابات ممکن است انتخاب متفاوتی در رای دادن یا ندادن در پیش بگیرند. همانطوری که بسیاری از رای ندادگان این دوره، در دوره های قبلی رای خود را در صندوق های رای ریخته بودند.
از طرز نگاه و برداشت رسانه های معاند از مساله رای دادن یا ندادن هموطنانمان، به خوبی روشن است که در حال پر شتاب کردن و دامن زدن به اختلافات داخلی در کشورمان هستند.
اینکه یک هموطن نتواند انتخاب هموطن دیگرش را درک و تحمل نماید تا حدی مضحک و غیرعادی به نظر می آید که دوست داریم اینطور برداشت کنیم که تعداد این مخاطب های عصبانی، کم و انگشت شمار هستند. اما با کمی بررسی متوجه می شویم که هیزم این اختلافات کوچک و به ظاهرعادی، در حال باد زدن است و خوف رسیدن به اختلافات جدی تر می رود اگر به درستی جلوی فتنه گری ها و دامن زدن به سوتفاهم ها گرفته نشود.
