به گزارش سایت خبری پرسون، روزی که به‌نام «روز دختر» نامگذاری شده و در این روز اقشار زیادی از جامعه از امنیت شغلی و بی‌توجهی به آنها در موضوع تشکیل زندگی و... گلایه دارند. از روزگاری که دختران، وظیفه خانه‌داری را برعهده داشتند و تا زمانی که ازدواج کنند و قرار بر این بود «با لباس سفید می‌آید و با کفن سفید می‌رود» شرایط بسیار تغییر کرده و امروزه دختران زیادی در جامعه، پا به پای پسران برای تعالی و رشد کشور تلاش می‌کنند و نمی‌توان نقش آنها را در بهبود شرایط اقتصادی جامعه نادیده گرفت.
مثلا در موضوع ازدواج، مطابق با آخرین سرشماری کشور، حدود 36 درصد از جمعیت دختران 15 تا 34 سال، هنوز امکان ازدواج ندارند و این آمار مربوط به دو سال پیش است، در شرایطی که این آمار در سال‌های اخیر افزایش داشته و بنا به گفته‌های مسئولان وزارت ورزش و جوانان سن تجردگرایی در میان دختران و پسران افزایش داشته است. این آمار زمانی نشان از مشکلات قشر دختران می‌دهد که در مقابل هر 100 دختر در سن ازدواج، 191 پسر سن ازدواج داریم، یعنی دو برابر. اما این یکی از مشکلات این روزهای قشر دختران فرصت‌های شغلی نابرابر و دستمزد پایین‌تر نسبت به پسران، است.
فقط جا برای ما نیست؟
اما در این میان همه این مشکلات، طی سال‌های اخیر یکی از خواسته‌های اجتماعی دختران و مطالبه آنها ورود به ورزشگاه‌ها ست، امری که به اعتقاد مسئولان به دلیل نبود زیرساخت و به اعتقاد برخی از مراجع، مشکل شرعی دارد.
در این میان بر کسی پوشیده نیست که فضای فرهنگی و مردانه استادیوم‌ها نیز آمادگی پذیرش زنان را ندارد، اما هر زمان که در بازی‌های ملی و باشگاهی دختران و زنان در استادیوم آزادی، حضور داشتند و به تشویق تیمشان پرداختند، کمترین فحاشی و ناهنجاری اجتماعی در استادیوم انجام شد. این گفته‌ها در شرایطی مطرح می‌شود که روز دوشنبه و همزمان با جشن قهرمانی استقلال که پس از سال‌ها برآورده شد، ده‌ها دختر در کنار استادیوم آزادی، حضور داشتند و از طریق تلفن‌های همراه خود بازی تیم محبوب‌شان را می‌دیدند. تعدادشان به 10 نفر نمی‌رسید، 75 هزار دختر و پسر در چند متری آنها و در استادیوم، مشغول تشویق تیم محبوب‌شان بودند.
صدای شادی آنها با بردن جام قهرمانی تیم محبوب‌شان، آنقدر بالا بود که از در غربی استادیوم آزادی شنیده می‌شد. وقتی به آنها می‌گوییم، که چقدر از این موضوع خوشحالید و متوجه می‌شود که ما خبرنگاریم، می‌گوید: «این همه سال رسانه‌ها و روزنامه‌ها در مورد حضور دختران در استادیوم نوشتند، روزنامه خود شما (آرمان ملی) بارها عکس دختران را در صفحه یک منتشر کرد و بر لزوم تحقق این مطالبه اجتماعی آنها تاکید داشت، مسئولان فقط وعده دادند، فیفا تاکید و تهدید کرد، اما فقط در استادیومی که 100 هزار مرد را در خود جای می‌دهد، جایی برای ما 15 - 20 نفر نیست!» یکی از آنها که می‌گوید: «برادر من داخل استادیوم است و ما را راه نمی‌دهند که کنار آنها بنشینیم. مگر حضور ما چه مشکلی دارد ؟ یکی چرا به ما توضیح نمی‌دهد که چرا دختران را به استادیوم راه نمی‌دهند؟
وقتی ما باشیم، جو استادیوم آرام می‌شود
یکی دیگر از آن دختران که از کرج به امید این آمده که سهمی به اندازه یک صندلی در میان، هزاران صندلی مردانه استادیوم داشته باشد، می‌گوید: «هیچ‌کسی منکر فحاشی، سیگار کشیدن و تغذیه نامناسب در استادیوم‌های ما نیست، اما ما با همین آقایان در جامعه نیز زندگی و کار می‌کنیم. در دعواهایی که در خیابان رخ می‌دهد، مگر فحاشی نمی‌شود، چرا آنها محروم نمی‌شوند و این محرومیت برای بانوان است.
جامعه ما همواره ثابت کرده که اگر در دعوای آقایان، یک خانم حضور داشته باشد، اصلا همه چیز سریع‌تر تمام و ختم به خیر می‌شود. این یک حقیقت است که هیچوقت در استادیوم‌های مردانه جو آرام حاکم نبوده و نیست، اما اگر خانم‌ها وارد استادیوم‌ها شوند خیلی از دعواها و خشونت‌ها به پایان می‌رسد.» او با اشاره به اینکه در بازی ایران و بولیوی در استادیوم حضور داشته، خاطرنشان می‌کند: «در استادیوم وقتی ما بودیم، رفتار متفاوتی از آقایان دیدم و یک حرف زشت از آنها نشنیدیم.» در این شرایط عکسی هم در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که تعدادی از حاضران در ورزشگاه برروی کاغذی نوشته بوند: «این صندلی در جشن قهرمانی برای دختر آبی رزرو شده» اشاره او به ماجرای زنده یاد سحر خدایاری است که سه سال پیش اقدام به خودسوزی کرد.
منبع: روزنامه آرمان ملی