به گزارش سایت خبری پرسون، دکتر فهیمه قاسمی بیان کرد : والدین معمولا به دنبال تربیت کردن هستند و فکر می کنند باید بچه را ادب کنند، اما تربیت، ادب کردن بجه ها نیست. تربیت در واقع آموزش دادن، اجتماعی کردن، القا کردن، شکل دادن و عادت دادن نیست؛ بلکه تربیت یک فرایند است، یک فرایند منظم و مستمر که هدف آن هدایت بچه ها است. هدایت در جهت رشد همه جانبه جسمانی و روانی ، کسب و درک معارف و هنجارهای مورد پذیرش جامعه و شکوفا شدن استعدادهای آنهاست.
میل به شکوفا شدن در همه افراد وجود دارد، اما زمان شکوفا شدن آنها متفاوت است. تربیت یک فرآیند است، اما والدین آن را فرآورده می دانند.
این استاد دانشگاه افزود: بزرگترین تفکر غلط والدین این است که فکر می‌کند، خودش کامل است و همه چیز را می داند و باید بچه را تربیت کند، چون بر حسب تجربه انجام می دهد، اما تجربه ای که پایه علمی نداشته باشد قطعا صحیح نمی باشد.
وی همچنین مطرح کرد: والدی که شاد نیست، چطور می تواند بچه ای شاد و سالم را تربیت کند، زن و شوهری که حتی نمی توانند با هم درست و منطقی صحبت و با هم رفتار درست داشته باشند، چطور می توانند بچه ای سالم و شاداب را تربیت کنند؟ بنابراین رابطه والدین با هم نقش مهمی در سلامت روحی و روان بچه ها دارد و نقش مهمی در تربیت آنها خواهد داشت. پس ضرورت دارد که تمرکز والدین در درجه اول روی رفتار خودشان باشد.
این استاد دانشگاه افزود: سه عامل مهم ژنتیک، محیط و والدین در شکل دادن به شخصیت افراد نقش دارد. ژنتیک هر فردی با فرد دیگر متفاوت است و خارج از کنترل ماست. عامل دوم محیط است که با تمام عناصر آن از جمله تلویزیون، اینترنت، ماهواره، جامعه، مدرسه، آب و هوا، جغرافیا و .... تاثیر مهمی در شکل دادن به شخصیت افراد دارد و سومین عامل نقش والدین است که تحت کنترل است و تاثیر گذارترین و پایدارترین عامل موثر بر تکوین شخصیت انسان است که می توانند رابطه مناسب و درستی را با فرزند خود برقرار کند و اگر والدین نتوانند رابطه درستی با فرزند خود برقرار نمایند، محیط و ژنتیک می‌تواند بر او پیشی بگیرد.
وی بیان کرد: بسیاری از مشکلات والدین با فرزندان خود به دلیل عدم سلامت روانی آنها است. برای اینکه والدین آسیب کمتری به فرزندان خود بزنند، اول باید تعارضات درونی خود را حل کنند. همیشه دلیل مشکلات، نااگاهی نیست؛ بلکه مشکلات درونی آنهاست. به گفته فروید روان ما پیچیدگی خاصی دارد و شخصیت انسان حاصل سال‌های اولیه زندگی است.
وی در پایان افزود: در هدایت کردن بچه ها باید خودمان راه را بلد باشیم و راهنمایی کردن فرزندان، مستلزم راه بلد بودن است وقتی خود صلاح خود را خوب نمی دانیم، فکر نکنیم که صلاح بچه ها را میدانیم.
