سایت خبری پرسون؛اصفهان که سالهای سال است سرمایه گریز شده امروزه به شهر کارگری مبدل شده و در دل خود مهاجرانی جای داده که نه علم و دانش و نه ثروتی برای شهر به ارمغان می آورند بلکه انها مصرف کنندگانی هستند که باری بر دوش مسولان استان شده اند.
اصفهان که بخاطر داشتن اثار زیبای تاریخی و صنایع دستی بی بدیلش و قلب تپنده زاینده رودش همواره مورد توجه گردشگران داخلی و خارجی بوده سالهای سال است که به علت بی تدبیری متولیان میراث فرهنگی در عدم حفاظت درست از ابنیه تاریخی اش و بی کفایتی مسیولان در پاسداشت از زاینده رودش بسیاری از گردشگران خود را از دست داده است .
در دوران استانداری دکتر رضایی با بازگشایی زاینده رود صنعت گردشگری در حالی رونق گرفت که با آمدن کرونا این صنعت به سراشیبی رفت .
صنعت گردشگری که برای رونق ان سال های سال است زیرساخت هایش پشت نوبت اتاق انتظار مسیولان است و کمترین اقدامی که میتوانند انجام دهند زاینده رود را از خشکسالی نجات دهند چرخ های صنعت گردشگری می چرخد.
اصفهان به غیر از زاینده رود که محرک اصلی این صنعت است صنایع دستی خاص اصفهان نیز به عنوان دومین محرک این صنعت است که باز هم مسئولان نتوانستند از این ظرفیت برای جذب گردشگران استفاده کنند .
اصفهان که دارای میراث فرهنگی ملموس و ناملموس بسیاری است نتوانسته در حوزه صنعت گردشگری خوب عمل کند و حتی گاها شاهد به فراموشی رفتن میراث ناملموس فرهنگی هستیم از جمله نان ، که در اصفهان بیش از ۱۵۰ نوع نان دازیم که ۵۰ نوع ان بومی و محلی است.
محمدرضا خواجه مدیر عامل انجمن تغذیه سالم و غلات کامل با اشاره به اینکه در حوزه نان فکرز برای جذب گردشگران و معرفی این میراث ناملموس به جهانیان نکرده است، ادامه داد: پس از اصفهان، تهران و خراسان بیشترین تنوع نان را دارند که بهترین فرصت برای سرمایه گذاری در حوزه گردشگری است.
امروزه که از گردشگری تنها یک نامی در اصفهان مانده است و با امدن کرونا تنها نقطه آینده ساز اصفهان به افول رفت.
عاطفه قلع ریز_استان اصفهان