به گزارش سایت خبری پرسون، مجید ابهری در یادداشتی نوشت: روزی نیست که خبر تاسف بار تصادف هولناک در جاده‌های کشور در رسانه‌ها منعکس نگشته و خنده را بر لبها و شادی را در قلبها نخشکاند. همین چند روز پیش در کشور ما شاهد مرگ چندین نفر بودیم که جان خود را در مسیر مصرف الکل تقلبی گذاشتند. اگر ضعف تجربه و فقدان دانش و عقل را ارکان اصلی سانحه قلمداد و سهولت دسترسی را عامل اصلی تلقی کنیم گناه پدر و مادران داغدار در این خانواده‌ها چیست؟
پدران و مادران جگر سوخته که در خانه با ده‌ها آرزو و حسرت در انتظار ورود فرزندان هستند چیست؟
گناه در کمتر کشوری مثل وطن ما سوانح جاده‌ای به اندازه وطن ما قربانی می‌گیرد؛ اگر قربانیان جاده‌ها را به حساب بی‌توجهی به قوانین قلمداد کنیم؛ در کنار این کاستی باید ضعف ساختاری فنی خودرو و ضعف استحکام آن را قرار دهیم؛ عدم رعایت قوانین و مقررات توسط رانندگان؛ نقایص فنی جاده‌ها از نظر مهندسی راهها؛ کم‌توجهی به نظریات و اخطارهای پلیسی؛ از عمده دلایل رشد سوانح جاده‌ای میباشند.
۴۵ نفردر روز تعداد قربانیان تصادفات جاده‌ای در کشور می‌باشد. به سادگی با زبان گفته می‌شود ۴۵نفر اما در اصل وقتی دقیق‌تر به این تعداد نگریسته می‌شود؛ ۴۵خانواده اصلی و صدها خانواده وابسته عزادار میشوند چه مقدار سرمایه علمی و فنی به باد میرود، زنان و فرزندان بی‌سرپرست شده جمعیت انبوهی را تشکیل میدهند.
مردم خودروسازان را گناهکار قلمداد میکنند و نهادهای نظارتی خودروسازان و رانندگان را مقصر دانسته و این چرخه به همین شکل ادامه یافته و جریان دارد. دومین فاجعه تاسف بار قربانیان مصرف الکل قلابی و مسموم می‌باشد.
علیرغم آموزشها و اخطارهای نهادهای متولی و مبارزه با تولید و عرضه‌کنندگان این ماده خطرناک باز مشاهده می‌کنیم بعضی از افراد مرگ خود و عزاداری نزدیکان و یا نابینا شدن را به بازی گرفته و انگار مرگ را فقط برای همسایه قبول داشته و باور میکنند. در یک شهر نه چندان بزرگ در یک روز ۱۵نفر بر اثر مصرف این مایع مرگ‌زا جان خودرا از دست داده و تعداد بیشتری سلامتی خود را تا پایان عمر از دست میدهند.
برخوردهای قانونی و سلبی نیز نتوانسته این افراد بازیگوش را اصلاح نماید. البته ضعف اطلاع‌رسانی و بعضی از مخفی کاری‌ها اصلی‌ترین بستر ظهور و وقوع این حوادث تلخ زندگی میباشند. نکته تاسف‌آور و عجیب در این میانه مرگ روزانه چندین نفر بر اثر مصرف مشروبات مسموم و مرگ‌آور می‌باشد. علیرغم مرگ و نقص عضو برخی از افراد باز تکرار این گونه حوادث شوم را شاهد و ناظر هستیم؛ شاید برخی از این افراد خود را در مقابل مرگ آسیب‌ناپذیر و ضد ضربه ارزیابی میکنند.
با توجه به تعداد افرادی که جان و سلامت خود را از دست میدهند حجم اطلاع‌رسانی و آموزش بسیار اندک می‌باشد؛ شاید دست اندرکاران فرهنگی و آموزشی تصور می‌نمایند که پررنگ کردن آموزش و پیشگیری از عوامل، بدآموزی و آموزشها محرک خواهند بود. به هرحال با توجه به گسترش ارتباطات مجازی و توسعه شبکه‌های قاچاق و تقویت چشمگیر باندهای تولید و توزیع در باید منتظر مرگ‌ها و مشکلات مختلف باشیم. البته نهادها و سازمانهای متولی در تفریح و سرگرمی جوانان باید بطور جدی و مستمر در صدد تولید برنامه‌های مناسب برای پرکردن اوقات فراغت نوجوانان و جوانان باشند.
منبع: آفتاب یزد
