پرسون- رزمندگان و شهیدان دفاع مقدس شجاع و نترس همچون از تبار کاوه و آرش وبا اراده و عزم راسخ همچون کوه های دماوند بودند. آنها اجازه ندادند حتی یک وجب از خاک کشورشان به دست دشمن برسد. 13 شهریورسال 1359 بود که جنگ میان ایران و عراق شروع آغاز شد. جنگی که هشت سال به درازا کشید.
جنگی که در ایران به جنگ تحمیلی و در عراق قادسیهٔ صدام معروف است. این جنگ طولانی ترین جنگ متعارف قرن بیستم و دومین جنگ طولانی این قرن پس از جنگ ویتنام بود.
نشانه‌های تنش نظامی میان عراق و ایران، تقریباً بلافاصله پس از وقوع انقلاب ایران آشکار شد و عراق برای نخستین بار به حریم هوایی ایران تجاوز کرد.
۵ روز بعد، نیروهای عراقی به یک پست مرزی ایران در قصرشیرین حمله کردند. در اردیبهشت عراق به شهر مهران حمله هوایی کرد. پس از آن و تا آغاز همه‌جانبه جنگ، ۵۶۰ مورد درگیری در مرزهای ایران و عراق گزارش شده‌است.
در طی سخنرانی سعدون حمادی، نخست‌وزیر عراق در شورای امنیت سازمان ملل متحد در تاریخ ۱۵ اکتبر ۱۹۸۰ و چند روز بعد از شروع اولین درگیری‌ها وی ایران را متهم کرد که از تروریست هایی که در خاک عراق اقدام به بمب‌گذاری‌های گسترده کردند، حمایت می‌کند.
شروع جنگ این گونه بود و حکومت جمهوری اسلامی ایران به دلیل انقلاب و رد کردن بحران ها هم از نظر مالی هم از نظر روانی نه دولت نه مردم تحمل یک فشار چنین بزرگی را حداقل طبق پیش بینی های صدام حسین نداشتند. اما مردم ایران مثل همیشه با آرمانهای هم شکل با یکدیگر متحد شدند و با حداقل امکانات از جان مال خود مایه گذاشتند و نگذاشتند یک وجب از خاک کشور در دست دشمن باشد.
جوانان ایرانی در هشت سال دفاع مقدس تا آخرین قطره خون خود پای سنگرها ایستادند و نگذاشتند کسی به ناموسشان دست درازی کند.
اگر ما به امروز و دیروز انقلاب اسلامی نگاهی بیندازیم کشور ما پر از جوانانی چون شهید حسین فهمیده و شهید محسن حججی است. شاید اگر جنگی نبود انسان های کمتری کشته می شدند و هرج ومرج کمتری میشد و فقر کمتر بود اما جنگ بزرگ هشت ساله ایران و عراق میراث بزرگ آزادگی را برای ما گذاشت.
اگر امروزه در جنگل های کشور راه م یرویم و یا زیبایی بناهای تاریخی کشورمان را تحسین می کنیم و اگر در زیر نخلستان ها دراز میکشیم یادمان نرود که اول باید متشکر خدای خود و بعد شهدا باشیم. پس قابل ذکر و تاکید است که شهدا به ما درس آزادگی ،غیرت و شجاعت دادند.