خستگی توسعه در مسیر کرونا

سایت خبری پرسون- زمانی که ندانیم ترکیب کرونا و توسعه چه موجودی خواهد شد ؛ فردا روز ممکن است حسرت بخوریم که این روزها باید فلان کار را می کردیم تا به مشکل بر نخوریم. به طوری که الان نمی دانیم شرایط همدان در پسا کرونا چه شکلی پیش خواهد رفت . شاید لازم باشد شبیه به بازی های کامپیوتری از این مرحله، ابزاری را برداریم تا در مرحله بعد آن وسیله و ابزار به کارمان بیاید.
سه آیتم رفاه، رضایت و معنا جان مایه توسعه پایدار است که می بایست هم زمان روی دهد. هرچه قدر رابطه افراد یک جامعه با این سه عامل، کم هزینه تر باشد ؛شهروندی دلپذیرتر می شود . روزگاری همدان نتوانست در مسیر صنعتی شدن هم پای کلان شهرهای دیگر گام بردارد. امروز نتیجه اش چندان به مذاق مردم خوش نیست. وقتی حس قرابت و نزدیکی با محیط اطراف نداریم به این معنی است که رضایت اتفاق نیفتاده و معنا، هویت و شناسنامه ای است که آن محیط به افراد اضافه می کند.
باید بپذیریم در یک دهه گذشته تعاریف بسیاری از مباحث کارکردی و بنیادین جامعه تغییر کرده است. به طوری که توسعه صرفاً گسترش شهر و جاده ها و... نیست اما آن چه از سخنان مدیران اجرایی و نمایندگان مجلس شورای اسلامی برمی آید هنوز توسعه را معادل قیچی کردن روبان افتتاحیه ها می دانند.
پیشتر توسعه، به منظور ایجاد رفاه تعریف می شد و از آن جا که رشد تک بعدی، سرطانی حساب می شود می توان نتیجه گرفت با این دست فرمان و نقشه راه، هرگز وارد رضایت و معنا نخواهیم شد. بنا براین توسعه به این معناست که چگونه و چطور گسترش مدرنیزم، سطح رفاه، رضایت و معنا را در افراد آن جامعه افزایش می دهد.
این عدم توجه به ارتقاء همزمان این سه آیتم در چند دهه گذشته، امروز بحران تغییرات اقلیمی(Climate Change) را ایجاد کرده به طوری که همچنان ناینحل باقی مانده است . حالا اگر برای همه گیری ویروس کووید 19 چاره ای اندیشیده نشود؛ ترکیب بحران اقتصادی پسا کرونا و توسعه تک بعدی قوز بالای قوز برای مدیران استان خواهد شد و از جایی به بعد نای نیروی انسانی برای دویدن و نرسیدن به رفاه،رضایت و معنا از خستگی باز خواهد ایستاد.
در دهه 70 میلادی یک پل در نیویورک آمریکا بی دلیل فرو ریخت و تلاش کارشناسان سازه برای پیدا کردن علت فرو ریختن بی نتیجه ماند. 32 سال بعد با اضافه شدن روانشناسی به علم سازه، کارشناسان علت فرو ریختن پل را فَتیگ (Fatigue ) اعلام کردند. فَتیگ یک جور خستگی و بی رمقی سازه های بتنی است.
از ابتدای قرن جدید میلادی استراحت اجباری پل های بتنی در دستور کار قرار گرفت و هر سال، پل ها به مدت 24 ساعت تعطیل می شوند تا بسامد های عبور وسائل نقلیه از مجموع بسامد پل کاسته شود تا فتیگ و پدیده تشدید رخ ندهد. با تکیه براین پدیده می شود فهمید جایی لازم است در توسعه ما یک مکث و استراحت تعریف کنیم.
هرچند برخی فکر می کنند کرونا به عمد در جهان منتشر شد اما بعضی نیز، بر این باورند که کرونا واکنش طبیعت برای خط و نشان کشیدن برای تغییر رفتار انسان ها است . می توان گفت با این دیدگاه، فتیگ بی برو برگرد اتفاق می افتد و لازم است که بسامد توسعه با نبض جهان یکی شود تا به محیط و جهان اندکی مجال استراحت بدهد.
اینک زمان مناسبی برای این استراحت و بازآموزی مفاهیم توسعه است. تا نظام آموزشی و تربیتی ما یاد بگیرد چطور مفاهیم رفاه، رضایت و معنا را در ضمیر ناخودآگاه نسل نوجوی کشور نهادینه کند. اگر هنوز میان آن چه در استان همدان توسعه نامیده می شود با آنچه مردم لمس می کنند فاصله هست باید نگران باشیم که بحران اقتصادی پیش رو بر تمام مشکلات قبلی آوار می شود و این خستگی مفرطی را ایجاد خواهد کرد.
نسخه شاید ساده باشد اما اجرایش قطعا سخت و دشوار است . ناچارهستیم که به سمت اجرای آن حرکت کنیم و آن این که، گروه های پژوهشی و مشاوره ای بیش از پیش مورد توجه قرار بگیرند چرا که آن ها با کار مطالعاتی خواهند فهمید باید برای مرحله بعد به چه وسیله و ابزاری مجهز شویم که نه سیخ بسوزد و نه کباب...
نویسنده : روح الله صالحی