مهاجرت نخبگان علمی از کشور

به گزارش سایت خبری پرسون، نبی اله عشقی ثانی فعال اجتماعی در یادداشتی نوشت: برخی آمارها نشان می دهد حدود شصت هزار دانشجوی ایرانی در دانشــگاه های دیگر کشورها در حال تحصیل هستند، بدین لحاظ کشور ما در بین کشورهای جهان رتبه بیستم را دارد که عدد بسیار بالایی است.

این واقعیت نشان دهنده آن است که دانشجویان ما افراد کمال طلبی هستند که برای افزایش علم و دانش خود و رســیدن به مــدارج بالای علمی و فرهنگی و خدمت به بشریت تلاش می کنند، از این جهت نســبت به خیلی از کشورهای جهان پیشــرو هستیم که نکته ای مثبت است.

کشورهای کانادا، آمریکا، ترکیه، آلمان و ایتالیا در صف اول پذیرش دانشجویان ایرانی هستند. از بین این دانشــجویان المپیادی ها و رتبه های برتر کنکور در صف اول مهاجرت دانشــجویی هستند. بسیاری از این دانشجویان با دریافت دعوتنامه از دیگر دانشگاه ها مهاجرت تحصیلی می کنند. در عمل ملاحظه می شــود بسیاری از این دانشجویان بعد از فراغت از تحصیل با توجه به امکانات رفاهی و جاذبه هایی که در آن کشورها وجود دارد، همچنین دریافت پیشنهادهای اســتخدامی، پیداکردن شغل وکار مناســب نهایتا تحت تاثیر تنوع فرهنگی زیادی که وجود دارد قرار می گیرند و جذب آن کشــورها می شوند معمولا در همان کشور ها ساکن شده تشکیل خانواده می دهند و مهاجرت را می پذیرند.

از منظری دیگر علاوه بر مهاجرت تحصیلی و دانشــجویی با مهاجرت نخبــگان علمی مثل پزشکان برجسته، مهندسان و سایر متخصصان هم مواجه هستیم. با توجه به هزینه های بسیار زیادی که برای تربیت و تحصیل این نیروهای ارزشمند انجام شده است و خبرگی که کسب کرده اند به رایگان در اختیار دیگر کشور ها قرار می گیرند اســتمرار این قبیل مهاجرت ها ضایعه ای برای کشور محسوب می شود که باید برای آن چاره اندیشی کرد. رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در جایی گفته است ظرف دوســال حدود ده هزار نفر از جامعه پزشکی ایران مهاجرت کرده اند که بیش از سه هزار نفر آنان پزشک بوده اند در شــرایطی که ما در برخی از استان های محروم مثل سیستان و بلوچستان با کمبود شدید پزشک متخصص روبه رو هستیم.

مساله فقط به مهاجرت پزشکان و نخبگان محدود نمی شود به طوری که گفته شده است حدود یک ونیم میلیون نفر در صف مهاجرت هســتند، موضوعاتی مثل نبودن شغل مناســب برای فارغ التحصیلان، ناکافی بودن درآمد شاغلین برای تامین هزینه های زندگی و تورم موجود که امید به آینده را در جوانان کاهش داده است از جمله عواملی هستند که روی تمایل آنان به مهاجرت اثر گذاشته است. نکته قابل توجه آن است که با تشکیل ستاد و سخنرانی نمی توان مانع مهاجرت جوانان شد بلکه نیازمند داشــتن طرح و برنامه و انجام اصلاحات در سیاســت ها و ر وش کارها و بهره گیــری از دیدگاه ها و نظرات خبرگان و اندیشمندان کشور هستیم. با امید به آنکه این مهم زیاد به تاخیر نیفتد و فرصت ها از دست نرود.

منبع: آرمان ملی