به گزارش سایت خبری پرسون، پیمان حاج محمود عطار در یادداشتی نوشت: در قانون مجازات اسلامی، برای پدرانی که مرتکب قتل یا ایراد صدمه جرحی و بدنی به فرزندان خود می‌شوند مجازات تعزیری پیش‌بینی شده است. اما به نظر می‌رسد که این مجازات موجب بازدارندگی و پیشگیری برای پدرانی که مرتکب قتل‌های ناموسی نسبت به فرزندان خود به ویژه دختران دارند نشده است.
ما متاسفانه شاهد رویداد چنین قتل‌های ناموسی از سمت پدران به ویژه در مناطق محروم کشور هستیم؛ به این علت که مجازات پیش‌بینی شده توسط قانون‌گذار از باب تعزیر در قانون مجازات اسلامی سبک است و به رغم آنکه قاعده کلی این است که اگر کسی یک مسلمانی را به عمد بکشد برابر قاعده فقهی قصاص، بایستی شخص قاتل قصاص شود اما به جهت همین موازین فقهی چنانچه پدری مرتکب قتل عمد فرزند خود شود از مجازات قصاص مبرا است و صرفا از جنبه نظم عمومی جامعه مجازات تعزیری برای او در نظر گرفته می‌شود.
به علت آنکه این مجازات تعزیری جهت جلوگیری از نظم عمومی شدت لازم را برای بازدارندگی ارتکاب جرم ندارد ما شاهد افزایش چنین قتل‌هایی هستیم که طی آن افراد بی‌گناه جان خود را از دست می‌دهند. در نهایت به علت عدم تناسب مجازات با جرم واقع شده و سلب آسایش و امنیت عمومی جامعه ناشی از چنین قتل‌های ددمنشانه و تشویش عمومی جامعه به واسطه شنیدن اخبار ناگواری قاضی صرفا به مجازات چند سال حبس محدود تعزیری پدر را محکوم می‌کند و جز پدر اولیاء دم دیگری وجود ندارد؛ عملا پدری که مرتکب قتل فرزند خود شده است با چند سال سپری شدن حبس در زندان و تحمیل هزینه گزاف از خزانه عمومی دولت و بیت المال برای نگهداری چنین پدر بی‌رحمی و اشغال زندان توسط چنین شخصی بعد از مدتی با توجه به تراکم قابل توجه زندانیان در زندان‌های کشور مسئولین زندان ناگزیر می‌شوند که در قالب‌های مختلف از ادامه حبس این شخص انصراف کنند.
در این شرایط خون یک انسان بی‌گناه با چنین قتل‌هایی بلا مجازات خواهد بود. پیشنهاد این است که قانون گذاران در بحث مجازات پدرانی که مرتکب قتل فرزند خود می‌شوند مجازات سنگین‌تری در نظر بگیرند. مجازات جایگزین باید به صورتی باشد که موجب پیشگیری تکرار چنین جنایت شود تا ما شاهد استمرار چنین جایان هولناکی توسط افرادی که مستعد قتل فرزندان خود هستند، نباشیم.
منبع: آفتاب یزد
