رونمایی از قرآنی قدیمی با قدمت بیش از یک قرن در مشهد

به گزارش سایت خبری پرسون، رییس سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی روز پنجشنبه در این مراسم که با حضور جمعی از مسوولان، عالمان، فقیهان، قرآن پژوهان، مسوولان فرهنگی و استادان دانشگاه برگزار شد گفت: ۲۳ هزار نسخه قرآنی در کتابخانه آستان قدس رضوی وجود دارد که ۱۰ هزار نسخه آن خطی است و حدود هفت هزار نسخه آن نیز از سوی خیراندیشان وقف شده است.

حجت الاسلام سید جلال حسینی افزود: همچنین ۲ میلیون نشریه با عمر بیش از ۱۰۰ سال نیز در این مجموعه وجود دارد و ۲۰ هزار نسخه خطی نیز در حال مرمت است که تاکنون ۱۵۰ نسخه آن منتشر شده است.

وی ادامه داد: در راستای آغاز نهضت بازآفرینی و نشر نفایس خطی آستان قدس رضوی از امروز مردم می‌توانند به صورت برخط از این نفایس خطی بهره ببرند.

مصحف مشهد رضوی یا مصحف المشهد الرضوی (Codex Mashhad) عنوانی است برای مجموع ۲ نسخۀ قرآنی با خط حجازی کهن به شماره‌های ۱۸ و ۴۱۱۶ در کتابخانۀ آستان قدس رضوی (مشهد).

این اثر با ۲۵۲ برگ، کامل‌ترین مجموعه اوراق از یک قرآن کامل از سدۀ نخست هجری در سراسر جهان به شمار می‌آید که بیش از ۹۵% متن قرآن را در بردارد.

با توجه به ویژگی‌های متنی این مصحف، ویژگی‌های رسم، غرایب املائی، اختلاف قرائات، چینش یا ترتیب بندی سوره‌ها، و در نهایت بر پایۀ آزمایش‌های متعدد کربن ۱۴، روشن شده است که بخش اصلی این نسخه در سدۀ نخست هجری کتابت شده است.

مجموع ویژگی‌های این مصحف، در کمتر نسخه‌ای از قرآن‌های کهن به خط حجازی یافت می‌شود. از این رو، «مصحف مشهد رضوی» یکی از مهم‌ترین اسناد عینی در شناخت ما از تحولات تاریخ متن قرآن کریم در سدۀ نخست هجری است.

این مصحف شریف و نفیس با عنوان «مصحف مشهد رضوی» همراه با تحقیقات کامل و مقدمه ای مبسوط به صورت نسخه چاپ عکسی از کتابهای خطی (فاکسیمیله) به ۲ زبان عربی و انگلیسی (نسخه برگردان و یا چاپ عکسی از کتب خطی به روش رنگی یا سیاه و سفید) به چاپ رسیده است.

قدمت این مصحف براساس سال یابی های دقیق در آزمایشگاه های معتبر جهانی به نیمه دوم سده نخست هجری باز می گردد. نسخه اصلی این مصحف شریف در مرکز نسخ خطی سازمان کتابخانه ها، موزه ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی نگهداری می شود.

متن کامل "مصحف مشهد رضوی" با اجازه و همکاری کتابخانۀ آستان قدس رضوی و با تحقیق و توضیحات و مقدمۀ "مرتضی کریمی‌نیا"، از سوی مؤسسة آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ منتشر شد.

منبع: ایرنا